به گزارش ایسنا، به نقل از سومریه نیوز، در این پژوهش بین‌المللی هشدار داده شده است که مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق این اقلیم را که با بحران‌ها، نزاع‌ها و بدهی‌های بسیاری روبه‌روست به سمت سرنوشتی سوق می‌دهد که چندان با  سرنوشت کشورهایی نظیر سودان جنوبی که با قحطی و جنگ داخلی روبه‌رو هستند، تفاوتی نمی‌کند.

طبق این پژوهش که به زبان عربی و انگلیسی منتشر شده، زبان سیاست پوپولیسم که از غیرممکن بودن همزیستی مشترک در عراق دم می‌زند در زمانی مطرح می‌شود که به نظر می‌رسد همزیستی مشترک حتی در کمترین سطوح سیاسی‌اش در اقلیم کردستان وجود ندارد و علت آن تکروی‌ در قدرت و سوءاستفاده‌های "هولناک" از قدرت و منابع در اقلیم کردستان است.

این پژوهش به این مساله اشاره کرده است که دلایل بسیاری وجود دارند که ما را به تامل در درخواست‌های مسعود بارزانی برای برگزاری همه‌پرسی وادار می‌سازد در واقع مسعود بارزانی خود دلیل اول است. به این دلیل که وی با وجود پایان دوره‌ ریاستش از ۳۰ ژوئن ۲۰۱۵ اما همچنان پستش را واگذار نکرده است و تمدید دوره وی در سال ۲۰۱۳ که براساس توافق میان حزبش با حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق بود نخستین مانع را در برابر تحقق دموکراسی در اقلیم ایجاد کرد. وی همچنین تصمیمی را برای بستن درهای پارلمان و متوقف کردن فعالیت آن در تاریخ اکتبر ۲۰۱۵ گرفت.

طبق این پژوهش، برگزاری همه‌پرسی در زمان مقرر آن و به تعویق انداختن انتخابات پارلمانی و ریاست اقلیم کردستان که قرار بود در اوایل نوامبر باشد، بازی دیگری برای طولانی شدن و نهادینه کردن قدرت شخصی و خانوادگی بارزانی است.

در این پژوهش آمده است: هیئت اتحادیه اروپا در عراق در تاریخ ۲۴ ژوئیه گذشته خواهان فعالیت تمامی نهادهای منتخب در اقلیم کردستان به ویژه پارلمان آن و همچنین برگزاری انتخابات به عنوان پیش شرط اساسی جهت ثبات و توسعه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی براساس چشم‌انداز برنامه‌های اصلاحات در عراق شد.

طبق این پژوهش، بحران شدید اقتصادی که اقلیم کردستان با آن مواجه است و بدهی‌هایی که دولت آن باید بپردازد به دلیل سیاست‌های نفتی اشتباه و غیرشفاف به ۳۰ میلیارد دلار رسیده است یک عامل دیگر از عوامل عدم اطمینان نسبت به فایده مند بودن همه‌پرسی و وعده‌های ناسیونالیستی شکننده است.

طبق این پژوهش می‌توان گفت: مسیری که بارزانی اقلیم کردستان را به سمت آن می‌برد متفاوت از مسیر کشور سودان جنوبی که با قحطی و جنگ داخلی روبه‌رو است، نخواهد بود.

این پژوهش این سوال را مطرح کرده است که آیا اقلیم کردستان که دچار مشکلات اقتصادی است می‌تواند در مقابل تهدیدهای دوستان فرضی یا "همسایگان شرور" که زیرساخت آن را تحت کنترل دارند، مقاومت کند؟ این سوالی است که باید تفکر اقتصادی و عملگرایی سیاسی به آن پاسخ دهد نه شور و شوق‌های حماسه‌ای و اوهام‌برانگیز ملی. این مسائل باعث می‌شود همه آنچه که از سال ۱۹۹۱ ساخته شده‌اند در معرض خطر قرار بگیرند.

انتهای پیام