به گزارش ایسنا، این روزنامه نوشت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در این سفر بر شکل‌گیری یک شراکت کامل میان آمریکا و رژیم صهیونیستی تأکید کرد و کشورهای عربی را به امضای سندی واداشت که معنایی جز پذیرش شکست ندارد؛ سندی که آنان را متعهد به خلع سلاح مقاومت و تضمین امنیت رژیم صهیونیستی می‌سازد.

الاخبار نوشت ترامپ در واقع با این کار تلاش کرد نقش محور مقاومت و کشورهای عربی را کم رنگ جلوه داده و آنها را پشت سر رژیم صهیونیستی به صف بکشد. 

حتی پیش از ورودش به شرم‌الشیخ برای شرکت در اجلاس موسوم به «صلح ۲۰۲۵»، دونالد ترامپ جایگاه مطلوب اعراب در خاورمیانه پس از جنگ غزه را تعریف کرد.

او در سخنرانی خود در کنست اذعان کرد که نقشی که او برای کشورهای عرب منطقه می‌خواست و به آن دست یافت، فشاری بود که آنها بر حماس برای آزادی زندانیان اسرائیلی وارد کردند.

با این رویکرد، همراه با گنجاندن تمام اعضای دولتش، نام بردن از آنها و مشخص کردن نقش‌هایی که در این جنگ در کنار اسرائیل ایفا کرده‌اند، به نظر می‌رسد ترامپ از موضع همکاری کامل با اسرائیل به مسائل خاورمیانه نزدیک می‌شود و اختلافاتی که او با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اشغالگران به آنها اذعان کرد، صرفاً جزئی از این تصویر هستند.

اساساً، اگر ترامپ نمی‌خواست کشورهای شرکت‌کننده را در تکمیل طرح خود، به ویژه مأموریت خلع سلاح گروه‌های مقاومت، درگیر کند، به شرم‌الشیخ نمی‌رفت. این چیزی است که اسرائیل در طول جنگ، در ازای تضمین‌هایی که برای توقف تجاوز داد، برای کاهش شرمساری رژیم‌های متحد آمریکا، نتوانست به آن دست یابد.

فضای شرم‌الشیخ به اندازه اسرائیل شاد و سرخوش نبود، هرچند به نظر می‌رسید آنچه این دو رویداد را به هم پیوند می‌داد، لفاظی‌های پیروزمندانه ترامپ بود که در اسرائیل «شرکای پیروزی» را خطاب قرار می‌داد و در شرم‌الشیخ، گروهی از متحدان را که سعی می‌کرد از آنها «دلجویی» کند و آنها را ذاتاً در طرف بازنده بداند. این در حضور متحدان اروپایی بود که از نظر او، جایگاه چندان بالاتری از اعراب نداشتند.

نشست شرم الشیخ عصر دوشنبه به ریاست مشترک «عبدالفتاح السیسی»، رئیس جمهور مصر و «دونالد ترامپ» با حضور بیش از ۳۱ رهبر کشورها و سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی برگزار شد.

روسای جمهور و رهبران ایالات متحده، قطر، مصر و ترکیه سند جامعی را در رابطه با توافق بین اسرائیل و جنبش مقاومت اسلامی (حماس) امضا کردند.

این در حالی است که طرح توافق آتش‌بس در غزه میان رژیم صهیونیستی و حماس که از سوی ترامپ ارائه شده، هیچ مسیر روشنی برای حاکمیت فلسطینی‌ها، جدول زمانی برای تعیین سرنوشت فلسطینی‌ها و در نهایت سازوکارهایی برای مشارکت و کنترل فلسطینیان بر نهادهایشان ارائه نمی‌دهد و خطر جدایی غزه از کرانه باختری را برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی به همراه دارد.

به نوشته این روزنامه، همه شرکت‌کنندگان در این اجلاس، به نمایندگی از ۳۱ کشور و سازمان بین‌المللی، باید وظیفه «پاکسازی» میدان نبرد و بازسازی «ایمن» نوار غزه را بر عهده بگیرند، امنیت اسرائیل را تضمین کنند و از طریق گسترش توافق‌نامه‌های ابراهیم، ​​ادغام آن در منطقه را تکمیل کنند. در مورد کشورهای فقیری که توانایی پرداخت هزینه‌ها را ندارند، حضور آنها برای تکمیل حد نصاب عربی و اسلامی و امضای گواهی شکست ضروری بود، حتی اگر امضاکنندگان، به نمایندگی از شرکت‌کنندگان، به ترکیه، مصر و قطر به عنوان میانجی، به همراه ایالات متحده محدود شوند.

حتی در ظاهر، ترامپ چندین ساعت دیر به اجلاس رسید و بنابراین به برخی از رهبران اجازه صحبت در طول جلسه غیرعلنی داده نشد. در همین حال، سالن میزبان اجلاس شاهد بی‌قراری در میان رهبران و روسای جمهوری بود که صبح زود رسیده بودند. در اصل، بحث‌ها به نقشی که هر کشور می‌تواند ایفا کند، پرداخت.

در حالی که فرانسه تمایل خود را برای ایفای نقش بیشتر در کنار بریتانیا، از جمله احتمال اعزام نیرو به عنوان بخشی از نیروهای بین‌المللی ابراز کرد، آلمانی‌ها به سمت بحث در مورد حمایت و کمک بدون نیرو، حداقل در مرحله اول، حرکت کردند و ایتالیا نیز همه گزینه‌ها را برای حمایت از روند آتش‌بس مطرح کرد. این بحث‌ها همچنین به لزوم ادامه فشار برای جلوگیری از الحاق سرزمین‌های کرانه باختری پرداخت.

در همین حال، مصری‌ها در مورد لزوم اطمینان از اینکه سلاح‌های مقاومت بخشی از بحث‌های تیم‌های فنی باشد که در مرحله بعدی کار خود را آغاز می‌کنند، صحبت کردند و همچنین بر لزوم اعطای نقش بیشتر به تشکیلات خودگردان فلسطین که برای ارائه چهره‌های جدید قادر به مدیریت اوضاع به عنوان بخشی از طرح آتش‌بس تلاش خواهد کرد، تأکید کردند.

با این حال، مقامات مصری ترس خود را از نقض توافقات توسط اسرائیل پنهان نکردند، در حالی که آنها به همراه قطری‌ها، «تعهد» خود را برای اطمینان از اینکه مقاومت هیچ اقدامی علیه اسرائیل انجام نمی‌دهد، تکرار کردند.

تماس ترامپ از اتاق کنفرانس با «محمد بن سلمان»، ولیعهد عربستان سعودی نشان دهنده علاقه آمریکا نه تنها به بودجه کشورهای خلیج فارس برای بازسازی غزه، به ویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی، بلکه به گسترش توافقات ابراهیم و عادی سازی روابط عربستان و اسرائیل و در نتیجه باز کردن در برای پیوستن سایر کشورها به این توافقات بود.

به گفته یک مقام وزارت امور خارجه مصر که با الاخبار صحبت کرد، «کانال‌های ارتباطی با عربستان سعودی و امارات متحده عربی به سرعت احیا خواهد شد تا آنها بتوانند در اقدامات بیشتر برای حمایت از توافق آتش بس، پس از تنش‌هایی که منجر به عدم حضور بن سلمان و (محمد بن زاید، رئیس امارات متحده عربی) در این اجلاس شد، شرکت کنند».

وی افزود: «عبدالفتاح السیسی»، رئیس جمهور مصر ممکن است برای برگزاری جلسات مستقیم، سفری به خلیج فارس انجام دهد، مگر اینکه به سرعت به یک پیشرفت دست یابد.

در حاشیه این نشست، بحث طولانی بین السیسی و «امانوئل ماکرون»، رئیس جمهور فرانسه در مورد غزه و لبنان صورت گرفت، در حالی که مذاکرات ماکرون با «محمود عباس»، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین که به نوبه خود با مقامات اطلاعاتی مصر دیدار کرد، قابل توجه بود.

این جلسه به موضوع آموزش کادر فلسطینی در مصر و اردن و توانمندسازی آنها برای بر عهده گرفتن مسئولیت امنیتی در غزه پرداخت. این در زمانی اتفاق می‌افتد که قاهره به دنبال حمایت بین‌المللی از طریق سازمان ملل و مشارکت‌های «امنیتی و استراتژیک» ارائه شده توسط ایالات متحده و کشورهای اروپایی برای ایجاد نیروهای بین‌المللی از چندین کشور است، که اکثر آنها اسلامی هستند.

در مورد جنجال پیرامون اعلام اینکه نتانیاهو در جریان مکالمه بین السیسی و ترامپ، در حالی که ترامپ در قدس اشغالی بود، دعوت تلفنی از رئیس جمهور مصر دریافت کرده است، قاهره عذرخواهی را با استناد به «اعیاد یهودی» فرصتی برای افزایش موفقیت کنفرانس به دلایل مختلف، به ویژه ملاحظات اعراب که در پایان اجلاس اعمال می‌شد، دانست.

یک مقام مصری به الاخبار گفت که وقتی قاهره به طور غیرمنتظره از نتانیاهو دعوت کرد، قصد داشت از حضور او استفاده کند و جلسه‌ای پشت درهای بسته بین او، عباس و رئیس جمهور آمریکا برگزار کند.

او افزود که دفتر نتانیاهو پیش از اعلام انصراف او، با مقامات ریاست جمهوری مصر در مورد برخی از جزئیات صحبت کرده بود و این نشان می‌دهد که عذرخواهی ممکن است به دلیل عدم تمایل نتانیاهو به بحث در مورد «راه حل دو دولتی» به گونه‌ای باشد که ممکن است تأثیر منفی بر آن در داخل کشور داشته باشد. اگرچه بیانیه پایانی اجلاس شامل تأکید بر «مسیر رسیدن به راه حل دو دولتی و یک کشور فلسطینی با پایتختی قدس شرقی در مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷» بود، اما این موضوع در بحث‌های اساسی که صرفاً بر کنفرانس بازسازی غزه متمرکز بود، گنجانده نشد.

انتهای پیام