به گزارش ایسنا، دکتر «سوزان وولفورد»، مدیر مشترک Mott Poll و متخصص اطفال در این باره گفت: یادگیری استفاده از توالت، گامی بزرگ در رشد کودک خردسال است و نیاز به زمان، صبر و پشتکار دارد.

وی گفت: گزارش ما نشان می‌دهد که والدین با دقت به آموزش توالت رفتن نزدیک می‌شوند، اما برای بسیاری از خانواده‌ها و فرزندانشان، این فرآیند اغلب شامل موانع، ناامیدی‌ها و لحظاتی از عدم قطعیت است.

این گزارش که به صورت ملی ارائه شده و بر اساس ۸۲۰ پاسخ از والدین کودکان یک تا شش ساله است، نشان می‌دهد که بیش از نیمی از والدین آموزش توالت رفتن را در حدود دو سالگی شروع کرده‌اند. با این حال، ۲۱ درصد زودتر شروع کرده‌اند و ۲۲ درصد دیگر تا سه سالگی صبر کرده‌اند. اکثر آنها احساس می‌کردند که زمان مناسبی را انتخاب کرده‌اند، اگرچه تعداد کمی گفتند که ممکن است خیلی زود یا خیلی دیر شروع کرده باشند.

زمان‌بندی همه چیز نیست

والدین قبل از شروع آموزش توالت رفتن، دلایل مختلفی را در نظر گرفتند. برخی برای رفتن به مهدکودک یا پیش‌دبستانی نیاز داشتند که کودکشان پوشک را کنار بگذارد. برخی دیگر هزینه پوشک را دلیل این تصمیم می‌دانستند - از هر پنج نفر، یک نفر گفت که این بار مالی در این تصمیم‌گیری نقش داشته است.

وولفورد گفت: منتظر ماندن تا زمانی که کودک واقعاً آماده باشد، می‌تواند روند کار را برای همه آسان‌تر کند. خیلی زود شروع کردن اغلب منجر به ناامیدی و تأخیر می‌شود. اما برخی از خانواده‌ها، انعطاف‌پذیری لازم برای صبر کردن را ندارند.

نشانه‌های آمادگی می‌تواند شامل خشک ماندن پوشک برای مدت طولانی‌تر، نشان دادن تمایل کودک به استفاده از دستشویی، پیروی از دستورالعمل‌های ساده و توانایی کمک به پوشیدن یا درآوردن لباس‌هایشان باشد. برخی از کودکان ممکن است وقتی نیاز به رفتن به دستشویی دارند، پنهان شوند یا شروع به تقلید از رفتار بزرگسالان کنند.

چالش‌های رایج، از پسرفت تا مقاومت

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، در میان والدینی که مشکل را گزارش کردند، رایج‌ترین چالش‌ها شامل امتناع کودک از همکاری، برنامه‌های شلوغ خانوادگی، هماهنگی بین خانه و مهدکودک و اختلالات خانگی بود.

وولفورد خاطرنشان می‌کند که کودکان ممکن است به دلایل مختلفی مقاومت کنند، از ترس از صدای سیفون گرفته تا ناراحتی با توالت‌های سایز بزرگسال. برخی ممکن است با این نوع تغییر مشکل داشته باشند.

حتی پس از پیشرفت، پسرفت رایج است: حدود یک سوم گفتند که فرزندشان به نظر آموزش دیده می‌رسد اما سپس یک قدم عقب‌نشینی می‌کند. هشت درصد مشکلات یبوست یا بی‌اختیاری مدفوع را گزارش کردند.

وولفورد گفت: آموزش توالت رفتن همیشه یک مسیر مستقیم نیست. درک اینکه این یک فرآیند تدریجی است می‌تواند به والدین کمک کند تا صبور بمانند. موانع طبیعی هستند، به خصوص زمانی که اتفاقات استرس‌زایی در زندگی کودک رخ می‌دهد، مانند تولد خواهر یا برادر جدید یا نقل مکان به خانه جدید.

روال‌های منظم و رویکرد آرام بهترین نتیجه را می‌دهند

والدین گزارش دادند که از استراتژی‌های متنوعی برای حمایت از فرزندشان در طول آموزش توالت رفتن استفاده می‌کنند. رایج‌ترین آنها شامل بردن منظم فرزندشان به توالت، ارائه پاداش‌های کوچک، رها کردن فرزندشان بدون پوشک در طول روز یا تبدیل این فرآیند به یک بازی یا چیزی سرگرم‌کننده بود.

وولفورد می‌گوید ۱۶ درصد دیگر روش «آموزش توالت رفتن سه روزه» را امتحان کردند که می‌تواند در زمان کوتاه به خوبی جواب دهد، اما ممکن است برای برخی از خانواده‌ها بیش از حد شدید یا استرس‌زا باشد.

وولفورد توصیه می‌کند برای کودکانی که اضطراب زیادی در مورد توالت رفتن دارند، دستشویی را به فضایی بدون فشار تبدیل کنید که در آن بتوانند کتاب بخوانند یا آهنگ‌هایی پخش کنند که به آنها کمک می‌کند احساس آرامش بیشتری داشته باشند.

ابزارهای ساده‌ای مانند برچسب ها، اسباب‌بازی‌های مخصوص توالت و روال‌های منظم نیز می‌توانند بسیار مفید باشند، همچنین استفاده از توالت مخصوص کودکان به آنها کمک می‌کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

وولفورد گفت: صرف نظر از روش، مهم‌ترین نکات، ثبات، تشویق و حفظ این تجربه تا حد امکان به صورت کم‌فشار و حمایتی است. اگر کودکی همچنان در حال تقلاست، به خصوص اگر درد، امتناع یا اضطراب مداوم دارد، والدین باید برای راهنمایی و پشتیبانی با متخصص اطفال صحبت کنند.

انتهای پیام