فاطمه عشقی تصریح کرد: زخم بستر یا زخم فشاری زمانی ایجاد می‌شود که فشار طولانی‌مدت بر یک ناحیه از بدن جریان خون پوست و بافت‌های زیرین را مختل کند، این آسیب می‌تواند با گذر زمان به عضله و استخوان نیز سرایت کند.

وی با اشاره به گروه‌های در معرض خطر افزود: بیمارانی که تحرک محدودی دارند، مانند افراد دچار سکته مغزی، آسیب نخاعی، پارکینسون، بیماری‌های عضلانی یا فلج مغزی، بیشترین خطر ابتلا به زخم بستر را دارند، همچنین بیمارانی که به مدت طولانی‌ بستری هستند یا افسردگی دارند، باید از نظر ابتلا به زخم بستر، تحت مراقبت ویژه قرار بگیرند.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، نخستین علامت زخم بستر را قرمزی پوست که با فشار دست برطرف نمی‌شود دانست و تصریح کرد: به محض مشاهده این علامت، باید اقدامات مراقبتی آغاز شود.

عشقی در ادامه با تأکید بر اینکه پیشگیری از زخم بستر ساده و مؤثر است، گفت: برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر کافی است چند نکته ساده رعایت شود، بیماران باید آب کافی بنوشند و تغذیه‌ای مناسب با پروتئین کافی داشته باشند و وضعیت تغذیه‌شان مرتب کنترل شود.

به گفته وی، تغییر وضعیت بیمار هر دو ساعت یک بار، مراقبت از نواحی حساس بدن مثل برجستگی‌های استخوانی، ویزیت روزانه از سر تا پا برای بررسی سلامت پوست، کنترل بی‌اختیاری، جلوگیری از مرطوب شدن دائمی تخت، صاف و بدون چروک بودن ملحفه، عدم کشیده شدن بدن روی تخت و رعایت زاویه مناسب تخت کمتر از ۳۰ درجه، همه جزو اقداماتی هستند که می‌توانند از زخم بستر جلوگیری کنند.

عشقی با بیان اینکه درمان زخم بستر بسته به شدت آن متفاوت است، گفت: این درمان می‌تواند شامل دبریدمان، استفاده از دستگاه وکیوم تراپی و حتی جراحی باشد، با این حال هزینه‌های بالا و احتمال بروز عفونت‌های خطرناک مانند استئومیلیت و سپسیس، اهمیت پیشگیری از زخم بستر را دوچندان می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در روز یکشنبه ششم مهر، این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در پایان یادآور شد: مراقبت و درمان زخم بستر یک مداخله تخصصی است که پرستاران آموزش‌دیده در قالب کارشناس زخم آن را انجام می‌دهند و فرد دیگری بدون تخصص و مدرک لازم، قادر به انجام این کار نیست.

انتهای پیام