به گزارش ایسنا، الف نوشت:ایرانی‌های بسیار ثروتمندی وجود دارند که در سراسر دنیا زندگی می‌کنند. این افراد ممکن است از خانواده بسیار ثروتمندی آمده باشند و یا در بیزینس خود بسیار موفق عمل کرده باشند. پیر (پرویز) مراد امیدیار در حال حاضر ثروتمندترین ایرانی در دنیا است. او در سال ۱۳۴۶ در فرانسه متولد شده است. در کودکی نام او پرویز بود که پس از مهاجرت به آمریکا به پیر تغییر داد.

ثروت

سال ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) مجله فوربس امیدیار را با ثروت خالص ۸٫۷ میلیارد دلار به عنوان ۲۴۵ ثروتمندترین فرد در جهان رتبه‌بندی کرد. به طور کلی او کارآفرین در زمینه فناوری و مهندس نرم‌افزارو در امور خیریه و فرهنگی است.

خانواده

پدر و مادرش مهاجران ایرانی بودند که به هنگام تحصیل در فرانسه باهم آشنا شده بودند.

مادرش الهه میرجلالی امیدیار، زبان‌شناس و از استادان دانشگاه سوربن فرانسه بود. پدرش هم کوروش امیدیار، جراح اورولوژی بود.

شش ساله بود که پدرش دعوت به کار بیمارستان دانشگاه جان‌هاپکینز بالتیمور آمریکا را پذیرفت و همین امر موجب مهاجرت پیر که در آن زمان شش ساله بود به همراه خانواده اش به ایالت مریلند آمریکا شد.

مادر نیز به تدریس مطالعات زبان فارسی در جورج تاون پرداخت. پس از مهاجرت دیری نپایید که والدین پیر از هم جدا شدند و مادر سرپرستی فرزند را بر عهده گرفت.

تحصیلات

علاقه او به کامپیوتر از کلاس نهم شروع شد. در کلاس‌های مدرسه حاضر نمی‌شد و برای کار با رایانه به آزمایشگاه می‌رفت که به همین دلیل بارها به دلیل غیبت جریمه شد. مدیر مدرسه که علاقه پیر به رایانه و برنامه‌نویسی را دید به جای مقابله با آن تصمیم گرفت که در این مسیر هدایتش کند. او از پیر خواست برای کتابخانه مدرسه برنامه‌ای بنویسد که خودش کارت‌های راهنمای کتاب را چاپ کند در عوض بابت کارش ساعتی ۶ دلار هم دستمزد بگیرد. هرچند مبلغ زیادی نمی‌شد ولی همین انگیزه‌ای برای تلاش هدفمند در این زمینه شد.

وی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، در سال ۱۹۸۴ به دانشگاه تافتز سامرویل در ماساچوست رفت تا مهندسی برق بخواند؛ رشته‌ای که فورا جای خود را لیسانس علوم کامپیوتر داد تا در سال ۱۹۸۸(۱۳۶۷) پیر در این رشته فارغ التحصیل شود.

کار در دوران دانشجویی

در دوران دانشگاه، پیر شغلی پاره وقت در یکی از بخش‌های فرعی شرکت کامپیوتری اپل به نام کلاریس مشغول به کار شد که زیر نظر برنامه نویسان مکینتاش اپل فعالیت می‌کرد. دوره‌ای که طی آن پیر برنامه‌نویسی کامپیوترهای مکینتاش را به طور حرفه‌ای یاد گرفت و چند نرم افزار هم با مجوز شرکت برنامه نویسی کرد. تیم او مسئولیت داشت اپلیکیشن گرافیکی MacDraw را به ۲ MacDraw ارتقاء دهد و به روزرسانی کند. برنامه آنلاینی که از کاربران می خواست هرچقدر که می توانند بابت نرم افزار بپردازند.

اولین شرکت

در سال ۱۹۹۱ در ۲۴ سالگی او به همراه سه تن از دوستانش یک شرکت محاسباتی مبتنی بر برنامه نویسی به نام Ink Development در زمینه «رابط کاربری رایانه با استفاده از قلم استایلوس» تأسیس کرد که یک بخش فروش اینترنتی هم داشت. چندی بعد این بخش تبدیل به یک شرکت تجارت الکترونیک کامل شد و از دل آن، یک وبگاه تجارت الکترونیک به نام eShop بیرون آمد که بعدا خود شرکت هم به همین نام تغییر داده شد. ای-شاپ در سال ۱۹۹۶ توسط مایکروسافت خریداری شد، ولی امیدیار همچنان مجذوب چالش‌های تجارت الکترونیک باقی ماند.

ازدواج و جرقه راه‌اندازی eBay

سال ۱۹۹۴، در ۲۷ سالگی، امیدیار در منطقه Bay Area سانفرانسیسکو زندگی می‌کرد. او در یک شرکت نرم افزاری به نام جنرال مجیک، شرکت تلفن اینترنتی زیرمجموعه ی اپل، مشغول به کار بود و در کنار شغل اصلی خود، با طراحی و برنامه نویسی وب سایت هم کسب درآمد می‌کرد که با پاملا وسلی آشنا شد. پاملا دانشجوی ارشد بیولوژی بود. پیر عاشق دختری شده بود که به جمع آوری جعبه‌های آب نبات علاقه زیادی داشت.

پاملا که می‌خواست کلکسیون خود را تا حد ممکن کامل کند از پیر کمک خواست. پیر هم برای اینکه پاملا را خوشحال و نظر او را جلب کند یک بخش خریدوفروش و حراج آنلاین به نام Auction Web (حراجی وب) به وب سایت شخصی خود اضافه کرد تا پاملا یا هر فرد دیگری بتواند برای تکمیل مجموعه خود با سایر کلکسیونرها وارد معامله شود. اتفاقی که کمی بعد جهان را خیره کرد. در کمال تعجب این صفحه با چنان استقبالی از سوی خریداران و فروشندگان مواجه شد که پیر مجبور شد برای حراجی اش یک وبگاه مستقل درست کند.

امیدیار بعدها گفت:

«این حادثه شاید فقط یک جرقه بود؛ اما نه آن طور که رسانه‌ها به آن پروبال دادند. هیچ وقت فکر نمی کردم شرکتی راه بیندازم و روزی به موفقیت برسد. تنها انگیزه ام این بود که روی فناوری‌های هیجان انگیز کار کنم؛ به علاوه اصلا این طور نبود که برنامه ریزی کرده باشم تا eBay را به یک تجارت بزرگ تبدیل کنم؛ وقتی این اتفاق خودش افتاد من فقط از آن به درستی استفاده کردم.»

او همیشه مشتاق بود وب سایتی راه اندازی کند که مردم بتوانند اجناس خود را در آن بدون واسطه، خریدوفروش کنند و نفع ببرند. گرچه در آن سال‌ها اطرافیان وی معتقد بودند که مردم نمی توانند از طریق اینترنت به هم اعتماد کنند، موضوعی که امیدیار به آن باور نداشت. او در سال ۱۹۹۵ و در سن ۲۸ سالگی بالاخره ایده خود را به اجرا درآورد. پیر امیدیار و پاملا وسلی در فاصله کوتاهی نامزد و سپس ازدواج کردند و اکنون دارای ۳ فرزند هستند.

Ebay ابتدا سایتی برای کسانی که کلکسیون جمع می‌کردند؛ بود

اولین کالایی که در سایت حراج امیدیار به فروش رفت یک روان نویس نشان گذار لیزری شکسته بود که به مبلغ ۱۴.۸۳ دلار قیمت گذاری شده بود. درحالی که امیدیار متعجب بود چه کسی ممکن است بابت یک نشان گذار شکسته پول بدهد، خریدار به او اطمینان داد که او کلکسیون روان نویس‌های لیزری خراب جمع آوری می کند. با این فروش، بخش حراج آنلاین رسماً به راه افتاد و متعاقب آن خریدوفروش‌های عجیب دیگری هم اتفاق افتاد.

کسب وکار ساده پیر امیدیار ناگهان رونق غیرمنتظره‌ای گرفت و مردم زیادی شروع به ثبت نام در سایت کردند تا کالاهای متنوع و غیرقابل تصوری را معامله کنند. امیدیار برای هر آگهی فروش بین ۲۵ سنت تا ۲ دلار بعلاوه درصد کمی از قیمت کالا را دریافت می کرد. او با هر آگهی حراج و درصد جزئی از هر فروش، توانست به راحتی به درآمد خوبی از محلی که برای اجماع خریداران و فروشندگان درست کرده بود برسد.

او از این پول برای تثبیت شرکت و گسترش سرمایه گذاری آن استفاده می کرد. با توجه به رشد غیرمنتظره خریدوفروش‌ها، پیر شغل خود را در جنرال مجیک؛ شرکت تلفن اینترنتی زیرمجموعه ی اپل، ترک کرد تا تمام انرژی و وقت خود را به کسب وکار جدیدش اختصاص دهد.

در اواسط سال ۱۹۹۷، آن‌ها بیش از ۸۰۰ هزار معامله در روز را مدیریت می کردند. در سپتامبر ۱۹۹۷ نام سایت را به eBay تغییر دادند و یک کمپین بازاریابی فعال برای آن به راه انداختند.

جرقه اولیه میلیاردرشدن امیدیار چه بود

او در ۳۱ سالگی با عرضه عمومی اولیه eBay در بورس میلیاردر شد. در سپتامبر سال ۱۹۹۸، شرکت برای اولین عرضه ی عمومی سهام خود آماده شد. درحالی که پیش بینی می شد ارزش هر سهم ۱۸ دلار باشد، در همان روز اول رکوردها شکسته شد و هر سهم باقیمتی معادل ۵۳.۵۰ دلار به فروش رسید و امیدیار را تبدیل به میلیاردر جدید بازار کسب وکار کرد.

امیدیار نتوورک

در سال ۲۰۰۴ پیر امیدیار و همسرش؛ امیدیار نتوورک (Omidyar Network) را تأسیس کردند که یک بنگاه خیریه و بشردوستانه است و فعالیت‌های گسترده‌ای را برای بهبود زندگی مردم فقیر انجام می‌دهد.

این موسسه همچنین از سازندگان نرم افزار «ارتباطات اضطراری» حمایت می کند. این نرم افزار کمک می کند با استفاده از داده‌های مخابره شده از تلفن همراه کاربران، مسیر و نقشه ی موردنیاز به تصویر کشیده شود. این نرم افزار در سال ۲۰۱۰ برای نجات بازماندگان زلزله‌هائیتی مورد استفاده قرار گرفت. با حمایت بنیاد امیدیار، در حال حاضر یک نسخه رایگان این نرم افزار به صورت آنلاین در دسترس عموم است.

از آغاز تأسیس امیدیار نت ورک تاکنون، این مؤسسه ۹۹۲ میلیون دلار به سازمان‌های خیریه اهدا کرده است. در نوامبر سال ۲۰۰۵، پیر و پاملا امیدیار مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار با هدف کمک به مردم فقیر کشورهای درحال توسعه به صندوق خیریه تافتز-امیدیار هدیه کردند.

عهدنامه نیکوکاری

در سال ۲۰۱۰، پیر امیدیار به فهرست ۴۰ میلیاردری که عهدنامه نیکوکاری را امضا کرده اند پیوست. از دیگر امضاکنندگان این عهدنامه می توان به بیل گیتس و وارن بافت اشاره کرد. طبق این عهدنامه آن‌ها سوگند خورده اند نیمی از ثروت خود را طی دوران زندگی شان به خیریه اهدا کنند. گرچه مدتی بعد، پیر و پالما تصمیم گرفتند کل دارایی خود را به جز یک درصد، طی مدت بیست سال به این امر تخصیص دهند.

مبارزه با قاچاق انسان

پیر امیدیار و همسرش همچنین بزرگ ترین فعالان بخش خصوصی مبارزه با قاچاق انسان هستند و تاکنون ۱۱۵ میلیون دلار در پنج کشور مختلف به همین منظور سرمایه گذاری کرده اند.

در سال ۲۰۱۱ آن‌ها با تلاش‌های بدون وقفه خود در حوزه خدمات اجتماعی، مدال افتخار بشردوستی ماندگار را از آن خود کردند. در همین سال امیدیار دکترای افتخاری دانشگاه تافتز را دریافت کرد.

در فوریه سال ۲۰۱۷ امیدیار اعلام کرد به ۲۶ هزار نفر از مردم کنیا، درآمد ثابت ماهیانه‌ای اختصاص داده است که تا ۱۲ سال آینده قطع نخواهد شد. فعالیت‌های خیریه امیدیار، ریشه در باور عمیق او به انسانیت دارد. او اعتقاد دارد تا زمانی که انسان‌ها با کرامت، محبت و احترام باهم برخورد می کنند این جهان دلیلی برای ادامه و بقا و پیشرفت دارد.

امیدیار می گوید:

چرا باید باکسی کار کنم که حتی به قیمت شکست دست به اقدام نمی زند؛ یا کسی که از شکست‌هایش درس نمی گیرد؟ تغییر پایدار زمانی اتفاق می افتد که شما قدرت خود را کشف و باور کنید و البته آنچه شما را در انجام هر کاری به موفقیت می رساند، اشتیاق است.

علاقه‌مندی به حوزه خبر

او در سال ۲۰۱۰ سرویس خبری تحقیقی Honolulu Civil Beat را باهدف پوشش اخبار سیاسی و اجتماعی‌هاوایی که یکی از ایالت‌های آمریکا است، تأسیس کرد که به مدت سه سال پیاپی به عنوان بهترین نشریه آنلاین‌هاوایی انتخاب شد.

این نشریه در سال ۲۰۱۳ باهافینگتون پست ادغام شد وهاف-پست‌هاوایی نام گرفت. امیدیار قصد داشت در همین سال روزنامه واشنگتن پست را بخرد، ولی درنهایت مالک این روزنامه آن را به مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار به جف بزوس مؤسس و بنیان گذار آمازون واگذار کرد

او روزنامه نگاری پژوهشی را خیلی دوست داشت و می خواست محلی برای جمع کردن و هدایت این روزنامه نگاران درست کند. به همین دلیل در سال ۲۰۱۳ با همکاری گلن گرین والد ژورنالیست سابق گاردین، نشریه First Look Media را راه اندازی کرد. گرین والد همان روزنامه نگاری است که اسناد محرمانه ی آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) را «ادوارد اسنودن» (Edward Snowden) در اختیار داشت منتشر می کرد.

تهیه‌کنندگی در سینما

علاقه او به دنیای فیلم و سینما، باعث شد تهیه کنندگی دو فیلم را به عهده بگیرد: Merchants of Doubt در سال ۲۰۱۴ و اسپاتلایت (Spotlight) در سال ۲۰۱۵. اسپاتلایت دو جایزه اسکار را برای بهترین فیلم نامه و بهترین فیلم غیر اقتباسی از آن خود کرد.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن از سوی ایسنا نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان منتشر می‌شود.

انتهای پیام