از خشونت در تولید مستند تا درخواستی برای شرایط بحرانی

سینمای مستند ایران، همزمان از دو جبهه تحت فشار است: از یک سو «خشونت تولید» و فشارهای اقتصادی، مستندسازان را به کاهش کیفیت و زمان تحقیق وادار کرده و از سوی دیگر، فقدان سازوکاری مشخص برای «شرایط بحرانی» باعث شد رویداد مهمی مثل جنگ ۱۲ روزه به شکل مطلوب و به‌موقع مستندسازی نشود و بخشی از تاریخ تصویری کشور ثبت نگردد.