به گزارش ایسنا، این توافق مستلزم خرید سالانه ۲۵۰ میلیارد دلار گاز طبیعی، نفت و فناوری هسته‌ای، از جمله راکتورهای کوچک مدولار است. اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، گفت که برآوردهای این بلوک، بر اساس طرح موجود برای حذف مابقی واردات سوخت فسیلی از روسیه و خرید گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) «مقرون به صرفه‌تر و بهتر» از تولیدکنندگان آمریکایی است.

با این حال، دشوار است که ببینیم اتحادیه اروپا چگونه در چنین مدت زمانی کوتاهی، حجم وارداتش از آمریکا را به این رقم افزایش می‌دهد. کل واردات انرژی از آمریکا در سال گذشته کمتر از ۸۰ میلیارد دلار بود که بسیار کمتر از وعده‌ای است که فون در لاین به ترامپ داده است. همچنین در مورد نقش احتمالی سرمایه‌گذاری اروپا در بخش انرژی آمریکا عدم قطعیت وجود دارد.

اتحادیه اروپا هنوز جزئیات دقیقی از ارقام ارائه نکرده است و هنوز مشخص نیست که چگونه می‌توان شرکت‌های خصوصی را برای خرید یا فروش نفت و گاز آمریکا متقاعد کرد.

فلورانس اشمیت، استراتژیست انرژی رابو بانک، گفت: توافق اتحادیه اروپا و آمریکا در مورد خرید بیشتر انرژی از جمله ال‌ان‌جی، هیچ تغییری در تعادل بازار ایجاد نخواهد کرد، مگر اینکه دولت آمریکا تصمیم به فروش ال‌ان‌جی خود بگیرد یا اینکه اتحادیه اروپا تصمیم بگیرد ال‌ان‌جی را با نرخ بالاتری از سایر فعالان بازار در آسیا خریداری کند. وی گفت: حتی اگر این توافق به افزایش هزینه‌های اتحادیه اروپا در پروژه‌های ال‌ان‌جی آمریکا منجر شود، بعید است که این جریان‌ها قبل از پایان دوره ترامپ محقق شوند.

مقامات اتحادیه اروپا مدت‌هاست که خرید انرژی را راهی برای جلب نظر دولت ترامپ می‌دانند و این اولین باری نیست که اتحادیه اروپا و آمریکا چنین تعهدی داده‌اند. در اوج بحران انرژی اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۲ پس از آغاز جنگ روسیه در اوکراین، رئیس کمیسیون اروپا با جو بایدن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا توافق کرد که واشنگتن صادرات کوتاه مدت ال‌ان‌جی به اروپا را ۱۵ میلیارد متر مکعب افزایش دهد.

این بار ارقامی که در مورد آنها صحبت می‌شود بسیار بالاتر است، در حالی که ارزش صادرات انرژی آمریکا در سال گذشته، کمی بیش از ۳۳۰ میلیارد دلار بود.

ماکسیمو میچینیلی، رئیس بخش انرژی و آب و هوا در شرکت مشاوره «فلیشمن هیلارد» اتحادیه اروپا، گفت: ۷۵۰ میلیارد دلار برای سه سال رقم هنگفتی است و برای من مشخص نیست که این رقم فراتر از ال‌ان‌جی و سایر سوخت‌ها چه چیزی را در بر خواهد داشت. گمان می‌کنم که این موضوع باید در بلندمدت و مطابق با نیازهای اتحادیه اروپا برای ۱۰ زمستان آینده مورد مذاکره قرار گیرد.

مدل‌سازی خود این بلوک متشکل از ۲۷ کشور نشان می‌دهد که تقاضا برای گاز، با تسریع گذار به اقتصاد سبزتر در طول دهه جاری، تضعیف خواهد شد.

آمریکا که در حال حاضر بزرگترین تولیدکننده ال‌ان‌جی جهان است، در آستانه راه‌اندازی موج جدیدی از عرضه در چند سال آینده است. پروژه‌های بیشتری در حال برنامه‌ریزی هستند و این پروژه‌ها برای تحقق، به خریداران و تامین مالی جدید نیاز دارند و ترامپ ممکن است مشتاق باشد که حتی اگر تمام عرضه در نهایت به اروپا نرسد، قراردادهای جدیدی منعقد کند.

افزایش سرمایه‌گذاری

هان وی، تحلیلگر بلومبرگ‌ نیو انرژی فاینانس، گفت: آنچه دولت ترامپ بیش از همه به آن اهمیت می‌دهد، توافق‌های جدید عرضه با خریداران اروپایی برای تامین منابع از پروژه‌های جدید است که به پروژه‌ها کمک می‌کند تا تامین مالی را تضمین کنند. افزایش سرمایه‌گذاری و اشتغالزایی در آمریکا به جای رفع سریع کسری تجاری واشنگتن و بروکسل، می‌تواند هدفی باشد که ترامپ به طور واقع‌بینانه برای قراردادهای ال‌ان‌جی دنبال می‌کند.

ال‌ان‌جی آمریکا همچنین معمولا بدون شرط مقصد است، یعنی حتی خریداران اروپایی این سوخت می‌توانند در هر مقطعی آن را به هر کجا که بهترین قیمت باشد، ارسال کنند. این قاره از زمان بحران ۲۰۲۲، بزرگترین دریافت‌کننده ال‌ان‌جی آمریکا بوده است، اما همچنان در بازار جهانی با خریداران آسیایی رقابت خواهد کرد.

این توافق همچنین شامل نفت و انرژی هسته‌ای می‌شود.

طبق داده‌های شرکت تحلیلی کپلر، در نیمه اول سال ۲۰۲۵، کشورهای اتحادیه اروپا حدود ۱.۵۳ میلیون بشکه در روز نفت از آمریکا وارد کردند که ۸۶ درصد آن به شکل نفت خام بود. ارزش این واردات حدود ۱۹ میلیارد دلار بود. این میزان حدود ۱۴ درصد از کل مصرف نفت اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهد که طبق داده‌های موسسه انرژی، در سال گذشته به طور متوسط ۱۰.۶۶ میلیون بشکه در روز بود.

یکی از راه‌هایی که اتحادیه اروپا ممکن است به هدفی که به نظر غیرواقعی می‌رسد نزدیک‌تر شود، از طریق انرژی هسته‌ای است که شامل نیروگاه‌های کوچک هسته‌ای می‌شود که هنوز در آمریکا و اروپا در حال توسعه هستند.

بر اساس گزارش بلومبرگ، جاه‌طلبی اتحادیه اروپا برای افزایش انرژی هسته‌ای به عنوان بخشی از هدف خنثی‌سازی اقلیمی تا سال ۲۰۵۰، هزینه ۲۴۱ میلیارد یورو (۲۸۰ میلیارد دلار) خواهد داشت.

انتهای پیام