به‌ گزارش ‌ایسنا، عنایت الله بخارایی درباره اهدای مدال و تجهیزات خود به موزه ملی ورزش المپیک و پارالمپیک و در حاشیه این مراسم، گفت‌: امروز خوشحال هستم که تجهیزات و مدال خود را به این موزه تقدیم می‌کنم. وسایلی که چند سالی بود استفاده نمی‌کردم و امروز با اهدای تجهیزات دوباره خاطرات آن زمان برای من تکرار شد.

وی ادامه‌ داد: من نزدیک 16 سال است که عضو پارالمپیک بودم و در طی این مدت سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتم و این سختی ها همراه با تلخی‌ها و شادی‌های زیادی بود. من اولین مدال خود را در سال 1996 آتلانتا کسب کردم و در حالی که از تجهیزات خوبی برخوردار نبودم و برای اولین بار در این تورنمنت شرکت می‌کردم، با سه ورزشکار راهی آتلانتا شدیم. در آن زمان یوسف آجرلو که مربیگری تیم ما را بر عهده داشت به دلیل ندادن ویزا به همراه تیم نتوانست حضور داشته باشد، در نتیجه‌ ما بدون مربی و با سیدمیر باقری که کار چک تجهیزات ما را بر عهده داشت به آتلانتا رفتیم.

این پیشکسوت گفت‌: در آن زمان من توانستم از 600 رکورد، رکورد 600 را به ثبت برسانم و جزو سه نفر برتر به فینال راه پیدا کردم و به مدال طلا دست یافتم. چیزی که برای من جالب بود چون تصور کسب مدال در این مسابقات را نداشتیم هیچ عکاس و فیلمبرداری به همراه تیم نبود که از مدال طلای من عکس بگیرد و من هیچ عکس و فیلیمی از مدال طلای اول خود در آتلانتا ندارم.

بخارایی در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، خاطرنشان کرد: من از سن 18 سالگی به جنگ رفتم و خوشحالم که اعضای بدن خود را در راه دفاع کشورم از دست دادم. امروز بسیار خوشحالم که با حضور در عرصه ورزش و کسب مدال پرچم کشورم را در میادین بین‌المللی به اهتزاز در آوردم.

وی در پایان این پرسش که آیا در حال‌ حاضر نیز به فعالیت ورزشی می پردازید یا خیر؟ گفت‌: مشکلاتی از نظر وضعیت جسمانی در پایم پیش آمده است و همچنین به خاطر ضعف در چشمانم دیگر نتوانستم به ورزش ادامه دهم و در حال‌ حاضر به کار کشاورزی مشغولم.

انتهای پیام

خبرنگار: ظریفه ملک‌پور

دبیر خبر: یوسف اکبری