به گزارش ایسنا و به نقل از میستریوس یونیورس، جوهر زیستی جدیدی که در این مقاله توصیف شده در مقایسه با سیستم‌های ژله‌ای تک جزیی مزایای زیادی دارد.

این جوهر زیستی از دو پلیمر متفاوت مشتق شده است: یک پلیمر آلی که از جلبک‌های دریایی به دست می‌آید و یک پلی ژله‌ای مصنوعی که در وسایل پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند جذب خون شود. این فرمول خاص به بافت‌های چاپ شده امکان می‌دهد تا به اندازه کافی انعطاف‌پذیر بوده و با هر شکل سطحی به هم متصل شوند و در عین حال به اندازه کافی محکم باشند که در خارج از بدن مورد استفاده قرار بگیرند.

این جوهر زیستی از یک چاپگر سه‌بعدی با قدرت تفکیک بسیار بالا که می‌تواند اندام‌ها و بافت‌های کارکردی بدن را چاپ کند خارج می‌شود. محققان با استفاده از این جوهر یک حلقه از غضروف نای را ظرف مدت پنج هفته چاپ کردند. بافت‌ها حتی می‌توانند با استفاده از سلول‌های بنیادی انسان چاپ شوند. وقتی پلیمر مصنوعی حل می‌شود تنها سلول‌های باقی مانده سلول‌های جلبکی آلی و سلول‌های بنیادی هستند.

بر اساس گفته دانشمندان این جوهر زیستی گام بزرگی به سوی چاپ بافت‌های زنده محسوب می‌شود و حتی می‌تواند امکان چاپ یک اندام کامل و دیگر بخش‌های بدن را در محیط آزمایشگاهی فراهم کند.

انتهای پیام