در حال حاضر در دنيا نيمي از ناوگان سبك گازوئيلي است و كشورهاي محدودي از سوخت سي.ان.جي استفاده مي‌كنند؛ بنابراين قرار گرفتن گازوئيل با سهم بيشتري نسبت به سي.ان.جي قابل قبول است. مرتضي بهروزي فر ـ كارشناس انرژي ـ‌ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اظهار اين مطلب خاطرنشان كرد: انتخاب گازوئيل به عنوان سوخت دوم در سبد سوخت امري پسنديده است، ولي بايد توجه داشت كه هنوز سوخت با كيفيت مناسب در كشور موجود نيست. او تصريح كرد: در حال حاضر سولفور گازوئيل داخلي بسيار بالاست، بنابراين در سبد سوختي كه ديده شده، مي‌بايست اصلاح سيستم‌هاي پالايشي نيز در نظر گرفته شود. در حالي گازوئيل ما بيش از 100 برابر استاندارد جهاني سولفور دارد كه در حال حاضر استاندارد جهاني آن 50 تا 60 ppm است. وي با اشاره به اين‌كه بايد يك مجموعه عوامل براي تكميل چرخه سبد سوخت با هم فراهم شوند، گفت: اين كار به صورت دستوري نبايد انجام شود، چرا كه ما اولين تجربه خود را در مورد سوخت ال.پي.جي داشتيم كه بعدا نيز حذف شد. اين در حاليست كه ال.پي.جي در دنيا گران‌تر از بنزين است. او خاطرنشان كرد: به دليل نبود گازوئيل استاندارد، خودروسازان ما نيز به سمت ساخت موتور سواري ديزلي نبوده‌اند و كيفيت گازوئيل موجود در حدي نيست كه براي محصولات توليدي سواري ديزل قابل استفاده باشد. بهروزي‌فر تاكيد كرد: شايد بتوان سيستمي ضربتي براي اصلاح سوخت گازوئيل و بنزين در كشور قرار داد، ولي بايد توجه داشت كه تا پنج سال آينده خيلي بعيد است كه خودروهاي سواري با موتور ديزلي توليد و خودروسازان بتوانند حدود 25 درصد از توليدات خود را به اين سوخت اختصاص دهند. وي تاكيد كرد: بنابراين برنامه خوبي براي سبد سوخت تدوين شده، ولي بايد مراقب بود با توجه به اين كه در حال حاضر توليد و مصرف گازوئيل تقريبا برابر است، با اضافه شدن ناوگان سواري مشكل بنزين به گازوئيل منتقل نشود. گفتني است، سبد سوخت در برنامه پنجم توسعه متشكل از70درصد بنزين و نفت گاز، 25 درصد ال.پي.جي و سي.ان.جي و 5 درصد برق و هيبريد است. انتهاي پيام