جواد مجابي معتقد است: سهم فرهنگ در زندگي مردم ما اندك است؛ زيرا برنامه‌ريزان فرهنگي و كساني كه سياست‌گذاري را در عرصه‌ي فرهنگ عهده‌دارند، اين امر را جدي نمي‌گيرند. اين شاعر و نويسنده در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: توجه دادن مردم به امر فرهنگ از طريق آموزش به دست مي‌آيد؛ آموزش از مدرسه تا دانشگاه، بعد هم رسانه‌هاي گروهي و همين‌طور برنامه‌هايي كه متصديان امور فرهنگي در سطح شهر پيگير آن باشند، كه البته اين‌ها همه مؤثر نيستند؛ مگر وضع اقتصادي و اجتماعي مردم در ثبات باشد. او در ادامه افزود: تا رفاه مادي در جامعه نباشد، طبعا تضميني براي مسائل فرهنگي وجود ندارد. در زندگي خوب، هنر و فرهنگ به معناي خاص اهميت مي‌يابند؛ وگرنه در معناي عام، مردم ايران داراي فرهنگ غني هستند و يكي از مهم‌ترين ملل دنيا هستند كه فرهنگ غني دارند. مجابي همچنين درباره‌ي چيزهايي كه ما را به مظلوميت فرهنگي رسانده‌اند، توضيح داد: نوع نگاه اداره‌كنندگان كشور به صورتي بوده كه در طول صد سال اخير همواره مسائل سياسي براي‌شان بسيار اهميت داشته و اين مسائل همواره مد نظر مسؤولان و روشنفكران بوده است. مسائل اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي تابعي از سياست بوده و اين از عمده‌ترين دلايل مظلوميت فرهنگي ما مي‌تواند محسوب شود. اين منتقد اعتقاد دارد: فرهنگ به خودي خود مي‌تواند تابع ارزش مستقلي باشد و زيرمجموعه‌ي اقتصاد و سياست نيست. مجابي در ادامه‌ي اين بحث گفت: در دو دهه‌ي اخير به اين قضيه توجه زيادي شده است كه فرهنگ و هنر به معناي خاص مي‌توانند از مسائل ديگر مستقل باشند. همواره هنر و فرهنگي در اين كشور ارزش داشته كه سياسي و اعترضي باشد؛ اما هنرمندان ما دريافته‌اند كه فرهنگ به خودي خود حوزه‌ي مستقلي است و مي‌تواند با حوزه‌ي اقتصاد و سياست در بده بستان ارزشي باشد. او سپس يادآور شد: تا خود هنرمندان متوجه اين حوزه‌ي مستقل نشوند، قادر نخواهند بود كه آن‌را به مردم عرضه كنند. علاوه بر اين‌كه سياستمداران به هنر بها نداده‌اند، هنرمندان، هنر را در سايه‌ي مسائل اجتماعي ديگر ديده‌اند. آگاه شدن به ارزش‌هاي مستقل هنر، ما را در فرهنگ خاص رشد مي‌دهد؛ البته موانعي هم در اين راه هست. مجابي در پايان تصريح كرد: تا وقتي ما براي هنر و فرهنگ‌مان ارزش قايل نباشيم، جهان خارج هم براي آن‌ها ارزش قايل نخواهد بود. انتهاي پيام