ایران برای خنثی کردن تاثیرتحریم‌های گذشته قصد دارد با کمک تعدادی از جمهوری‌های شوروی سابق صادرات نفت خام خود را احیا کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) به نقل از پایگاه خبری ناسداک، نه تنها روسیه پیشنهاد کرده که کالاها و خدماتی را در ازای نفت ایران ارائه دهد، جمهوری‌ آذربایجان و قزاقستان نیز پیشنهاد از سرگیری قراردادهای سوآپ نفت را ارائه داده اند.

سوآپ نفت در مجموع مساله جدیدی نیست. زیرا این قراردادها اغلب برای از بین بردن موانع لجستیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مورد ایران سواپ شامل عرضه نفت خام به پالایشگاههای شمالی از کشورهای نزدیکتر به این پالایشگاهها نسبت به میادین نفتی ایران در جنوب است.

ساز و کار نفت در برابر کالا در گذشته نیز وجود داشته، به ویژه عراق در زمان صدام تحت نظارت سازمان ملل نفت را با مواد غذایی مبادله می‌کرد. اما تحریم‌های علیه ایران از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا اجازه چنین معامله بشر دوستانه ای را نمی دهد. بنابراین تلاشهای هماهنگ روسیه و ‌جمهوری آذربایجان و قزاقستان احتمالا می‌تواند نفت بیشتری را از ایران به بازارهای نفتی جهان برساند.

براساس این گزارش، ایران پیشنهاد کرده که روزانه حدود 500 هزار بشکه نفت از میادین جنوبی در ازای مواد غذایی و فناوری تخصصی تولید برق به روسیه صادر کند. نفت مازاد بیشتر از 500 هزار بشکه در روز از سوی ایران به احتمال زیاد به هند و چین خواهد رفت و به شکل قابل توجهی تقاضای نفت منطقه‌ای را تعدیل خواهد کرد.

بیشتر کشورهای توسعه یافته در سال 2006 به تحریمهای ایران پیوستند و نهایتا در سال 2011 و 2012 به شکل قابل توجهی توان صادرات نفت ایران و دیگر فرآورده‌های نفتی را کاهش دادند. ویلیام برنز معاون وزیر امور خارخه آمریکا گفت: با توجه به دسترسی محدود به درآمدهای بین‌المللی و بازار نفت و صنعت بیمه، ایران احتمالا سالانه 50 الی 60 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در بخش انرژی را از دست می دهد.

در اصل با بهانه جلوگیری از تسلیحاتی شدن سلول‌های سوختی مصرف شده ایران، روسیه اکنون به دنبال پیشنهاد خدمات خود در ازای نفت ایران است.

ایران در سال 2010 به بیش از یک دهه سوآپ نفت با قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان پایان داد. ایران که از سهولت لجستیکی بهره می‌برد، نهایتا تنها یک دلار در هر بشکه نفت سوآپ شده بهره می برد اما اوپک همچنان روی سوآپ نفت به عنوان سهمیه نفتی ایران حساب می‌کرد.

پس از آنکه ایران شاهد افزایش مداوم بهای نفت بود یک دلار در هر بشکه دیگر برای ایران به لحاظ اقتصادی توجیه پذیر نبوده و پیشنهاد افزایش قیمت به پنج دلار را ارائه داد اما نهایتا این تلاش موفقیت آمیز نبود.

اما اکنون سطح تولید و صادرات نه چندان مطلوب ایران ممکن است از این قراردادهای سوآپ به وسیله ایجاد انگیزه تولید بهره ببرد. توان ایران برای تامین پالایشگاه‌های داخلی برای بهره برداری از بهینه سازی هزینه‌ حمل و نقل و افزایش بهره وری برای پرداخت پول کالاها و خدمات روسی حائز اهمیت است. اگرچه روسیه درحال حاضر با محدودیتهای سرمایه‌گذاری از سوی آمریکا و اروپا مواجه شده اما هنوز قراردادهایی در زمینه عرضه دارد که باید به آنها پایبند باشد. متاسفانه راهکارهای کوتاه مدت چندانی برای عمل به این قراردادها بدون سرمایه‌گذاری آمریکا و اروپا در قطب شمال و حوزه‌های نفت شیل وجود ندارد.

ایران که با تامین روزانه 500 هزار بشکه نفت موافقت کرده، روزانه تنها معادل حدود 14 هزار بشکه نفت، غلات از روسیه می‌خرد. مابقی نفت صادراتی احتمالا به کالاها و تخصص روسیه برای تولید برق اختصاص می یابد.

کارشناسان روسی در تاریخ 12 سپتامبر طرح خود را برای ساخت یک نیروگاه جدید هسته‌ای در بوشهر ارائه دادند. این احتمال وجود دارد که ایران قصد داشته باشد که پول این خدمات را با صادرات نفت خام از میادین جنوبی بپردازد. این امر باعث می‌شود که روسیه برای تامین قراردادهای صادرات نفت به هند و چین بدون افزایش تولید داخلی ابتکار عمل بیشتری داشته باشد.

ایران بنابراین می‌تواند پول کالاها و خدماتی را که اکنون از روسیه تامین می‌شود بپردازد. همچنین ممکن است که تحریم‌هایی که باعث کاهش توسعه میادین جدید و کاهش در مجموع تولید شده است کاهش یابد.

در صورتیکه آذربایجان و قزاقستان بتوانند ظرفیت تولید نفت خود را افزایش دهند، سوآپ نفت با ایران ممکن است به یک روش رایج برای کاهش هزینه‌های عرضه به بازارهای دور مورد استفاده قرار بگیرد. روسیه احتمالا از طریق مبادله پایاپای می‌تواند تهدید توسعه نفت شیل آمریکا را به وسیله ارائه نفت ارزان قیمت به شمال شرق آسیا خنثی کند.

انتهای پیام