به گزارش ایسنا و به نقل از پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، عبدالحمید احمدی، رئیس اندیشکده حکمرانی و سیاستگذاری در ورزش، در نشست دانش‌افزایی «کنشگری جامعه ورزش دانشگاهی در قبال جنگ تحمیلی»، با حضور اساتید و پژوهشگران حوزه ورزش، به تحلیل ساختار و عملکرد نظام‌های ورزشی بین‌المللی پرداخت و به تأثیر سیاست و قدرت‌های جهانی بر تصمیم‌گیری‌های ورزشی اشاره کرد.
او با بیان اینکه سه جریان اصلی در نظام ورزشی وجود دارد، گفت: «نظام‌های بین‌المللی ورزش، نظام‌های داخلی کشورها و جریان خالص ورزش که مستقل از سیاست، نژاد و مذهب عمل می‌کند، سه جریان کلیدی هستند. جریان خالص ورزش غالب نیست و در عمل تأثیرگذاری کمی دارد.»
احمدی به تجربه‌های شخصی و مطالعات خود اشاره کرد و افزود: «نظام‌های بین‌المللی ورزش علی‌رغم ادعای بی‌طرفی و عدم دخالت سیاست، کاملاً تحت تأثیر کشورهای صاحب قدرت و ایدئولوژی آنها هستند. در پشت صحنه سازمان‌ها، آتوریتی‌هایی وجود دارند که سیاست و منافع خود را به دیگران تحمیل می‌کنند و این موضوع در عمل به وضوح مشاهده می‌شود، حتی اگر در اسناد رسمی و منشورها به آن اشاره نشود.»
او با ذکر مثال‌های متعدد، به تحریم‌ها و استانداردهای دوگانه در المپیک و دیگر رویدادهای بین‌المللی اشاره کرد و گفت: «در جریان المپیک پاریس ۲۰۲۴، با وجود تهاجم رژیم صهیونیستی به غزه، هیچ واکنش جدی از سوی کمیته بین‌المللی المپیک و سازمان‌های مربوطه مشاهده نشد، در حالی که ورزشکاران این رژیم طبق پروتکل‌های امنیتی حضور پیدا کردند. این نشان می‌دهد که ادعای جدایی سیاست از ورزش صرفاً ادعاست و در عمل رعایت نمی‌شود.»
او همچنین نقش مالی و اقتصادی کشورهای قدرتمند و شرکت‌های اسپانسر را در تأثیرگذاری بر تصمیمات ورزشی مورد تأکید قرار داد و بیان کرد: «منابع مالی عمده سازمان‌های بین‌المللی ورزش توسط بنگاه‌ها و شرکت‌هایی تأمین می‌شود که عملاً وابسته به قدرت‌های جهانی مانند آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند و این منابع مالی در تصمیم‌گیری‌ها و تعیین میزبانی‌ها تأثیرگذارند.»
احمدی با اشاره به نمونه‌هایی از تبعیض و رفتارهای دوگانه در ورزش بین‌المللی، افزود: «ما شاهد محدودیت‌ها و محرومیت‌هایی برای ورزش ایران بودیم که ناشی از دخالت‌های سیاسی بود. برای مثال، رئیس یک فدراسیون جهانی تلاش کرد ورزشکار ایرانی را در مقابل ورزشکار صهیونی قرار دهد و تابوشکنی کند که منجر به محرومیت چهارساله ورزش ایران شد.»
در ادامه تأکید کرد که جریان‌های مستقل و خالص ورزشی، تنها راهکار مقابله با سیاست‌زدگی در ورزش جهانی هستند و افزود: «وجود نهادهای مستقل ورزشی، رسانه‌های سالم و جریان‌های انتقادی می‌تواند ورزش را در عرصه بین‌المللی و داخلی سالم‌سازی کرده و عدالت و شفافیت را به همراه داشته باشد.»
احمدی در پایان سخنانش گفت: «اگر کشورهای کمتر نفوذدار بتوانند همگرایی ایجاد کنند، می‌توانند تأثیرگذاری بیشتری بر تصمیمات سازمان‌های بین‌المللی ورزش داشته باشند. این امر می‌تواند منجر به کاهش انفعال و افزایش کنشگری در جامعه ورزش جهانی شود.»
انتهای پیام
نظرات