محمود سیادت - رئیس اتاق مشترک ایران و افغانستان - در گفت‌وگو با ایسنا، درباره مشکل پیش آمده برای کامیون‌های ایرانی در مرز دوغارون برای ورود به داخل کشور طی روزهای اخیر، توضیح داد: این مشکل در حقیقت به دلیل قطع فیبر نوری در افغانستان و سیاست رهبری طالبان در محدود کردن اینترنت به وجود آمده است. این تصمیم بیشتر به دلایل غیر اقتصادی و مباحث اجتماعی و مذهبی بوده و برخی نظرات دیگر هم وجود دارد که معتقدند به دلیل نگرانی‌های امنیتی این تصمیم گرفته شده است.
وی افزود: ظاهر ماجرا این است که تصمیم از طرف قندهار و امارت اسلامی برای جلوگیری از اشاعه فساد از طریق اینترنت بوده و همین امر باعث اخلال جدی در پروازها و ارتباطات با خارج کشور شده است. دو روز است که امکان تماس وجود ندارد و خانواده‌های افغان خارج از کشور و همچنین روابط تجاری دچار مشکل شده‌اند. حتی در مرز دوغارون ورود ماشین‌ها به کشور نیز با اختلال مواجه است و حدود ۴۰۰ کامیون ایران معطل مانده‌اند. بر اساس اعتراضاتی که در داخل افغانستان صورت گرفته، احتمال می‌رود این مشکل امروز یا فردا برطرف شود، اما این تصمیمات تأثیر زیادی بر جذب سرمایه و اقتصاد افغانستان دارد و به فعالیت‌های رو به رشد این کشور آسیب جدی می‌زند. امیدواریم رهبری امارت اسلامی به این مسئله توجه کنند و از چنین تصمیماتی خودداری شود.
سیادت با اشاره به ظرفیت همکاری ایران و افغانستان اظهار کرد: نه فقط به دلیل موضوع اسنپ‌بک بلکه به دلیل همسایگی و نزدیکی فرهنگی و اجتماعی، همچنین حضور میلیون‌ها مهاجر افغانستانی طی ۳۰ تا ۴۰ سال اخیر در ایران، سلیقه‌های این دو کشور به هم نزدیک شده است. افغانستان در معدن، کشاورزی و صنعت ظرفیت‌های ویژه‌ای دارد. در حوزه خدمات فنی‌مهندسی و صنایع معدنی می‌توانیم کمک کنیم و بیشترین نقش ایران می‌تواند در همین حوزه فنی‌مهندسی باشد. همچنین کشت‌های قراردادی در افغانستان قابل توسعه است؛ زیرا این کشور منابع آبی و نیروی کار ارزان دارد. در بخش خصوصی پیگیری‌هایی انجام می‌شود و دولت هم تحرک بیشتری پیدا کرده است.
وی ادامه داد: وزیر صمت ایران به افغانستان سفر کرده و وزیر کشاورزی نیز عازم این کشور می‌شود، اما این اقدامات کافی نیست. جدای از بحث اسنپ‌بک، همه همسایگان می‌توانند بخشی از مشکلات را حل کنند. در حوزه دریا محدودیت‌هایی وجود دارد اما در زمین و جاده و ریل، کار راحت‌تر است. پیش‌تر روابط تجاری ما ساده‌تر بود و امروز هم با همان اعتماد سنتی می‌توانیم به تجارت خود با افغانستان ادامه دهیم.
سیادت میزان صادرات ایران به افغانستان را قابل افزایش دانست و گفت: در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیارد دلار صادرات داریم که با کمی توجه بیشتر به حوزه اقتصاد و کم‌رنگ‌تر کردن نگاه امنیتی، می‌توان این رقم را به ۱۰ میلیارد دلار رساند. کالاهایی همچون گوشت، حبوبات، خوراک دام و محصولات معدنی و کشاورزی مانند پنبه از افغانستان قابل واردات است. اگر اراده جدی‌تری شکل بگیرد، می‌توان نظم بیشتری به مرزها داد و مشکلات موجود را حل کرد. در مرز میلک و دوغارون ضعف‌های جدی داریم که امیدواریم با اراده بهتر برطرف شود تا مردم افغانستان که علاقه زیادی به محصولات ایرانی دارند، بتوانند فارغ از مسائل سیاسی و حکومتی، روابط اقتصادی و مردمی خود را توسعه دهند.
رئیس اتاق مشترک ایران و افغانستان در پایان صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: صنعت در افغانستان رشد داشته و امارت اسلامی از تولید داخلی حمایت می‌کند. این ظرفیت وجود دارد که ایران خدمات فنی‌مهندسی به افغانستان صادر کند چون نیاز شدیدی به آن دارند. اگر امروز با اراده جدی به سمت رفع این نیازها نرویم، ممکن است افغانستان به سمت بازارهای دیگر مانند ازبکستان برود؛ اتفاقی که هم‌اکنون نیز رخ داده و روابط تجاری این کشور با ازبکستان چند برابر شده است. این یعنی کاسته شدن از سهم ایران در بازار افغانستان. اگر این ایراد برطرف شود، فرصت‌های بسیار خوبی در افغانستان وجود دارد. پیوند اقتصادی بیشتر میان دو کشور می‌تواند حتی مشکلات امنیتی را هم کاهش دهد و مرزها به مرزهای دوستی - اقتصادی تبدیل شوند.
انتهای پیام
نظرات