به گزارش ایسنا، تنش میان آمریکا و ونزوئلا یکی از طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین رویارویی‌ها در این دوره و نیز به گفته بسیاری از کارشناسان در عصر معاصر آمریکای لاتین است؛ مساله این است که ونزوئلا هنوز یکی از کانون‌های اصلی تقابل واشنگتن با جریان‌های مستقل و منتقد نظم آمریکامحور در نیم‌ کره غربی است.

آمریکا در سال‌های اخیر با توسل به تحریم‌های گسترده اقتصادی، فشارهای دیپلماتیک و تهدیدات امنیتی، تلاش کرده دولت ونزوئلا را وادار به عقب‌نشینی یا تغییر مسیر سیاسی کند. این اقدامات تحت عناوین «مقابله با قاچاق مواد مخدر»، «حمایت از دموکراسی» و «دفاع از حقوق بشر» همواره توجیه شده است و عملاً اقتصاد ونزوئلا را تحت فشار شدید قرار داد.

در مقابل، کاراکاس این سیاست‌ها را بخشی از راهبرد مداخله‌جویانه آمریکا برای تسلط بر منابع انرژی و مهار هم‌پیمانانش به ویژه چین، روسیه و ایران اعلام کرده است. وقتی آمریکا نتوانست در حوزه اقتصادی مانع از سرعت چین شود و سیاست اعمال تعرفه‌های هم راه به جایی نبرد، تلاش دارد تا با تمرکز بر ونزوئلا از طریق سیاسی و اکنون با حربه تهدید نظامی مانع از فروش نفت این کشور به چین و روسیه شود. 

در ماه‌های اخیر، شاهد افزایش حضور نظامی آمریکا در آب‌های اطراف ونزوئلا، توقیف نفتکش‌ها و تشدید لحن تهدیدآمیز مقامات واشنگتن و نگرانی‌ها درباره احتمال درگیری‌های محدود یا اقدامات بی‌ثبات‌کننده نسبت به این کشور هستیم؛ وضعیتی که نه‌تنها آینده سیاسی ونزوئلا، بلکه توازن قدرت در آمریکای لاتین و حتی معادلات جهانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ترامپ سعی دارد با تهدید ونزوئلا به نوعی «به مرگ بگیرد تا به تب راضی شود»

«سید داود صالحی» در گفت‌وگو با ایسنا درباره آخرین تحولات ونزوئلا با بیان اینکه «تاریخ آمریکای لاتین بسیار پرشور و عجیب است و این منطقه سهم مهمی در امنیت، مواد اولیه و معدنی و نیروی انسانی در قاره آمریکا داشته است»، گفت: مردم همواره با منازعات و تنش‌های متعدد در این منطقه رو به رو بوده‌اند و با وجود استعمار کهنی که در این منطقه حاکم بوده و جنگ‌ها و شورش‌هایی که برای استقلال‌ کشورها داشتند هیچ وقت زیر بار ستم و زورگویی قدرت‌های بزرگ نرفتند. کشورهای کوبا، ونزوئلا، بولیوی و غیره همواره در خط مبارزه علیه استعمار و سلطه‌گری قدرت‌های بزرگ به ویژه آمریکا بودند و امروز مساله ونزوئلا و تهدیدات آمریکا بازیابی همان دوران زورگویی است.

وی با اشاره به آمادگی مردم ونزوئلا برای مقابله با تهدیدات آمریکا اظهار کرد: ترامپ سعی دارد با تهدید ونزوئلا به نوعی «به مرگ بگیرد تا به تب راضی شود»، اینها دنبال انرژی و منابع معدنی این کشور بوده و هستند و از طرفی از اینکه این منابع امروز به راحتی در اختیار رقبای آمریکا یعنی چین و روسیه قرار می‌گیرد ناراحت هستند.

سفیر پیشین کشورمان در اسپانیا و کوبا گفت: آمریکا می‌داند که کشورهای حوزه آمریکایی لاتین یک اتحاد سیاسی، امنیتی و اقتصادی شکل دادند که برای آمریکا این مساله نگران‌کننده است از جمله بریکس که ترامپ به طور رسمی این اتحاد را زیر سوال برده است یا سازمان همکاری‌های شانگهای که به واسطه چین، این کشورها اتحاد قابل توجهی را شکل دادند. هر کدام از این کشورها از جمله کوبا، برزیل مواضع قوی و مستحکمی مقابل تهدیدات ترامپ علیه ونزوئلا داشتند. به نظرم ترامپ تاریخ نخوانده است و فکر می‌کند صرفا با قدرت پول و سرمایه‌داری آن هم از آن نوع که خودش می‌فهمد، می‌تواند کشورها را تهدید کند و به خواسته‌های خود برسد.

صالحی ادامه داد: حتی در آمریکا هم به شدت نسبت به سیاست‌های ترامپ در حمله به کشورهای دیگر انتقاد وجود دارد. ترامپ با تهدید ونزوئلا به نحوی سعی دارد مقابل جریان متحد کشورهای حوزه کارائیب بایستد و این اتحاد و همبستگی را بر هم زند. اعضای بریکس نیمی از جمعیت دنیا و ۲۸ درصد از تولید ناخالص دنیا را دارند، بنابراین ترامپ با این بی‌تدبیری‌ها و شعارهای پوچ نمی‌تواند بر حوزه کارائیب مسلط شود. 

سفیر پیشین ایران در اسپانیا و کوبا با بیان اینکه «آمریکا همان‌طور که با همراهی اروپا نتوانست بر مساله اوکراین در مقابل روسیه مسلط شود یا در رابطه با موضوع هسته‌ای ایران، در رابطه با موضوع ونزوئلا هم راه به جایی نخواهد برد»، گفت: آمریکا می‌ترسد وحدت نظری که در جامعه جهانی علیه ستمگری‌های این کشور در بین افکار عمومی در موضوع اوکراین، غزه، ایران و غیره ایجاد شده است به نقاط مختلف دنیا پراکنده شود. ما باید از تجربیات‌ خود در مذاکرات هسته‌ای و موضوعات سیاسی و بین‌المللی که درگیرش بودیم، استفاده کنیم و گروه‌های سیاسی و بین‌المللی داخلی و خارجی مختلف را در حمایت از خود و هم‌پیمانان‌مان بسیج کنیم. در این رابطه اظهارات مقام معظم رهبری، مواضع وزارت خارجه قابل توجه است. اگر آمریکا ونزوئلا را خلع سلاح کند به سراغ کشورهای دیگر می‌رود و این یک تهدید جدی برای کشورهای منطقه و هم‌پیمانان ایران در آمریکای لاتین است. الان مکزیک که از نظر اقتصادی نسبتا وضعیت خوبی دارد هم نسبت به این مساله نگران است و با کشورهای حوزه کارائیب اعلام اتحاد کرده است.
 

نباید حمایت‌های معنوی و سیاسی خود را از مردم ونزوئلا دریغ کنیم

وی با اشاره به نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره اجرای قطعنامه‌۲۲۳۱ که روز سه‌شنبه برگزار شد و حمایت دو عضو شورای امنیت از ایران اظهار کرد: ایران در روش و سیاست طی دهه های گذشته نشان داده است که همواره بر مدار عدالت و حقانیت عمل کرده است و نتیجه این سیاست، دفاع همه جانبه چین و روسیه از برنامه هسته‌ای ایران و استدلالش درباره اتمام قطعنامه‌ ۲۲۳۱ است. 

دیپلمات پیشین کشورمان گفت:‌ مردم ونزوئلا، انقلاب اسلامی ایران را به عنوان مشقی برای استقلال خود می‌دانند. ما سیاست مان را به کشوری تحمیل نمی‌کنیم، اما به عنوان کشوری مستقل که در حفظ صلح و امنیت بین‌الملل نقش داریم باید سعی کنیم به لحاظ فکری، فرهنگی و سیاسی به هم پیمانان و متحدان خود کمک کنیم.  

صالحی گفت: ما باید همزمان دیپلماسی عمومی و سیاسی را از طریق سمن‌ها و سازمان‌های مردمی و نیز نهادها و سازمان‌های بین‌المللی در حمایت از ونزوئلا تقویت کنیم و مظلومیت مردم ونزوئلا و اهمیت منطقه کارائیب را مطرح کنیم. نباید حمایت‌های معنوی و سیاسی خود را از مردم ونزوئلا دریغ کنیم. 

وی در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کنید آمریکا نسبت به ونزوئلا وارد یک جنگ تمام عیار شود یا جنگی کوتاه و مقطعی تاکید کرد: چه جنگ تمام عیار شود، چه مقطعی، مردم ونزوئلا حتما در برابر آمریکا مقاومت می‌کنند. 
 

بزرگترین سلاح ونزوئلا، نفت و گاز و منابع معدنی آن است

سفیر پیشین کشورمان در اسپانیا و کوبا تاکید کرد: بزرگترین سلاح ونزوئلا، نفت و گاز و منابع معدنی آن است. این طور نیست که یک نفر یا یک کشور تصمیم بگیرد به آن حمله کند و ذخایر نفتی آن را هدف بگیرد. اولین کشوری که به آتش ونزوئلا در صورت بروز جنگ می‌سوزد، خود آمریکا خواهد بود؛ چرا که با شروع درگیری قیمت جهانی نفت به شدت افزایش خواهد یافت. اگر قرار باشد جنگی رخ دهد و احتمال حمله به چاه‌های نفتی و خطوط لوله باشد و گروه‌های چریکی هم در این کشور فعال شوند، دود این شرایط به چشم آمریکا خواهد رفت.

وی ادامه داد: از آنجایی که ترامپ تاجرپیشه است، شاید تحرکاتی محدود علیه ونزوئلا صورت دهد اما بعید می‌دانم جنگ طولانی و فرسایشی را شروع کند؛ چرا که به لحاظ اقتصادی و بدهی‌هایی که دارد و سیاست‌ها و اقداماتی که معطل باقی مانده، شروع یک جنگ جدید به ضررش خواهد بود به علاوه شعار انتخاباتی ترامپ این بود که از ورود به جنگ‌های فرسایشی که ثروت آمریکا را هدر دهد اجتناب خواهد کرد. این در حالی است که کشورهای دیگر در آمریکای جنوبی و حامیان ونزوئلا به لحاظ بین‌المللی و اقتصادی طرفدار آن هستند و اعلام کردند اگر آمریکا زیاده‌طلبی کند در برابر آن متحد می‌شویم. بنابراین هرگونه حمله نظامی به ونزوئلا می‌تواند جبهه مقاومت جدیدی را در حوزه کارائیب و آمریکای لاتین به وجود آورد، از این رو آمریکا با وجود همه تهدیدات و اقدامات علیه ونزوئلا، محتاط عمل خواهد کرد. 

انتهای پیام