يك كارشناس باستان‌شناسي و بناهاي تاريخي گفت: استفاده از صنايع دستي به نوعي دميدن روح به كالبدهاي بي‌جان بناهاي تاريخي است. «رضا نوري» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اينكه «همواره در حفظ كالبد يا جسم بناهاي تاريخي سعي مي‌كنيم و از روح اين بناها غافل هستيم»، افزود: سنت‌ها و فرهنگ اصيل ايراني روح بناهاي تاريخي هستند كه همواره فراموش مي‌شوند. وي ادامه داد: با افزودن صنايع دستي و وارد كردن فرهنگ ايراني به بناهاي تاريخي تا حدودي روح قديمي و اصيل را به اين فضا وارد كرده‌ايم. اين استاد دانشگاه با بيان اينكه كاربرد صنايع دستي در فضا و يا حاشيه‌ي بناهاي تاريخي گردشگر فرهنگي را مجذوب مي‌كند، تصريح كرد: ‌گردشگر فرهنگي تنها از بناي تاريخي بازديد نمي‌كند، بلكه سنت‌ها و فرهنگ مردم سازنده‌ي بنا را به نظاره مي‌نشيند. وي افزود: در اين صورت گردشگر در جريان توليد سنتي ساخت مصالح و فعاليت انسانهاي سازنده‌ي بناهاي تاريخي قرار مي‌گيرد و جذب مي‌شود. اين كارشناس با اشاره به كوره‌هاي سنتي آجرپزي در گنبد سلطانيه‌ي استان زنجان، گفت: احياء اين روشها و در جريان قرار دادن گردشگر به حدي او را شيفته مي‌سازد كه امكان مشاركت او در طرح‌هاي مشابه وجود دارد. وي با تاكيد بر اينكه كاربرد صنايع دستي در بناهاي تاريخي در افزايش ورود گردشگر فرهنگي به ايران تاثير دارد،‌ اظهار كرد: گردشگران فرهنگي ملل غربي به دنبال سنت و فرهنگ شرق هستند و استفاده از اين روشها و ابزار آنها را به هدف واقعي مي‌رساند. نوري با بيان اينكه صنايع دستي با هنرهاي سنتي و مقدس متفاوت است، تصريح كرد: صنايع دستي اشياء و آثار فيزيكي را شامل مي‌شود كه جز صنايع ظريفي كه با دست ساخته مي‌شود است و ريشه در تاريخ و ميراث فرهنگي گذشته دارد. وي افزود: اين صنايع از عوامل زماني، مكاني، جغرافيا، فرهنگ و انديشه‌ي انسانهاي سازنده تاثير مي‌پذير و داراي بوميت خاصي است. نوري در پايان تاكيد كرد: ‌صنايع دستي بايد كاربردي و براي زندگي روزانه‌ي انسان سودمند باشد كه در واقع كاربرد اين آثار تاريخي در بناهاي تاريخي مويد اين نكته است. انتهاي پيام