سید زینب تقوی یکشبه ۱۶ شهریور در نشست فصلی دبیران ستاد اقامه نماز استان، با تأکید بر اهمیت نهادینه‌سازی فرهنگ نماز از سنین کودکی، گفت: مادران، معماران اصلی فرهنگ نماز در خانواده‌ها هستند. آنان نخستین و مؤثرترین الگوهای تربیتی برای فرزندان بوده و نقش بی‌بدیلی در انتقال باورهای دینی و معنوی ایفا می‌کنند.

وی با اشاره به نقش محوری مادران در شکل‌گیری شخصیت دینی کودکان افزود: تربیت دینی، فرآیندی صرفاً آموزشی نیست، بلکه یک مسیر عمیق، تدریجی و همراه با عشق است که باید از بستر خانواده و به‌ویژه از دامان مادر آغاز شود.

معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی مازندران با استناد به بیانات امام خمینی (ره) که فرمودند: «از دامن زن، مرد به معراج می‌رود»، اظهار کرد: همانطور که ساختن یک بنای مستحکم نیازمند طراحی دقیق، مصالح مقاوم، پایه‌های استوار و ماندگاری است، ساختن شخصیت دینی فرزند نیز نیازمند حضور آگاهانه و مؤثر مادر است. مادری که با حضور فعال در نماز، محبت، رفتار مهربان و فضاسازی معنوی در خانه، می‌تواند اولین جرقه‌های علاقه به عبادت را در دل کودک روشن کند.

 مادر؛ اولین معلم نماز

تقوی در ادامه، مادر را «اولین معلم نماز» خواند و تأکید کرد: کودکان بیشتر از آن‌که به گفتار گوش دهند، از رفتار الگو می‌گیرند. وقتی مادری با آرامش، عشق و آگاهی در خانه نماز می‌خواند، این تصویر در ذهن و جان کودک حک می‌شود و زمینه‌ساز علاقه‌مندی طبیعی او به نماز خواهد بود.

وی افزود: تبدیل نماز از یک تکلیف خشک به یک تجربه شیرین و معنوی، هنری است که در گام نخست از مادر آغاز می‌شود؛ از قصه‌گویی‌های قرآنی، تشویق‌های محبت‌آمیز، دعوت‌های لطیف و استفاده از زبان عاطفه و محبت برای آشنایی کودک با نماز.

 ضرورت حمایت فرهنگی از مادران

معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی با تأکید بر مسئولیت اجتماعی نهادها در توانمندسازی مادران، اضافه کرد: مادران برای ایفای این نقش حیاتی، نیازمند حمایت محتوایی، آموزشی و معنوی هستند. تولید محتوای جذاب متناسب با نیاز روز، برگزاری کارگاه‌های آموزشی تربیت دینی، ایجاد بسترهای مشارکتی در مساجد و طراحی برنامه‌های مشترک مادر و فرزند، از جمله اقداماتی است که باید بصورت جدی در دستور کار نهادهای فرهنگی قرار گیرد.

تقوی در پایان این نشست، بر نقش مادران بعنوان معماران فرهنگ نماز تأکید شده و از مسئولان فرهنگی استان خواسته شد تا در طراحی سیاست‌های کلان نماز، مادران را نه‌تنها بعنوان مخاطب، بلکه بعنوان همکار و الگوهای اثرگذار فرهنگی در نظر بگیرند.

انتهای پیام