رضا شاه حسینی مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: هر چهار کره متولد شده امسال سالم بوده و همراه گله زیست می‌کنند.

وی با بیان اینکه فصل زایش در گورخرهای آسیایی معمولا تیر و خردادماه است افزود: پیش‌بینی می‌شود که جمعیت کره‌های متولد شده در گله‌های این زیستگاه در این فصل زایش به ۱۰ تا ۱۱ کره برسد. البته در حیات‌وحش درباره هیچ چیزی نمی‌توان با قطعیت سخن گفت.

وی با اشاره به تولد چهارمین کره گور ایرانی در زیستگاه پارک ملی کویر تصریح کرد: در حال حاضر جمعیت گورخرهای ایرانی در این زیستگاه به ۳۹ راس رسیده است.

رئیس پارک ملی کویر در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا در خصوص پایداری جمعیت گورخرها در این زیستگاه احیاء شده اظهار کرد: شاخص استاندارد اعلام شده در این بخش یک به ۵۰ است و لذا بنا بر استانداردها و نظرات کارشناسان حیات‌وحش چنانچه جمعیت پستانداران بزرگ‌جثه‌ای نظیر گورخر در یک زیستگاه به ۵۰ راس و یا جمعیت در پستانداران کوچک جثه به ۵۰۰ راس برسد می‌توان گفت که آن گونه از انقراض منطقه‌ای رهایی یافته است.
وی ادامه داد: با توجه به جمعیت ۳۹ راسی گورخرها در پارک ملی کویر، این زیستگاه در حال حاضر ۱۱ راس تا پایداری جمعیتی این گونه فاصله دارد.

وی اضافه کرد: اگر روند زایش گورها در سال آینده نیز همچون امسال ادامه بیابد جمعیت گورخرهای آسیایی در زیستگاه پارک ملی کویر در فصل زایش آینده از ۵۰ راس نیز عبور کرده و اصطلاحا به پایداری جمعیت می‌رسد.

وی با اشاره به غنای بالای پارک ملی کویر مرکزی در سه بخش منابع آبی، علوفه و امنیت مناسب تاکید کرد: انتظار می‌رود که تا پایان فصل زایش امسال تولیدمثل بیشتری در این زیستگاه و در بین گله های گور ایرانی به ثبت برسد.

شاه‌حسینی با بیان اینکه گورخر آسیایی در سال ۱۳۶۳ در زیستگاه پارک ملی کویر به طور کامل منقرض شده بود افزود: برای چند دهه هیچ گور خر ایرانی در این زیستگاه وجود نداشته و با تلاش سازمان محیط زیست، این زیستگاه با انتقال چند مرحله‌ای گورخرها، بار دیگر احیاء شد و خوشبختانه هم‌اکنون جمعیت آن نیز رو به افزایش است.

به گزارش ایسنا- پارک ملی کویر از جمله بزرگترین و قدیمی‌ترین مناطق حفاظت‌شده ایران است که بیشتر آن در جنوب شهرستان گرمسار استان سمنان و بخش‌های کوچکی هم در استان‌های تهران، شمال اصفهان و شرق ورامین قرار دارد. این منطقه در جنوب غربی استان سمنان و حدود ۶۰ کیلومتری شهرستان گرمسار و در حد فاصل کویر مرکزی ایران و دریاچه نمک واقع شده است. پارک ملی کویر ابتدا در سال ۱۳۴۳ به عنوان منطقه حفاظت شده با مساحتی بالغ بر ۶۰۰ هزار هکتار تحت مدیریت کانون شکار ایران درآمد و در سال ۱۳۵۴ تمامی مساحت قبلی به پارک ارتقاء سطح یافته و به عنوان ذخیره‌گاه زیست گاه به دبیرخانه یونسکو معرفی شد و بالاخره در سال ۱۳۶۱ این منطقه به دو قسمت پارک ملی و منطقه حفاظت شده که بخش جنوبی و جنوب شرقی آن با مساحت ۴۴۰ هزار هکتار شامل سیاه کوه، نخجیر و سفید آب تحت عنوان پارک ملی ابقاء گردید.

قوچ و میش، کل و بز، جبیر، گرگ، کفتار، روباه شنی، گربه شنی، گربه کاراکال و خزندگانی نظیر مار افعی شاخدار و... از جمله گونه‌های جانوری این منطقه هستند. این زیستگاه تا پیش از انقلاب از زیستگاه های گورخر ایرانی محسوب می شد، اما کم کم‌ گورخر ایرانی در این زیستگاه منقرض شد اما در ادامه با تلاش اداره کل محیط زیست استان و در قالب یک طرح ملی، تعدادی گورخر که عمدتا از پارک ملی توران در شرق استان سمنان به این زیستگاه منتقل شدند، بار دیگر این زیستگاه گورخر آسیایی احیاء شد.