تیم فوتبال سپاهان اصفهان در سال‌های اخیر همواره تیمی بوده که به‌واسطه قدرت هجومی و بازیکنان باکیفیتش شناخته می‌شد، اما یکی از چالش‌های همیشگی این تیم، تعداد بالای کارت‌های زرد و قرمز بود که بارها بر روند نتایج و جایگاه نهایی طلایی‌پوشان در جدول تأثیر گذاشت. انباشت اخطارها، محرومیت‌ها و حتی بازی‌های از دست‌رفته بازیکنان کلیدی، نه‌تنها هزینه فنی بالایی برای این تیم به‌جا گذاشت، بلکه در مقاطعی تمرکز روانی بازیکنان را نیز از بین برد.
با این حال، شروع فصل جدید لیگ برتر نشانه‌هایی از تغییر در این الگوی رفتاری را به نمایش گذاشت. هرچند در سه هفته ابتدایی همچنان خشونت و خطاهای بی‌مورد باعث شد سپاهانی‌ها درگیر کارت‌های متعدد شوند، اما در هفته چهارم برای نخستین‌بار پس از مدتی طولانی، تیم محرم نویدکیا توانست مسابقه‌ای را بدون دریافت حتی یک کارت زرد یا قرمز پشت سر بگذارد؛ هرچند نتیجه آن مسابقه با شکست همراه بود. همین اتفاق نشان می‌دهد که تغییر رویکرد انضباطی در سپاهان آغاز شده و بازیکنان بیش از گذشته به کنترل هیجانات خود اهمیت می‌دهند.
در ادامه این گزارش، با بررسی آماری عملکرد سپاهان در دریافت کارت‌های زرد و قرمز طی فصل گذشته و چهار هفته ابتدایی فصل جدید، سعی می‌کنیم ابعاد دقیق‌تری از این تغییر رفتاری و پیامدهای آن را تحلیل کنیم.
ارقام کلیدی (خلاصه):
کل بازی‌های بررسی‌شده: ۳۴ بازی (۳۰ بازی فصل گذشته + ۴ بازی فصل جدید)
مجموع کارت‌های زرد (کل): ۶۷ کارت
مجموع کارت‌های قرمز (کل): ۷ کارت
میانگین کارت‌زرد — کل فصل‌ها: ۱.۹۷ کارت در هر بازی
میانگین کارت‌قرمز — کل فصل‌ها: ۰.۲۱ کارت در هر بازی
میانگین کل کارت (زرد+قرمز) — کل فصل‌ها: ۲.۱۸ کارت در هر بازی
فصل گذشته (۳۰ بازی):
مجموع کارت‌زرد: ۶۰
مجموع قرمز: ۴
میانگین کارت‌زرد/بازی: ۲.۰۰
میانگین کارت‌قرمز/بازی: ۰.۱۳
میانگین کل کارت‌های زرد و قرمز/بازی: ۲.۱۳
فصل جدید — چهار هفته اول:
مجموع کارت‌زرد: ۷
مجموع کارت‌قرمز: ۳
میانگین کارت‌زرد/بازی: ۱.۷۵
میانگین کارت‌قرمز/بازی: ۰.۷۵
میانگین کل کارت‌های زرد و قرمز/بازی: ۲.۵۰
توضیح: افزایش محسوس میانگین کارت‌های قرمز در چهار هفته ابتدایی فصل جدید (۰.۱۳ → ۰.۷۵) نکته‌ای برجسته و هشداردهنده است، هرچند نمونه کوچک چهار بازی، امکان نوسان بالاتر از آمار بلندمدت را دارد و باید مراقب تفسیر افراطی بود.
رابطه «بدون کارت» و نتیجه (شواهد مندرج)
با استناد به آمار ارائه‌شده برای فصل گذشته، در هفته‌هایی که اصلاً کارتی در کار نبوده (یادداشت‌شده: هفته‌های ۱۱، ۱۴، ۱۹، ۲۰، ۲۹ و ۳۰) نتایج ثبت‌شده عبارت بودند از:
پیروزی در هفته‌های ۱۱، ۱۴، ۲۰، ۳۰ (۴ پیروزی) و تساوی در هفته‌های ۱۹ و ۲۹(۲ تساوی)، یعنی در هر شش مصاف بدون کارت فصل گذشته، سپاهان حداقل امتیاز را گرفته یا پیروز شده بود. بدان معنا که یک رابطه هم‌زمان قابل توجه بین دریافت نکردن کارت و نتایج مثبت مشاهده می‌شود.
در فصل جدید، اما یک مورد از بازی بدون کارت ثبت شد(هفته چهارم) که با شکست دو بر یک سپاهان مقابل تراکتور همراه بود؛ یعنی اولین استثناء در این روند ثبت شده و نشان می‌دهد که «دریافت نکردن کارت‌های زرد و قرمژ» لزوماً هم‌معنی با کسب نتیجه نیست؛ بنابراین نمی‌توان بدون تحلیل عمیق‌تر آن را به‌عنوان قاعده قطعی قلمداد کرد.
تفسیر و تحلیل روندها
انضباط تیمی(کارت‌زردها): میانگین کارت‌های زرد در فصل گذشته حدود ۲ کارت در هر بازی بود که برای یک تیم سطح اول لیگ، عددی نزدیک به میانگینِ مرسوم، اما نه کم‌نظیر است. در چهار هفته ابتدایی فصل جدید میانگین زرد کاهش جزیی یافته(۱.۷۵)، که می‌تواند نشانه کنترل بهتر هیجان در برخی دقایق باشد.
افزایش کارت‌های قرمز در آغاز فصل جدید: افزایش میانگین کارت‌های قرمز از ۰.۱۳ به ۰.۷۵ در چهار بازی نخست، زنگ خطری برای سپاهان است و نشان می‌دهد یا خشونت/خشمِ مقطعی در برخی بازی‌ها بیشتر شده یا تصمیم‌گیری داوری و همچنین وقوع صحنه‌های تنش‌زا افزایش یافته است. البته از آن‌جا که نمونه کوچک است، ممکن است چند حادثه منفرد(مثلاً دو کارت‌قرمز مستقیم در دو بازی) میانگین را به‌شدت بالا برده باشد؛ با این‌حال پیامِ هشدار روشن است: افزایش اخراج‌ها هزینه فنی و نتیجه‌ای زیادی برای تیم دارد.
خشونتِ بازی و کارکرد روانی: داده‌ها و مشاهدات(همراه با رخدادهای میدانی که پیش‌تر مورد اشاره قرار گرفته‌اند) نشان می‌دهد سپاهان در مواقعی دچار واکنش‌های تند، چه از بازیکن و چه در صحنه‌های فشرده و حساس می‌شود.
فصل گذشته نمونه‌هایی از بازی‌هایی با ۴ کارت زرد و حتی کارت‌قرمز مستقیم وجود دارد که نمایانگر نقاطی از بی‌ثباتی هیجانی تیم است. در طرف مقابل، وقتی این تیم توانسته «پاک» بازی کند(بدون کارت)، نتایج مثبت‌تری به‌دست آمده است و این می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که کنترل هیجانی و انضباطِ تاکتیکی در همگرایی تیم با نتیجه رابطه دارد.
استثناءِ فصل جدید(باخت بدون کارت): هفته‌ای که سپاهان هیچ کارتی دریافت نکرد، اما بازنده شد، یک نکته مهم را یادآور می‌شود: انضباط تنها شرط پیروزی نیست. ممکن است تیم از نظر انضباطی بهتر عمل کند، اما در سایر پارامترهای فنی، تاکتیکی یا شانس ناتوان باشد. این استثناء همچنین حاکی از آن است که «آرامش» لزوماً به‌سرعت به نتیجه مثبت تبدیل نمی‌شود و باید همراه با بهبود کیفیت فنی و تاکتیکی باشد.
نتیجه‌گیری راهبردی
وضعیت کلی: فصل گذشته سپاهان تیمی با میانگین کارت زرد نسبتاً قابل‌قبول، اما با موارد شاخص خشونت(چند کارت قرمز) بوده است. در چهار هفته اول فصل جدید، کاهش خفیف در زردها همراه با افزایش نگران‌کننده در قرمزها مشاهده می‌شود؛ این ترکیب نشان می‌دهد این تیم در بعضی لحظات بهتر توانسته از دریافت زرد جلوگیری کند، اما در چند صحنه دچار وقوع رفتارهایی شده که به اخراج منجر شده است.
پیام انضباطی: ارتباط تاریخی بین «نبود کارت» و نتایج مثبت(فصل گذشته) نشان می‌دهد که انضباط بازی به‌طور ملموسی به نفع تیم عمل کرده است. بنابراین ادامه و تقویت برنامه‌های انضباطی می‌تواند هم‌زمان با بهبود فنی مفید باشد.
هشدار: افزایش کارت‌های قرمز در آغاز فصل جدید نباید نادیده گرفته شود. اخراج‌ها هزینه لحظه‌ای(کم شدن نفرات) و هزینه بلندمدت (محرومیت بازیکنان در بازی‌های بعدی) دارند و می‌توانند به بدتر شدن نتایج منتهی شوند.
پیشرفت سپاهان با محرم نویدکیا
اگر معیار را «کنترل دریافت کارت‌ها» قرار دهیم، شواهد اولیه نشان می‌دهد گام‌هایی در جهت کاهش کارت‌های زرد برداشته شده، اما افزایش قرمزها مانع از اعلام پیشرفت قطعی است. به‌عبارت دیگر کنترل عصبانیتِ لحظه‌ای و اجتناب از رفتارهای منجر به اخراج هنوز یک نقطه‌ضعف است که باید با تمرین‌های رفتاری، تاکتیکی و اصلاح مدیریت مسابقه‌ای برطرف شود. بازی بدون کارت، اما با شکست اخیر نشان داد که انضباط باید به‌همراه ارتقای کیفیت فنی و کارکرد تیمی دنبال شود تا به نتیجه منجر گردد.
یادداشت پایانی
نکات ارائه‌شده مبتنی بر داده‌های مندرج و نمونه محدود چهار بازی ابتدایی فصل جدید است. برای قضاوت نهایی درباره روند بلندمدت نیاز به پایش آماری تا میانه فصل و جمع‌آوری داده‌های تکمیلی(صحنه‌های کارت‌ساز، دقیقه کارت‌ها، نام بازیکنان خاطی و معیارهای داوری) می‌باشد.
اما به‌طور قاطع می‌توان گفت سپاهان در مقاطع بدون‌کارتِ فصل گذشته نتایج بهتری گرفته است؛ بنابراین حفظ انضباطِ بازی و در عین حال جلوگیری از رفتارهای منجر به اخراج، باید به‌عنوان اولویت فنی و تربیتی در برنامه‌ریزی این تیم قرار گیرد.
انتهای پیام
نظرات