به گزارش ایسنا، باستان‌شناسان با کاوش در «بلیز»، مقبره نخستین فرمانروای شهر باستانی مایایی «کاراکول» که در قرون ششم و هفتم میلادی، یکی از مراکز اصلی در نواحی کم‌ارتفاع تمدن مایا بود کشف کرده‌اند.

«لایوساینس» نوشت، آرامگاه پادشاه «کاراکول» (Caracol) که «Te K'ab Chaak» (در زبان مایا به معنی «خدای باران شاخه درخت») نام دارد، به حدود سال ۳۵۰ میلادی تعلق دارد. او در سال ۳۳۱ میلادی به تخت سلطنت «کاراکول» نشسته بود.

طبق بیانیه‌ای که پنج‌شنبه (۱۰ جولای) منتشر شد، از زمانی که «دایان چیس» (Diane Chase) و «آرلن چیس» (Arlen Chase)، باستان‌شناسان دانشگاه هیوستون، بیش از ۴۰ سال پیش، حفاری در این محل را آغاز کردند، این نخستین‌بار است که هرگونه آرامگاه سلطنتی قابل شناسایی در «کاراکول» کشف شده است.

مقبره «Te K'ab Chaak» یکی از سه مقبره مهمی بود که در «آکروپول شمال‌شرقی» واقع در این محوطه کشف شده است. «آکروپول شمال‌شرقی» یک مجموعه مرتفع در حاشیه مرکز شهر است که برای اقامتگاه‌های سلطنتی و آیین‌های عمومی استفاده می‌شده است.

این مقبره سلطنتی شامل ظروف سفالی، استخوان‌های حکاکی‌شده، صدف دریایی، مُهره‌های یشم لوله‌ای‌شکل، و یک نقاب مرگ موزاییکی ساخته‌شده از یشم بود. یکی از ظروف سفالی، یک فرمانروای مایایی را در حال نگه‌داشتن نیزه و دریافت هدایا به تصویر می‌کشید. این درحالی است که ظرف دیگر خدای مایایی بازرگانان، را در میان هدایا نشان می‌داد.

کشفی در سال ۲۰۱۰ میلادی آثاری از مرکز مکزیک، از جمله تیغه‌های ابسیدین را آشکار کرد که تاثیر «تئوتیئواکان» شهر مرکزی مکزیک، شهری که بعدها بر آزتک‌ها نیز تأثیر گذاشت، را آشکار می‌کرد.

اما مقبره‌هایی که اخیرا در کاراکول کشف شده‌اند حداقل به یک نسل پیش از آن تعلق دارند، که نشان می‌دهد این مقبره‌ها به فرمانروایان بومی مایا و نه اشراف‌زاده‌ای حاکم از «تئوتیئواکان» تعلق داشتند.

براساس بیانیه‌ای که منتشر شده است، بقایای «Te K'ab Chaak» نشان می‌دهد که قد او حدود ۱۷۰ سانتی‌متر بوده و هنگام مرگ در سن بالا، دندان نداشته است. دودمان سلطنتی که او بنیان‌ گذاشت، بیش از ۴۶۰ سال دوام داشت.

«کاراکول» یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهرهای جهان مایا بود که جمعیت آن در اوج خود بیش از ۱۰۰,۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود. اما این شهر، همانند بسیاری دیگر از سکونتگاه‌های مایا، تا سال ۹۰۰ میلادی به دلایلی نامشخص رو به افول رفت.

ویرانه‌های آن اکنون در جنگل‌های ارتفاعات ناحیه «Cayo» در مرکز «بلیز» قرارد دارد که حدود ۸۵ کیلومتر از ساحل کارائیب فاصله دارد و در ۷۲ کیلومتری در جنوب‌شرقی شهر مایایی «تیکال» در گواتمالا واقع شده است.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

شهر حیرت‌انگیز «مایا» ها

تحقیقات باستان‌شناسی نشان داده‌اند که «کاراکول» زمانی بیش از ۱۷۷ کیلومتر مربع وسعت داشته و دارای جاده‌های سنگ‌فرش‌شده، ساختمان‌ها و سازه‌های یادبود بوده که از جمله آن‌ها به هرم «کانا» (Caana) با ارتفاع ۴۳ متر می‌توان اشاره کرد که آن نیز توسط خانواده «چیس» کشف شد و هنوز یکی از بلندترین ساختمان‌های بلیز به شمار می‌آید.

«آرلن چیس» استاد انسان‌شناسی دانشگاه هیوستون، گفت که تأثیرات «تئوتیئواکان» در این محل نشان می‌دهد که فرمانروایان اولیه کاراکول ارتباطات عمیقی با آن منطقه و دیگر بخش‌های «آمریکای میانه» آن زمان داشته‌اند.

او در بیانیه گفت: «هر دو منطقه، مکزیک مرکزی و ناحیه مایا، آشکارا از آیین‌های مذهبی یکدیگر آگاه بودند»، با این حال «تئوتیئواکان» حدود ۱۲۰۰ کیلومتر از «کاراکول» فاصله دارد.

انتهای پیام