کاش الناز وسواس بیشتری به خرج می‌داد

هر نقش متفاوتی لزوماً تجربه‌ای متعالی نیست، گاهی انکار و انسداد مسیر حرفه‌ای یک بازیگر است. سینمای ما بویژه در ژانر کمدی، چنان از معنا تهی شده که با تغییر صورت و گمان اینکه گریم‌های عجیب می‌تواند جای خالی فیلمنامه خوب را پر کند، به فرم‌گرایی دفرمه افتاده است. این صورت‌گرایی صوری، حل کردن مسأله نیست، پاک کردن صورت مسأله است. مسأله فقدان قصه خوب است،  نه چنین فانتزی‌هایی.

۶ آبان ۰۴ - ۰۸:۵۵