به گزارش ایسنا، متین رمضان‌خواه جامعه شناس و معاون مطالعات کاربردی هیئت دولت در یادداشتی با این عنوان نوشت: رد استیصال ساختار لیبرال دموکراسی و نهادهای بین‌المللی صلح و حقوق بشر را در سکوت مستمر در برابر ظلم آشکار، تضعیف توان چانه‌زنی این نهادها، بی‌اثر شدن شکایت‌ها و طومارهای هزاران امضایی و غیر هدفمند شدن بودجه‌های این نهادها می‌توان دنبال کرد. 

در دو دهه گذشته ساختار لیبرال دموکراسی که مدعی پیوند و همگامی همزمان وجهه اقتصادی با روح اجتماعی و سیاسی زیست وطن جهانی بوده هر روز ناکارآمدتر و کم‌توان‌تر شده، چنان‌که بُعد سرمایه‌داری (وجهه اقتصادی) آن‌چنان از بُعد انسانی (اجتماعی و سیاسی) آن فاصله گرفته که باید گفت دیگر چیزی جز پوسته نهادهای بین‌المللی صلح، حقوق بشر و تمام ارکانی که روزی با هدف حفاظت و صیانت از حریم انسان جهان وطن، فارغ از جنسیت و قومیت و نژاد تشکیل شده بود، باقی نمانده. 

ردّ این استیصال را در سکوت مستمر در برابر ظلم آشکار، تضعیف توان چانه‌زنی این نهادها، بی‌اثر شدن شکایت‌ها و طومارهای هزاران امضایی و غیر هدفمند شدن بودجه‌های این نهادها می‌توان دنبال کرد. 

به نظر می‌رسد روح اقتصادی این نظام حکمرانی چنان بر وجهه سیاسی و اجتماعی آن غلبه کرده که دیگر نه تنها کنش‌ها بلکه کنشگران آن را نیز، به امری کم اثر و کم رونق بدل ساخته است. 

در چنین روزگارانی که هر روز از توان نهادهای اجتماعی فرا انتفاعی کاسته شده و بر قدرت نهادهای انتفاعی معامله‌گرا اضافه شده، خاورمیانه‌ای بودن خود داغ ننگی است بر داغ‌های ننگین پیشین که امکان دیده شدن را کمتر و کمتر می‌کند و شاید تو را در اخبار پرهیاهوی هر روزه جهان گم. 

کشتی‌های صلح روان شده به سوی مردمان غزه پس از روزها و هفته‌ها گرسنگی و حقارت در جنگ که شوم‌ترین تاریخ ممکن سرزمین‌ها و مردمان است، آخرین نشانگان همین کشتی بر گِل نشسته دموکراسی است که حامل هزاران هزار امید بوده‌ است. 

اما همین هزاران امید جز ساعاتی عمر ردی بر جای نگذاشته‌اند. 

انتهای پیام