به گزارش ایسنا و به نقل از سایمکس، محققان دپارتمان مهندسی عمران دانشگاه موناش(Monash) با مشارکت دانشگاه‌های دیگر و صنایع محلی و بین‌المللی فهمیدند با استفاده از روش "نمونه‌گیری غیر فعال"(passive sampling) می‌توان وجود سارس-کوو-۲ در فاضلاب را در سه سطح شخصی، حومه‌شهر و شهری تشخیص داد.

این دستگاه که "نمونه‌گیر غیرفعال اژدر"(Torpedo Passive Sampler) و زیردریایی فاضلاب نام دارد به وسیله‌ی گوش‌پاک‌کن، گاز پانسمان پزشکی و غشای الکترونگاتیو آزمایشگاهی ساخته شده که همه‌ی این‌ها درون یک پوسته باریک که به وسیله‌ی چاپ سه‌بعدی تهیه شده است قرار می‌گیرند.

نمونه‌گیرهای غیر فعال در هشت منطقه‌ی استرالیا قرار گرفتند. این مناطق شامل فاضلاب مرکز نگهداری سالمندان با ۲۶۰ ساکن و کارمندانش و همچنین بزرگ‌ترین تصفیه‌خانه‌ی ملبورن که فاضلاب بیش از دو میلیون ساکن را جمع‌آوری می‌کند بودند. هفت منطقه در کلان‌شهر ملبورن و یک منطقه در کولک(Colac) بود.

تمام این مناطق مکان‌هایی بودند که در طول موج دوم بیماری در آنها کووید-۱۹ دیده شده بود. تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که تشخیص سارس-کوو-۲ توسط نمونه‌گیر غیر فعال موفقیت آمیز بوده است. تحقیقات همچنان نشان داد هنگامی که متوسط وجود ویروس در آب یک در میلی‌لیتر باشد حداقل یکی از دستگاه‌های مستقر در آن مکان در همان روز آن را مثبت اعلام می‌کنند.

در خبری فوق‌العاده برای دولت و سرزمین استرالیا و سایر کشورها اعلام شد که استفاده از این فناوری آزاد بوده و فایل پرینت سه‌بعدی آن آماده انتشار برای استفاده فوری است.

فقط در مدت پنج ماه بیش از ۲۵۰۰ نمونه‌گیر به سراسر ایالت‌های استرالیا، نیوزیلند، کانادا و هلند ارسال شدند و به زودی به آمریکا و اندونزی نیز می‌رسند.

این دستگاه باید برای مدت معینی در آب بماند تا با آلودگی‌ها برخورد داشته باشد.

دانشیار دیوید مک‌کارتی(David McCarthy) از دانشگاه موناش که نویسنده‌ی اصلی این مقاله است می‌گوید: این دستگاه جایگزینی ارزان، ایمن و راحت است که می‌تواند جایگزین روش‌های سنتی قدیمی شود. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که از پنبه، گاز پزشکی و غشای الکترونگاتیو می‌توان برای تشخیص سارس-کوو-۲ استفاده کرد و ثابت می‌کند این نمونه‌گیرها می‌توانند نظارت بر کووید-۱۹ و سایر ویروس‌های مشکل ساز در آینده را بهبود بخشند. نظارت بر فاضلاب‌ها مخصوصا در کشورهایی مثل استرالیا که تعداد افراد مبتلا کم است کار دشواری است و به همین دلیل است که یک روش قابل حمل مورد نیاز است. قابل حمل بودن و اندازه این دستگاه به این معناست که ما می‌توانیم با دقت بیشتر و به طور هدفمند فاضلاب مناطق مختلف از جمله حومه‌شهرها و خانه‌های سالمندان که احتمال وجود ویروس در آن‌ها بیشتر است بررسی کنیم.

علاوه بر همه‌ی این‌ها این دستگاه با قیمت ۲۰ دلار نسبت به دستگاه‌های ۵۰۰۰ دلاری خودکار بسیار ارزان‌ قیمت‌تر است و استفاده از آن آسان‌تر بوده و نتایج مناسب‌تری ارائه می‌دهد.

ایده ساخت دستگاهی برای تشخیص کووید-۱۹ در فاضلاب از دکتر نیکولاس کروسبی(Nicholas Crosbie) از مرکز آب‌های ملبورن بود. او خودش این ایده را از کارهای دکتر برندان مور (Brendan Moore) الهام گرفته است.

کار با این نمونه‌گیر ساده است. محققان آن را در آب می‌اندازند و اجازه می‌دهند برای مدتی بیش از ۴ روز در آب بماند. در طول این زمان مواد داخل این نمونه‌گیر مانند یک تور ماهیگیری ویروس سارس-کوو-۲ را جذب می‌کند. سپس این نمونه‌گیرها به آزمایشگاه برگردانده می‌شوند و مورد بررسی قرار می‌گیرند. شواهد نشان می‌دهد که میزان ویروس به دام افتاده با تعداد افراد مبتلا در منطقه ارتباط دارد. از این روش در بیشتر شهرهای استرالیا استفاده شد تا وجود سارس-کوو-۲ در جمعیت‌های آن مناطق بررسی و دنبال شود.

افراد مبتلا به کووید-۱۹ معمولا ویروس را از طریق مدفوع، عطسه و یا سرفه دفع می‌کنند و این ویروس‌ها به فاضلاب منطقه راه پیدا می‌کند. شواهدی نشان می‌دهد که دفع ویروس در مراحل اولیه بیماری پیش از بروز علائم آغاز می‌شود.

مک کارتی می‌گوید: این کشف شگفت انگیز است زیرا می‌تواند به طور اساسی راه‌های تشخیص شیوع ویروس در جامعه را تغیر دهد و به مراقبت‌های بهداشتی کمک کند. همچنین ما این روش را به کشورهایی که نیازمند راه‌های ارزان و آسان برای کنترل شیوع بیماری هستند پیشنهاد می‌کنیم.

انتهای پیام