چوگان از ورزش‌های کهنی است که به دلیل رواج بین پادشاهان به ورزش شاهان معروف است. برای شناخت بیشتر این ورزش ابتدا باید تاریخچه آن را بدانیم. تاریخ نگاری نشان می‌دهد این ورزش ابتدا در ایران آغاز شده، اما متاسفانه در حال حاضر کمتر این رشته برگزار می‌شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چوگان ورزشی همراه با است سواری است که در اصل جنگجویان و سوارکاران نظامی آن را انجام می‌دادند. برای انجام این ورزش باید زمان زیادی گذاشت.

چوگان ورزشی اشرافی است که ابتدا در بین‌النهرین انجام شده است. جنگجویان نظامی و سواراکان ایرانی برای نشان دادن شجاعت خود و مهارتشان در سوارکاری چوگان بازی می‌کردند. سپس این ورزش توسط مردم بریتانیا انجام شد و در قرن 19 هم سرهنگ‌های آمریکایی به انجام آن پرداختند.

چوگان به طور سنتی بر روی چمن انجام می‌شود و ابعاد این زمین به کشوری که در آن چوگان انجام می‌شود، بستگی دارد. در این ورزش دو گروه چهار نفره از اسب سواران در مقابل هم قرار می‌گیرند و توپی به قطر 8.5 سانتی‌متر از جنس چوب یا پلاستیک را هدایت می‌کنند و تا آنجا که می‌توانند به حریف گل می‌زنند. برای هدایت توپ از چوب بامبو یا رزین استفاده می‌کنند.

معمولا چوگان در زمین با عرض 145 متر و طول 275 متر انجام می‌شود. دروازه چوگان از دو تیرک تشکیل شده که به فاصله 7.5 متر از هم قرار دارند. معمولا چوگان در 8 نوبت 7 و نیم دقیقه‌ای انجام می‌شود. بعد از هر گل دو تیم جای خود را عوض می‌کنند.

هنگامی که توپ در سمت راست بازیکنی است که به سمت آن می‌رود، تقدم ضربه با اوست و کس دیگری اجازه ندارد که توپ را پرتاب کند. هر تیمی که بیشتر گل بزند برنده می‌شود.

بازی چوگان از سال 1900 تا 1939 میلادی جزو بازی‌های المپیک بوده است.

انتهای پیام