ائل گلی، بهشتی زمینی در آغوش تبریز

صبح است و خورشید، نرم و آرام، پرتوهای طلایی‌اش بر پهنهٔ ائل گلی می‌پاشد. هوا خنک و مطبوع است و در حالی که عطر گل‌های یاس و اقاقیا، مست‌کننده و روح‌نواز، در فضا پیچیده به این بهشت زمینی، با قلبی آکنده از اشتیاق و چشمانی تشنهٔ زیبایی قدم می‌گذارم.