به گزارش ایسنا، «رضا امراللهی» استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر و رییس پیشین سازمان انرژی اتمی ایران در یادداشتی کوتاه با اشاره به طرح موضوع کنسرسیوم غنی‌سازی منطقه‌ای اظهار کرد: شاید همه مردم عزیز ایران به ویژه جوانان کشورمان به یاد نیاورند که ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با فرانسه و چهار کشور اروپایی برای تهیه سوخت نیروگاه‌های اسمی کشورهایشان، کنسرسیومی را در فرانسه بنا نهادند که به کارخانه «غنی‌سازی اوردیف» مشهور شد و ایران در سال ۱۳۵۴ برای عضویت در کارخانه اوردیف به فرانسه دو میلیارد دلار وام داد. قرار بود ایران بتواند برای ۱۰ نیروگاه اتمی که بعدا احداث خواهد کرد، حق برداشت سوخت از این کارخانه را داشته باشد. اما پس از پیروزی انقلاب بدون هیچ دلیلی فرانسه ساخت نیروگاه اتمی در حال ساخت در دارخوین را رها کرد.

وی ادامه داد: پس از مدتی مدیران شرکت کنسرسیوم اوردیف و مقامات دولتی فرانسه به بنده که نماینده و صاحب سهام ایران در آن کارخانه بودم، اعلام کردند که با وجود قراداد موجود و پول پرداخت شده برای سوخت نیروگاه اتمی، اورانیومی تحویل نخواهند داد. فرانسه توجیه می‌کرد شما که نفت دارید، برای چه نیروگاه اتمی می‌خواهید در حالی که ۳ سال بود که در کنار رود کارون مشغول ساخت نیروگاه اتمی بود و درست در همان زمان بیش از ۹۰ درصد برق فرانسه از نیروگاه‌های اتمی گرفته می‌شد.

امراللهی گفت: وقتی از آنها پرسیدیم، چرا قبل از شراکت و پول گرفتن از ایران و شروع به همکاری و ساخت کارخانه این حرف‌ها را نگفتید و بعد از ۵ سال و این‌ همه خسارت این حرف‌ها را می‌زنید، سکوت کرده و پاسخی نداشتند. اینجا بود که ایران معنی کنسرسیوم غنی سازی اورانیوم آن‌ هم در خارج کشور را فهمید و متوجه شد. از این رو معتقدم «آزموده را آزمودن خطاست».

رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی خاطرنشان کرد: تجربه کنسرسیوم شاه آن هم در خارج از ایران به ما نشان داد که مشارکت در کنسرسیوم غنی‌سازی به ویژه در خارج از ایران، الزاما تهیه سوخت نیروگاه‌های اتمی در موقع نیاز را توجیه نمی‌کند یا به بیان دیگر عضویت در کنسرسیوم تضیمنی برای تامین (Assurance of supply) سوخت در موقع نیاز نیست.

انتهای پیام