زود پیر شدی، رضا تفنگچی!

هشتادوچهار سال سن، موهبتی است که نصیب هر انسانی نمی‌شود. حتماً در این هشتادوچهار سال اشتباه‌هایی هست و فرودهایی، نقاط اوجی وجود دارد و دوران موفقیتی. اما آن چه بعدِ این نُه دهه باقی می‌ماند، می‌تواند به آدم آبرو دهد یا اندوخته‌اش را به باد بسپارد. جمشید مشایخی نیکبخت بود که بیشترِ عمرش را در محبوبیت گذراند و بابت نقش‌هایش ستایش شد.