به گزارش ایسنا، جیمز وب نور کهکشانی را تنها ۲۸۰ میلیون سال پس از مه بانگ، دریافت کرده است و این دورترین کهکشانی است که تا به امروز رصد شده است.

به نقل از اس آی، قبل از جیمز وب، ما هیچ تلسکوپ مادون قرمزی با آینه‌های به اندازه کافی بزرگ برای شناسایی نور کهکشان‌های اولیه نداشتیم.

هابل می‌تواند نور نزدیک به مادون قرمز را ببیند، اما فقط یک آینه ۲.۴ متری دارد. این تلسکوپ تنها یک کهکشان در ۵۰۰ میلیون سالگی کیهان را پیدا کرد. تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک تلسکوپ مادون قرمز اختصاصی بود، اما فقط یک آینه ۸۵ سانتی‌متری داشت.

جیمز وب نه تنها آینه بسیار بزرگتری دارد، بلکه فناوری آشکارساز آن آنقدر پیشرفت کرده است که پرده‌ای که کیهان اولیه را پنهان می‌کرد، از کهکشان‌های باستانی کنار می‌زند.

یکی از موضوعات علمی اصلی مورد بررسی جیمز وب، تشکیل کهکشان‌ها است. ما باید اولین کهکشان‌های جهان را ببینیم تا بفهمیم چگونه شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند. این تلسکوپ در عرض چند هفته پس از شروع مشاهدات، تعداد زیادی کهکشان درخشان با انتقال به سرخ بیشتر از z=۱۰ پیدا کرد.

این جمعیت غیرمنتظره، جامعه دانشمندان را هیجان‌زده کرده و سوالات اساسی در مورد شکل‌گیری کهکشان‌ها در حدود ۵۰۰ میلیون سال اول جهان مطرح کرده است.

جیمز وب به طور مداوم افق مشاهده ما را به عقب رانده است و این جدیدترین کشف نشان می‌دهد که ممکن است هنوز به حد نهایی خود نرسیده باشد.

کهکشان تازه کشف شده MoM-z۱۴ نام دارد. این یافته تعجب‌آور است زیرا ستاره‌شناسان انتظار داشتند کهکشان‌های بسیار کمی را با چنین انتقال به سرخ بالایی پیدا کنند.

این کشف در مقاله جدیدی با عنوان «یک معجزه کیهانی: کهکشانی فوق‌العاده درخشان با zspec = ۱۴.۴۴ که با رصد جیمز وب تأیید شده است» توصیف شد. نویسنده اصلی این مقاله، روهان نایدو از موسسه اخترفیزیک و تحقیقات فضایی کاولی موسسه فناوری ماساچوست است.

مشاهدات نشان می‌دهد که بیشتر نور کهکشان از ستاره‌ها می‌آید، نه از یک هسته کهکشانی فعال. هسته‌های درخشان کهکشان‌ها هستند که توسط سیاه‌چاله‌های ابرپرجرم که ماده را به خود جذب می‌کنند، تغذیه می‌شوند. بنابراین MoM-z۱۴ احتمالا میزبان برخی از ستاره‌های ابرپرجرم درخشان است، چیزی که نظریه در مورد جهان اولیه پیش‌بینی کرده بود.

نسبت نیتروژن به کربن این کهکشان بیشتر از نسبت مشاهده شده در خورشید است. ترکیب شیمیایی آن شبیه خوشه‌های کروی باستانی متصل به کهکشان راه شیری است. این بدان معناست که ستارگان این کهکشان و ستارگان خوشه‌های کروی در محیط‌های مشابهی با هسته‌زایی و آلودگی فلزی مشابه از ستارگان قبلی تشکیل شده‌اند.

از آنجایی که این الگوی فراوانی در بین قدیمی‌ترین ستارگان متولد شده در کهکشان راه شیری نیز رایج است، ممکن است ما مستقیما شاهد تشکیل چنین ستاره‌هایی در خوشه‌های متراکم باشیم که تکامل کهکشان را در کل دوره کیهانی به هم وصل می‌کند.

جامعه علوم فضایی مدت زیادی منتظر جیمز وب و توانایی آن در مشاهده جهان اولیه بود. اگرچه برخی از یافته‌های آن شگفت‌انگیز بوده‌اند، این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه اخترشناسان در حال یافتن ارتباط بین شگفتی‌های آشکار شده در جهان اولیه و جهان مدرن هستند.

اگر تلسکوپ فضایی رومن از تهدیدهای مکرر لغو ماموریتش جان سالم به در ببرد، باید صدها مورد دیگر از این نوع کهکشان‌ها را آشکار کند. اما در حال حاضر، تلسکوپ فضایی جیمز وب شایسته توجه ویژه برای این کشف است.

انتهای پیام