بازخوانی گزارش‌های خبرنگار جانباخته ایسنا در روز خبرنگار

سال ۱۴۰۰؛ در شرایطی روز خبرنگار را گرامی می‌داریم که همچنان در سوگ دو خبرنگار حوزه محیط زیست، «مهشاد کریمی» – خبرنگار ایسنا – و «ریحانه یاسینی» – خبرنگار ایرنا هستیم؛ دو روایت گر خبری که حین انجام وظیفه در سانحه واژگونی اتوبوس پر کشیدند.امروز ضمن گرامیداشت یاد این دو فعال خبری محیط زیست و تمام خبرنگارانی که در مسیر آگاهی‌رسانی جان باختند، برخی آثار و گزارش‌های «مهشاد کریمی» را مرور و بازنشر می‌کنیم.

برای چهلمین روز درگذشت مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی

احقاق حق با دنبال کردن رد خون خبرنگاران

برای نوشتن درباره این گزارش، به روش معمول هر گزارش دیگری لازم است که بازگردیم به پیشینه خبر؛ چهل روز قبل ـ دوم تیرماه ۱۴۰۰ـ اما مرور آن حادثه تلخ برایمان چندان هم به این سادگی ها نیست، در حقیقت هیچگاه ساده نبوده است. تلخ و گزنده است ولی ضرورت است؛ این واجبِ تلخ، در این روزها یک لحظه از خاطرمان نرفته و اینچنین است که «ما همچنان دوره می‌کنیم شب را و روز را، هنوز را».

ماموریت مرگبار خبرنگاران/ پیگیری‌ها ادامه دارد

حدود یک ماه از واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط زیست می‌گذرد؛ حادثه‌ای که ناباورانه به از دست دادن مهشاد کریمی -خبرنگار ایسنا- و ریحانه یاسینی -خبرنگار ایرنا- و مصدومیت حدود ۲۰ خبرنگار و عکاس انجامید اما متاسفانه مقصران حادثه به‌ویژه ستاد احیای دریاچه ارومیه وسازمان محیط زیست ودر راس آن عیسی کلانتری که باید ضمن عذرخواهی در محضر خداوند و خانواده عزاداران و خبرنگاران و عکاسانی که علاوه برغم از دست دادن دوستان و همسفرانشان با رنج بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، قصور خود را می‌پذیرفتند، نسبت به این موضوع بی‌تفاوت هستند و این بی‌تفاوتی موجب شده که رسانه‌ها مطالبات خود را از مقصران این حادثه تکرار کنند.

ماموریت مرگبار و چندین پرسش

با گذشت شش روز از وقوع حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط زیست در حوالی نقده که به فوت مهشاد کریمی – خبرنگار ایسنا – و ریحانه یاسینی – خبرنگار ایرنا – و مصدومیت ۲۱ خبرنگار انجامید، هر روز بر حجم پرسش‌های مطرح شده درباره این حادثه مرگبار اضافه می‌شود.

نوشدارو بعد از مرگ مهشاد!

آقای کلانتری حداقل وجدان آسوده‌تان را به رخ ما نکشید

شما را نمی‌دانم، اما ما مردم عادی از جان آدم‌ها و آه خانواده‌هایشان می‌ترسیم. شما را نمی‌دانم، اما ما این شب‌ها سخت می‌خوابیم؛ اما شما را به خدا اگر این شب‌ها آرام و بی‌دغدغه می‌خوابید، حداقل وجدان آسوده‌تان را به رخ ما نکشید.