به گزارش ایسنا، این ایده که مقامات صهیونیست از آغاز جنگ غزه علناً آن را بررسی کرده‌اند، اوایل امسال بیشترین توجه را به خود جلب کرد، زمانی که رئیس جمهور دونالد ترامپ گفت ایالات متحده باید این منطقه محصور را تصرف کند و آن را به عنوان یک مقصد گردشگری بین‌المللی بازسازی کند و در عین حال بسیاری از دو میلیون ساکن آن را جابجا کند.
افراد آگاه گفتند که مقامات صهیونیست با همتایان خود در ۶ کشور و منطقه از جمله لیبی، سودان جنوبی، سومالی‌لند و سوریه در مورد پذیرش فلسطینی‌هایی که موافق ترک غزه هستند، مشورت کرده‌اند.
برخی از افراد گفتند که تل‌آویو و واشنگتن همچنین مصر را برای اسکان مجدد مردم از منطقه محصور در شبه جزیره سینا تحت فشار قرار داده‌اند. مصر که زمانی نوار غزه را کنترل می‌کرد، به شدت در برابر این ایده مقاومت کرده است. مرز آن با غزه، از نظر طرفداران این ایده، آن را به مقصدی جذاب از نظر لجستیکی تبدیل می‌کند. برخی از این افراد گفتند که این فشار منجر به جلسات بحث‌برانگیز متعددی، از جمله دعواهای لفظی بین مقامات صهیونیست و مصری، شده است.
آنا کلی، سخنگوی کاخ سفید، گفت: «رئیس جمهور ترامپ مدت‌هاست که از راه‌حل‌های خلاقانه برای بهبود زندگی فلسطینی‌ها، از جمله اجازه دادن به آنها برای اسکان مجدد در مکانی جدید و زیبا در حین بازسازی غزه، حمایت می‌کند. با این حال، حماس ابتدا باید با خلع سلاح و پایان دادن به این جنگ موافقت کند و ما در حال حاضر جزئیات بیشتری برای ارائه نداریم.»
برخی از این افراد گفتند که مذاکرات صهیونیست‌ها برای اسکان مجدد اهالی غزه در سودان جنوبی یا لیبی ادامه دارد. یکی از این افراد گفت که مذاکرات قبلی برای اسکان فلسطینی‌ها در سوریه یا سومالی‌لند - منطقه‌ای جدا شده از سومالی - پیشرفت چندانی نداشته است.
بیشتر مقاصد مورد بررسی مشکلات خاص خود را در مورد درگیری‌های داخلی و آوارگی اقتصادی دارند و احتمالاً برای جذب صدها هزار مهاجر با مشکل مواجه خواهند شد. با این حال، شرایط نابسامان آنها امکان معاملاتی را فراهم کرده است که ممکن است در ازای پذیرش افرادی که از غزه یا جاهای دیگر منتقل شده‌اند، حمایت اقتصادی یا مزایای دیگری را به همراه داشته باشد.
دولت ترامپ ماه گذشته تعداد انگشت‌شماری از مهاجران را در ایالات متحده به سودان جنوبی اخراج کرد و تعدادی از کشورهای آفریقایی را تحت فشار قرار داده است تا اخراجی‌های آمریکایی را نیز بپذیرند. مقامات گفتند که سودان جنوبی مشتاق تنظیم مجدد روابط با واشنگتن بوده و دست این کشور را برای پذیرش اخراجی‌های بیشتر آمریکایی و شرکت در گفتگو با اسرائیل در مورد پذیرش فلسطینی‌ها باز گذاشته است.
مسئله جابجایی‌ها حساس است. سازمان‌های حقوقی، گروه‌های بشردوستانه و برخی دولت‌ها در مورد اینکه آیا خروج‌ها واقعاً داوطلبانه خواهد بود، تردید دارند. برخی از جمله مالزی، سازمان ملل و دیده‌بان حقوق بشر هشدار داده‌اند که این ایده می‌تواند معادل پاکسازی قومی باشد.
وزارت امور خارجه سودان جنوبی اعلام کرد که ادعاهای مربوط به انجام چنین مذاکراتی با اسرائیل بی‌اساس است. نماینده‌ای از دولت سومالی‌لند گفت که هیچ مذاکره‌ای در جریان نیست. مقامات لیبی و سوریه به درخواست‌ها برای اظهار نظر پاسخی ندادند.
مقامات فعلی و سابق ایالات متحده مدعی هستند که واشنگتن در مذاکرات بین اسرائیل و کشورهای آفریقایی در مورد اسکان مجدد فلسطینیان دخیل نبوده است.
مشتاق‌ترین حامیان، مقامات راست افراطی مانند وزیر دارایی، اسموتریچ، و وزیر امنیت ملی، ایتامار بن گویر بوده‌اند که سال‌ها از این ایده حمایت کرده‌اند.
بن گویر در کنفرانسی برای شهرک‌سازی یهودیان در این منطقه محصور در ماه اکتبر گفت: «مهاجرت را تشویق کنید! مهاجرت را تشویق کنید! مهاجرت را تشویق کنید! صادقانه بگویم، این اخلاقی‌ترین و درست‌ترین راه حل است. نه به زور، بلکه به آنها بگویید: ما به شما این گزینه را می‌دهیم که به کشورهای مختلف بروید. سرزمین اسرائیل مال ماست!»
وقتی ترامپ ایده بیرون راندن فلسطینی‌ها از غزه را اعلام کرد، نتانیاهو و دولتش به سرعت آن را پذیرفتند و از آن تمجید کردند. در ماه فوریه، یسرائیل کاتس، وزیر جنگ اسرائیل، بخش جدیدی را در وزارتخانه برای نظارت بر خروج داوطلبانه ساکنان غزه ایجاد کرد.
جابجایی اجباری طبق کنوانسیون‌های ژنو که اسرائیل عضو آن است، جرم محسوب می‌شود و فقط در شرایط محدودی مانند تخلیه موقت برای ایمنی غیرنظامیان یا ضرورت نظامی مجاز است. کارشناسان حقوقی اسرائیلی و بین‌المللی می‌گویند که شرایط برای برآورده کردن این معیارها بسیار دشوار است و محیط جنگ‌زده غزه، استدلال‌ها مبنی بر داوطلبانه بودن انتقال‌ها را پیچیده می‌کند.
تلاش برای تشویق به ترک غزه، برای بسیاری از فلسطینی‌هایی که در این منطقه محصور گیر افتاده‌اند، جایی که غذا کمیاب است، معضلی ایجاد می‌کند. به گفته مقامات فلسطینی، بسیاری از خانه‌های خود آواره شده‌اند، اکثر سازه‌ها آسیب دیده‌اند و بیش از ۶۱۰۰۰ نفر کشته شده‌اند که نمی‌گویند چند نفر از آنها نظامی بوده‌اند.
بسیاری از ساکنان غزه، به ویژه جوانان یا خانواده‌هایی که فرزند یا بستگانشان از بیماری رنج می‌برند، مایل به ترک آنجا هستند. اما این تصمیم اکنون بار سیاسی دارد و همچنین این خطر را به همراه دارد که آنها نتوانند برگردند. گروه‌های بشردوستانه و دولت‌های منطقه‌ای که ممکن است بخواهند به فلسطینی‌ها کمک کنند تا آنجا را ترک کنند، با معضل مشابهی روبرو هستند.
تانیا هری، مدیر اجرایی گیشا، یک سازمان حقوق بشری و حقوقی اسرائیلی، گفت: «مسئله این است که اسرائیل باید تضمین کند که مردم در صورت تمایل و هر زمان که بخواهند، می‌توانند برگردند. این طرح‌های مهاجرت داوطلبانه یا سایر طرح‌ها برای اخراج مردم هیچ ارتباطی با امنیت یا نیازهای بشردوستانه فلسطینی‌ها ندارد.»
بیشتر فلسطینی‌های غزه حتی اگر در طول جنگ می‌خواستند هم نمی‌توانستند از این سرزمین خارج شوند، زیرا گذرگاه‌های ورودی به مصر و اسرائیل تا حد زیادی بسته بود. کسانی که می‌توانستند آنجا را ترک کنند، اغلب گذرنامه دوم داشتند یا یکی از اقوام نزدیکشان آنجا را ترک کرده بود، یا جزو هزاران فلسطینی بودند که برای درمان پزشکی در خارج از کشور در کشورهایی مانند مصر، اردن و امارات متحده عربی انتخاب شده بودند.
رامز موسمار، جوان ۲۴ ساله غزه‌ای، بهار گذشته در کالج ترینیتی دوبلین پذیرفته شد. او گفت که دانشگاه و دولت ایرلند برای کمک به او برای ترک غزه مداخله کردند. پدرش در طول جنگ درگذشت و او نگران امنیت مادر و خواهر و برادرش است که در غزه باقی مانده‌اند.
انتهای پیام
نظرات