به گزارش ایسنا، این روزها آمار فروش فیلم‌ها و تعداد مخاطبان سینما شکستی سنگین را برای گیشه‌ی سینما در بهار ۱۴۰۱ نشان می‌دهد، در حالی که خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کردند با کاهش آمار مبتلایان به کرونا وضع بهتری را شاهد باشیم و کم‌کم سینماها رونق پیدا کند، اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه به نظر می‌رسد روزهای تاریک‌تری هم در انتظار اکران باشد.

برای درک حاد بودن وضعیت و کاهش چشمگیر تعداد مخاطبان سینما مقایسه‌های مختلفی میان آمار فروش و مخاطبان سینما در سال‌های پیش از کرونا با امسال انجام می‌شود که نشان می‌دهد میزان فروش سینما در سه ماهه نخست سال ۱۳۹۸ نسبت به مدت مشابه آن در سال ۱۳۹۷، ۳۵ درصد افزایش داشت؛ یعنی سینماها از فروش۸۴ میلیارد و ۷۵۳ میلیونی با حدود ۹میلیون و ۸۱۷ هزار مخاطب در سال ۱۳۹۷ به فروشی معادل ۱۱۴ میلیارد و ۱۶۲ میلیون با ۹ میلیون و ۸۴۶ هزار تماشاگر رسیده بودند. این در حالی است که در بهار امسال اگرچه به لطف افزایش قیمت بلیت میزان فروش به ظاهر افزایش داشته و به رقم ۱۲۷ میلیارد تومان رسیده، اما تعداد تماشاگران فیلم‌های اکران شده‌ی سال ۱۴۰۱ تا به امروز حتی به چهار میلیون نفر هم نرسیده است.

البته با وجود اینکه برخی معتقدند باید تلاش شود به شرایط پیش از کرونا و سال ۹۸ برگردیم، اما برخی دست‌اندرکاران پخش و نمایش فیلم معتقدند نباید مقایسه‌ای میان فروش امسال با سال‌ها قبل انجام شود چرا که شرایط بسیار تغییر کرده است.

در این زمینه محمد قنبری -مدیر پردیس سینمایی مگامال - در گفت‌وگویی با ایسنا بیان کرد: به نظر من مقایسه فروش امسال سینما با سال‌های ۹۸ و ۹۷ اشتباه است و حتی مقایسه‌ای که میان استقبال مردم از بعضی کنسرت‌ها و تئاترهای گران‌قیمت‌ می‌شود نیز درست نیست چون حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد مخاطب سینما از قشر متوسط جامعه هستند ولی آن نوع نمایش‌ها و کنسرت‌ها مخاطبی با سطح درآمدی بالاتر دارند ولی از آنجا که فشار اقتصادی و تورم روی قشر متوسط وحشتناک است، این قشر توان رفتن به سینما را از دست داده چر ا که یک بار سینما رفتن هزینه پارکینگ و تنقلات و شام را به نیز همراه دارد که دست‌کم به ۵۰۰ هزار تومان می‌رسد.

او افزود: البته این تنها دلیل سینما نرفتن مردم نیست و یک دلیل دیگر به فیلم‌های در حال اکران برمی‌گردد، یعنی انتخاب فیلم‌ها در چرخه اکران بسیار تاثیرگذار است و متاسفانه در بهار امسال فقط دو، سه فیلم پتانسیل استقبال مخاطبان را داشتند و مابقی چندان قابلیت فروش ندارند. در کنار این‌ها نباید فراموش کرد که تعطیلات عید نوروز، عید فطر و نیمه خرداد هم بر کاهش مخاطب تاثیر داشت چون اولویت مردم پس از دو سال کرونایی، سفر بود.

وی ادامه داد: برای برون‌رفت از این وضعیت یک راه‌حل می‌تواند این باشد که در یک بازه زمانی، دو فیلم کمدی و دو فیلم اجتماعی که قابلیت جذب مخاطب را داشته باشند اکران کنیم. اگر وزارت ارشاد مجوز فیلم‌هایی مثل «قاتل و وحشی»، «صد سال به این سال‌ها»، «چپ راست» و «شیشلیک» را صادر کند، قطعاً آشتی مخاطب با سینما را به همراه خواهد داشت.

قنبری درباره اینکه آیا تعداد فیلم‌های در حال اکران می‌تواند دلیلی برای آمار کم فروش باشد؟ گفت: ما در مگامال ۱۸ فیلم را اکران می‌کنیم که از این تعداد دو فیلم «انفرادی» و «علف‌زار» فروش دارند و نهایتاً «سگ بند» و «چند می‌گیری گریه کنی 2» فروش بهتری دارند، در حالی که بعضی فیلم‌ها با نظر تهیه‌کننده و دفاتر پخش بهتر است در اکران آنلاین باشند.  برای من به عنوان سینمادار که یک سالن را با طرفیت ۲۵ تا ۳۰ نفر می‌توانم به این فیلم‌ها اختصاص دهم فرقی نمی‌کند که چه فروشی داشته باشند، اما در بعضی مجموعه‌های سینمایی اکران این نوع فیلم‌ها، ظرفیت نمایش را برای فیلم‌های دیگر اشغال می‌کند.

او در پاسخ به اینکه آیا راهکار فروش بلیت با قیمت شناور می‌تواند موثر باشد و دیگر سینماها هم آن را ادامه دهند؟ بیان کرد: این راهکار زمانی می‌تواند موثر باشد که فیلم خوب اکران شود و اگر فیلم خوب روی پرده نباشد قیمت بلیت ۱۰ هزار تومان هم شود، باز مخاطب نخواهد داشت.

این مدیر سینما در پایان درباره روند اکران در ماه‌های پیش‌رو بخصوص اینکه از نیمه مرداد، ماه محرم آغاز می‌شود  و در پاییز هم مسابقات جام جهانی فوتبال برگزار می‌شود، گفت: اگر قبل از محرم فیلم‌های کمدی پرمخاطب اکران شوند، پس از پایان عزاداری‌های دهه اول می‌توان نمایش آن‌ها را در کنار فیلم‌های اجتماعی خوب ادامه داد، مثل «برادران لیلا» که اگر مشکل آن حل شود یا فیلمی همچون «ابلق» حتما دیده خواهند شد. جام جهانی هم اگرچه می‌تواند بر فروش سینما اثرگذار باشد ولی باز هم نحوه چینش فیلم‌ها مهم است که مخاطب را به سینما رفتن ترغیب کند، چون همه مردم فوتبال‌دوست نیستند و مخاطبان زیادی داریم که هیچ علاقه‌ای به فوتبال ندارند؛ در نتیجه همه چیز به این برمی‌گردد که فیلم‌های خوب، تولید و برای اکران آن‌ها برنامه‌ریزی مناسب شود، اما متاسفانه خیلی نمی‌بینیم که مدیران سینمایی در مقوله‌ی تولید و آینده‌ی سینما برنامه‌ریزی خاصی داشته باشند و بیشتر شاهد ممانعت از اکران فیلم‌های تولید شده هستیم. 

انتهای پیام