به گزارش ایسنا، مربی این بانوی پرافتخار ۳۹ ساله بمی، پدرش "عباس جعفری" از مربیان به نام فوتبال بم بوده است. مرضیه در اواخر دهه ۷۰ که مسابقات فوتسال زنان در ایران آغاز شده بود، تصمیم گرفت تا در۱۷سالگی تیمی را برای استان کرمان شکل بدهد و خودش نیز در قامت مربی- بازیکن در آن تیم فعالیت داشت، در شرایطی که از نظر سن و سال جعفری کوچک ترین بازیکن تیم به شمار می رفت!

در زلزله ۵ دی ماه ۱۳۸۲ همه اعضای تیم فوتسالی که مرضیه تشکیل داده بود، زیر آوار جان خود را از دست دادند اما این حادثه دلخراش این بانو را از پا نینداخت و با اراده ای آهنین دوباره سازندگی اش را برای اعتلای فوتبال زنان در خطه ی کرمان آغاز کند.

چیزی از زلزله نگذشت که جعفری تیم جدیدش را ساخت و از سال ۸۸ که لیگ فوتبال زنان به شکل سراسری و با حضور نمایندگان استان های مختلف دنبال می شد، شهرداری بم که همه بازیکنانش دست پرورده مرضیه جعفری بودند در لیگ شرکت کرد و کسب رتبه سوم، اولین تجربه حضور بمی ها در لیگ فوتبال زنان بود.

اما سرانجام با پایان یافتن مشقت ها و عبور از یک اتفاق فراموش نشدنی، فوتبال روی خوش خود را به مرضیه جعفری نشان داد به طوری که هفت بار تیم شهرداری بم را در لیگ برتر فوتبال زنان قهرمان کرد.

و اما جدا از این افتخارات از افتخاری دیگر باید گفت که این بانوی موفق در کنار سرمربی  گری و هدایت تیم به سمت موفقیت، جایگاهی بس عظیم دارد و آن جایگاه مادری است و در کنار همه افتخارات و موفقیت هایی که در زمین فوتبال دارد مادری مهربان و دلسوز نیز هست.

اما متاسفانه گاهی چرخ روزگار به کام برخی شیرین نمی چرخد.

درلیگ امسال تیم فوتبال شهرداری بم که تا آخرین روزها صدرنشین بود و سودای هشتمین قهرمانی را در سر می پروراند ناگهان بیماری فرزند خانم جعفری شوک عظیمی به این مربی پرتلاش وارد کرد و نتوانست تیمش را در بازی با سپاهان اصفهان همراهی کند و قهرمانی هشتم را از دست داد.

مرضیه جعفری در میدانی دیگر ۴۳ روز نبرد کرد در میدان دلواپسی که عشق و مهر مادری در آن موج می زد، ۴۳ روز  بی خوابی و دلهره های یک مادر که زبان از بیان آن قاصر است، اما برای مرضیه اول اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ تاریخی بس غمناک و فراموش ناشدنی خواهد بود.

پسر جوان مرضیه، با رفتنش از این دنیای فانی، داغی بزرگ بر دل مادر با اراده خود گذاشت و زندگی روی تلخ خود را به او نشان داد و یک شهر با قهرمان خود که همیشه پیام آور شادی و غرور برای بم بود، داغدار فرزند او شدند.

ولی تاریخ به خوبی این را درک کرده که جعفری بارها زمین خورده اما با قدرت بیشتر برخاسته است و مردم بم امیدوارند این بار هم با وجود از دست دادن فرزند خود بار دیگر بایستد و قدرتمندتر از همیشه در صحنه ورزش حاضر شود و این مصداق کلام امیرالمومنین علیه السلام است که می فرمایند: "شرافت به همت های بلند است نه به استخوان های پوسیده".

به راستی که مرضیه جعفری نمونه ای از شریف ترین و با همت ترین بانوان عصر خود است.

انتهای پیام