به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علی سجادی سرپرست هیأت کاوش نجات‌بخشی در محوطه پیرمیکائیل با اعلام این خبر افزود: مطالعات باستان شناختی و کاوش نجات‌بخشی در محوطه پیرمکائیل رودبار سیمره در پی کاوش ارگانیک با هدف نجات بخشی محوطه آغاز شد.

این باستان‌شناس اظهار کرد: در ابتدای عملیات مطالعه باستان‌شناسی نسبت به تهیه نقشه‌های توپوگرافی و باستان‌شناسی محوطه اقدام و در مرحله بعد محوطه به مساحت دو هکتار مورد بررسی و شناسایی باستان‌شناسی قرار گرفت، که نتیجه مطالعات اولیه تا کنون یک دوره استقرار در مرکز محوطه متعلق به دوره میانه اسلامی و یک دوره استقراری قدیمی‌تر متعلق به صدر اسلام را نشان می‌دهد.

به گفته سجادی، به دنبال کاوش ارگانیک، بخشی از یک بنای آرامگاهی به ابعاد ۸.۳۰ × ۸.۳۰ در مرکز عرصه و بخشی از یک فضای معماری در حاشیه جنوبی محوطه در کنار رودخانه از زیر خاک خارج شده است.

او با بیان اینکه یک قنات قدیمی که از زیر محوطه عبور می‌کند نیز در این کاوش مورد شناسایی قرار گرفت، افزود: مستندسازی و انجام مطالعات تکمیلی آن در برنامه آینده قرار دارد.

این باستان‌شناس همچنین خبر داد: در زمان کاوش تعدادی قبور اسلامی در ترانشه‌های هسته مرکزی محوطه از دل خاک خارج شد که برخی از آنها متعلق به تدفین‌های ثانویه هستند.

سرپرست هیأت کاوش نجات‌بخشی در محوطه پیرمیکائیل توضیح داد: محوطه پیرمکائیل در منطقه دره‌رود رودبار در کناره تراس رودخانه سیمره در حوضه آبگیر سد سیمره قرار دارد. از وجه تسمیه پیرمکائیل اطلاعی در دست نیست، اما از گذشته‌های دور تا کنون به همین نام خوانده شده است.

او گفت: در سطح این محوطه یک ساختار معماری مضطرب مربعی شکل که با مصالح سنگ و گچ بنا شده دیده می‌شود که مردم منطقه آن را که دارای جنبه اعتقادی و مذهبی نیز هست بقعه پیرمکائیل می‌خوانند.

انتهای پیام