به گزارش ایسنا، پایگاه اینترنتی بلومبرگ می‌نویسد، چند مقام آگاه گفته‌اند، آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان متمرکز بر این است که یک آلمانی رئیس بعدی کمیسیون اروپا شود و یا در صورت عدم تحقق آن، او دست کم می‌خواهد یک آلمانی رئیس بانک مرکزی اروپا شود.

براساس گزارش بلومبرگ، طبق این رویکرد آنگلا مرکلف اگر "مانفرد وبر"، یک همپیمان او نتواند به ریاست کمیسیون اروپا برسد، پس باید در ازایش یک آلمانی، رئیس بانک مرکزی اروپا شود.

این تلاش مرکل برای افزایش نفوذ آلمان در اتحادیه اروپا می‌تواند فرآیند تعیین جانشین برای ژان کلود یونکر، رئیس فعلی کمیسیون اروپا و ماریو دراگی، رئس فعلی بانک مرکزی اروپا را تبدیل به جدالی بین او و امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه کند.

اولین نشست برای بررسی تعیین رؤسای جدید این دو نهاد تا یک هفته دیگر برگزار خواهد شد.

جیکوب فانک کرکگارد، یک کارشناس در انستیتو پترسون گفت: در آلمان فضا به گونه‌ای است که این بار باید نوبت آلمان باشد و اگر مرکل در رساندن وبر به این سمت و یا در انتصاب یک آلمانی به ریاست بانک مرکزی اروپا شکست بخورد او به عنوان یک بازنده بزرگ نگریسته خواهد شد و به لحاظ سیاسی تبدیل به یک چهره مرده می‌شود.

این بلندپروازی‌های صدراعظم آلمان نوعی ریسک برای او با نزدیک شدن به پایان دوره صدراعظمی خود تلقی می‌شود اما در عین حال موجه هستند.

آلمان به عنوان بزرگترین کمک‌کننده به بودجه اتحادیه اروپا بارها اجازه داده شرکایش رؤسای این نهادها را معرفی کنند. آخرین باری که یک آلمانی رئیس کمیسیون اروپا بود مربوط به دهه ۱۹۶۰ است و تاکنون هیچ آلمانی رئیس بانک مرکزی اروپا نیز نبوده است.

در مقابل اما فرانسه عمدتاً برای تصاحب این سمتها نبردی موفق داشته است.

برخی از این فرانسوی‌ها عبارتند از ژان کلود تریشه، که هشت سال رئیس بانک مرکزی اروپا تا سال ۲۰۱۱ بود و همچنین فرانسوا زاویر اورتولی و ژاک دلورس، رؤسای اسبق کمیسیون اروپا.

ماکرون از موضع مرکل استقبال نکرده است. ماکرون همچنین تلاش داشته تا در مسیر وبر که رهبر حزب مردم اروپا نیز است چالش به وجود بیاورد.

برونو لومر، وزیر دارایی فرانسه اخیراً اعلام کرد که رئیس جدید بانک مرکزی اروپا باید شجاعتی مشابه با دراگی داشته باشد. این صحبت او انتقادی تلویحی از مواضع ینس ویدمان رئیس بوندس بانک آلمان است که اغلب با سیاستهای این فرد ایتالیایی مخالفت کرده است.

این مسائل به نوعی نشان دهنده سرد بودن روابط مرکل با ماکرون هستند. این دو رهبر به سختی تلاش داشتند تا در مواضعشان درباره مسائل سیاسی و تجاری کلیدی تفاهم داشته باشند.

انتهای پیام