به نظر ميرسد فقدان استراتژي بلندمدت و محدود شدن به نفت خام چالشهاي اساسي اوپك در فعاليتهاي 50 سال گذشته بوده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، غلامحسين حسن تاش ـ عضو هيات مديره انجمن اقتصاد انرژي ـ در گردهمايي ارزيابي موفقيتها و ناكاميهاي اوپك در 50 سال گذشته اظهار كرد: انفعال اوليه اوپك به دليل وابستگي سرمايه و فناوري به كشورهاي غربي، زياد بودن عوامل واگرايي و محدود بودن عوامل همگرايي ، ضعف اساسنامه و نظام تصميمگيري اوپك به طوريكه بايد همه اعضاء نسبت به يك مطلب به اجماع برسند كه نوعي بن بست اصلاح دروني است از چالشها و مشكلات اساسي اوپك در نيم قرن گذشته بوده است.
وي در خصوص فرصتهاي سازمان كشورهاي صادركننده نفت توضيح داد: بيشترين ذخاير نفت مرسوم در اختيار اين سازمان بوده است، اقتصاد كشورهاي عضو بيشترين وابستگي را به نفت داشته كه از نظر كشورها اين موضوع محدودكننده است ولي از نظر اتحاد براي حفظ سازمان و يك فرصت محسوب مي شود و همچنين نفت مهمترين انرژي جهان بوده است كه اين مسائل فرصتهاي سازمان كشورهاي صادركننده نفت به حساب ميآيد.
وي با تاكيد بر اين كه اوپك را ميتوان به پنج دهه كلي تقسيم كرد، خاطر نشان كرد: در دهه اول پس از ايجاد اين سازمان موفقيتهاي محدودي كسب شد، دهه دوم دهه پر آوازده شدن اوپك و شوكهاي افزايش قيمتي، دهه سوم دهه پرچالش همزمان به سقوط قيمت نفت خام وانفعال اين سازمان و دهه چهارم وپنجم دهههاي محدود شدن اوپك به تنظيم بازار و انفعال بوده است.
به گفته او اين در حالي است كه كشورهاي مصرفكننده با ايجاد آژانس بين المللي انرژي(IEA) راهبردهاي بسيار روشني براي تعيين راهبردهاي روشن در بخش انرژي تشكيل شد كه استراتژيهاي بلندمدت دارند و خود را به نفت محدود نكردهاند.
حسن تاش با اشاره به اينكه اوپك در بيشتر دوره فعاليت، خود را به سهميهبندي و حفظ سهميهها و نظارت در آن محدود كرده است تشريح كرد: اين در حالي است كه با وجود نظام سهيمهبندي اعضا تخلفهايي را صورت دادند و در واقعي كه قيمت نفت خام بالا بوده براي توليد هر چه بيشتر با يكديگر رقابت كردهاند.به اين ترتيب به نظر ميرسد اوپك حتي در انجام اهداف برنامه ريزي شده خود چندان موفق عمل نكرده و همچنين اين سازمان براي بقاي خود بايد با رويارويي با نهادها و الزامات نوين جهاني مانند سازمان تجارت جهاني(WTO) استراتژيهاي بلندمدتي را تعريف كند.
انتهاي پيام
نظرات