به گزارش ایسنا، روزنامه القدس العربی نوشت، از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، رژیم صهیونیستی تمامی فرصت‌ها را برای رسیدن به توافقی که به جنگ غزه پایان دهد و زندانیان صهیونیستی را بازگرداند، از دست داده است تا جایی که سیاستمداران و مفسران خود رژیم هم، این رژیم را مسئول مرگ بسیاری از این افراد می‌دانند.
کابینه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی مذاکرات آتش‌بس را به طرق مختلف به بن بست کشانده و هرگز قصد نداشت به توافقی برسد که به این جنگ نسل‌کشی پایان دهد.
از همان روزهای اول، کابینه افراطی رژیم از حمایت گسترده کشورهای غربی، به رهبری ایالات متحده، برای شروع اجرای طرحی برای آواره کردن فلسطینی‌ها از غزه، دستیابی به حاکمیت مطلق بر کرانه باختری و لغو پروژه تشکیل یک نهاد فلسطینی استفاده کرد.
طرح آوارگی فلسطینی‌ها، حتی اگر حزب لیکود رسماً آن را در برنامه سیاسی خود اتخاذ نکرده باشد، از زمان به قدرت رسیدن این حزب در دهه ۱۹۷۰، مشخصه تعیین‌کننده سیاست‌های آن و جناح راست بوده است.
در تاریخ رژیم صهیونیستی پیشنهادهای متعددی ایده «انتقال» را برجسته کرده‌اند. چنین ایده‌هایی در میان پیشنهادهای جناح راست به ویژه «طرح الون» (۲۰۰۲) دیده می‌شود که الحاق کرانه باختری و غزه به اراضی اشغالی و اعطای شهروندی اردن به فلسطینی‌ها یا مشوق‌هایی برای خروج «داوطلبانه» را پیشنهاد می‌کرد.
اما پس از ۷ اکتبر، کابینه صهیونیستی سخت‌تر تلاش کرد تا این سیاست را از یک ایده به واقعیت تبدیل کند، تا جایی که یک «سند رسمی» از وزارت اطلاعات رژیم صهیونیستی (به تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳) توسط وب‌سایت‌های +۹۷۲ و Local Call فاش شد که در آن انتقال اجباری و دائمی ساکنان غزه به سینای مصر، به همراه ایجاد «شهرهای چادری» که به «شهرهای دائمی» تبدیل می‌شوند، ایجاد یک «منطقه حائل» در داخل مصر و بسیج حمایت بین‌المللی، به ویژه از ایالات متحده، توصیه شده بود. این سند همچنین راه‌اندازی یک کمپین تبلیغاتی و ترویجی را پیشنهاد کرد که کوچ اجباری فلسطینی‌ها را به عنوان یک «راه حل بشردوستانه» معرفی کند.
این سند علاوه بر سینا، کشورهایی را به عنوان مقاصد پیشنهادی در نظر گرفته بود. در این سند پیشنهاد شده بود که یونان، اسپانیا و کانادا در جذب فلسطینی‌ها مشارکت داشته باشند و کشورهای حوزه خلیج فارس برای تأمین مالی یا میزبانی از آنها تحت فشار قرار گیرند.
این طرح با رد مصر و همچنین رد دولت قبلی ایالات متحده که آشکارا با «انتقال اجباری» مخالف بود، روبرو شد.
«بنی گانتس» رهبر حزب «اردوگاه دولت» هم با ایده اخراج فلسطینی‌ها (تحت پوشش مهاجرت داوطلبانه) موافق است. او اخیرا پیشنهاد داد پس از برقراری آتش‌بس، «گذرگاه‌ها برای خروج اهالی غزه به بندر اشدود، اردن یا مصر باز اعلام شوند». گانتس گفت: «اجرای طرح ترامپ را شروع کنید. هر کسی که می‌خواهد برود، بگذارید برود.»
اما مهم‌ترین رویدادی که به این پروژه شتاب بخشید، پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ایالات متحده در پایان سال ۲۰۲۴ بود.
پیش از آن، «جارد کوشنر» داماد و مشاور سابق ترامپ در مصاحبه‌ای که در ۱۵ فوریه ۲۰۲۴ انجام داد و اولین بار توسط روزنامه انگلیسی گاردین گزارش شد، اظهارنظر عجیبی کرد و گفت: «املاک ساحلی در غزه می‌تواند بسیار ارزشمند باشد اگر مردم بر ایجاد معیشت تمرکز کنند.»
کوشنر پیشنهاد داد که غیرنظامیان از رفح خارج شوند و مثلا به مصر منتقل شوند و معتقد بود که این امر «با دیپلماسی مناسب» امکان‌پذیر است.
دو ماه پس از روی کار آمدن، ترامپ پروژه «ریویرای خاورمیانه» خود را ارائه کرد؛ پروژه‌ای که در آن مطرح شده است، ایالات متحده اداره نوار غزه را به دست گیرد و فلسطینی‌ها را «در جوامع امن‌تر، زیباتر، با خانه‌های جدید و مدرن در منطقه» اسکان دهد.
تأسیس بنیاد به اصطلاح بشردوستانه غزه هم با مشارکت مؤسسات تحقیقاتی بزرگ، مقدمه‌ای بر آوارگی فلسطینی‌ها به بهانه‌های بشردوستانه بود تا جایی که در گزارشی که توسط پلتفرم Emissary در وب‌سایت بنیاد کارنگی در ژوئن گذشته منتشر شد، محقق کاترین ویلکینز این پرسش را مطرح کرد: «آیا کمک‌های بشردوستانه به ابزاری برای اجرای طرح ترامپ در غزه تبدیل شده است؟»
این محقق به سنگ‌اندازی‌های نتانیاهو در طول دوره‌های شکست‌خورده مذاکرات اشاره کرد. او به طور مثال به اقدام نتانیاهو در ماه مه در دور مذاکراتی که ایالات متحده در آن شریک بود، پرداخت که نتانیاهو اجرای طرح «انقلابی» و «بی همتای» ترامپ برای اسکان غیرنظامیان غزه را شرط رژیم صهیونیستی برای پایان دادن به جنگ اعلام کرد.
کاترین ویلکینز همچنین این موضوع را به تصویر کشید که چگونه از محاصره بشردوستانه و ایجاد شرایط قحطی برای فشار بر مردم غزه جهت آواره کردن آنها استفاده می‌شود. این محاصره در اوایل ماه مارس توسط رژیم اشغالگر تشدید شد و رژیم صهیونیستی حدود دو هفته بعد عملیات زمینی جدیدی را در غزه با نام «ارابه‌های گدعون» با هدف اشغال مجدد غزه و انتقال کل جمعیت غیرنظامی به یک «منطقه بشردوستانه» واحد در جنوب آغاز کرد.
این محقق در ادامه به بررسی شرایط پیرامون تشکیل «بنیاد بشردوستانه غزه» پرداخت و گفت این ایده اواخر سال ۲۰۲۳ در جریان رایزنی‌های بین ارتش رژیم صهیونیستی و بازرگانان نزدیک به کابینه نتانیاهو شکل گرفت و هدف، کنترل وضعیت بشردوستانه و ورود کمک‌ها، صرف نظر از بی‌طرفی آژانس‌های سازمان ملل بود.
رسانه‌های غربی نیز از مشارکت مؤسسات بزرگ در تحقیقات مربوط به انتقال ساکنان فلسطینی از غزه، به ویژه گروه مشاوره بوستون پرده برداشته‌اند که طبق گزارش فایننشال تایمز در توسعه مدل‌هایی برای بازسازی احتمالی غزه مشارکت داشته است.
همچنین طبق گزارش این رسانه‌ها، نقشی برای مؤسسه «تونی بلر برای تغییر جهانی» در کار بر روی پروژه‌ای برای توسعه طرح ریویرا ترامپ برای غزه پیشنهاد شده است.
هرچند این مؤسسه که توسط تونی بلر، نخست وزیر سابق انگلیس، اداره می‌شود، مشارکت در تهیه پیش‌نویس این طرح را تکذیب کرد، اما اظهار داشت که دو نفر از کارمندان آن در طول توسعه پروژه در تماس‌ها شرکت داشته‌اند. کارمندان همچنین در یک گروه پیام خصوصی برای این پروژه شرکت کردند که شامل چهره‌هایی از گروه مشاوره بوستون و بازرگانان صهیونیستی بود. به گزارش فایننشال تایمز، این گروه یک سند داخلی با عنوان «طرح اقتصادی برای غزه» را به اشتراک گذاشت.
اطلاعات نشان می‌دهد که یک کارگاه بزرگ در موسسه تونی بلر برای تدوین برنامه‌های پروژه بازسازی غزه نیز در حال برگزاری است و یک تیم بزرگ در انگلیس در این کارگاه مشغول به کار است.
به آفریقا
به دنبال مخالفت گسترده اعراب و اروپا با طرح آوارگی فلسطینیان از غزه، سیاست رژیم صهیونیستی به قاره آفریقا تغییر کرده است.
رسانه‌های صهیونیستی اخیراً فاش کردند که تل‌آویو علاوه بر منطقه جدایی‌طلب سومالی‌لند، با چهار کشور در تماس است تا آنها را به پذیرش فلسطینیان ترغیب کند.
این رسانه‌ها گزارش کردند که «در مذاکرات در این مورد با اندونزی و منطقه جدایی‌طلب سومالی‌لند پیشرفت‌هایی حاصل شده است.» در این گزارش اعلام شده است که کشورهایی که رژیم صهیونیستی با آنها در تماس است، شامل لیبی، اوگاندا و سودان جنوبی نیز می‌شود.
این گزارش به نقل از منبعی مدعی شد که برخی از کشورها «نسبت به گذشته تمایل بیشتری به جذب فلسطینیان» آواره شده از نوار غزه نشان می‌دهند.
آسوشیتدپرس با استناد به ۶ منبعی که آنها را مطلع توصیف کرد، گزارش داد رژیم صهیونیستی در حال مذاکره با سودان جنوبی در مورد احتمال اسکان مجدد فلسطینیان از غزه به آنجا است.
این گزارش همزمان با سفر اعلام شده «شارون هاسکل»، معاون وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی به سودان جنوبی منتشر شد.
روزنامه جروزالم پست گزارش داد که «یک هیئت اسرائیلی قصد دارد برای بحث در مورد امکان ایجاد اردوگاه‌ها به عنوان مقدمه‌ای برای آواره کردن فلسطینی‌ها از غزه، به سودان جنوبی سفر کند.»
هرچند وزارت امور خارجه سودان جنوبی این ادعاها را رد کرد و اعلام کرد که آنها «منعکس‌کننده موضع یا سیاست رسمی دولت جمهوری سودان جنوبی نیستند.»
شبکه خبری ان‌بی‌سی در ماه مه گذشته گزارش داد که دونالد ترامپ که پیش از این کشورهای آفریقایی را «کشورهای چاه مستراح» توصیف کرده بود، بر یک کشور در منطقه به عنوان محل اجرای دستور کار مهاجرت جهانی خود تمرکز کرده است.
این شبکه آمریکایی گزارش داد که دولت ترامپ استفاده از لیبی - مانند السالوادور - را به عنوان نقطه تخلیه آوارگان فلسطینی به عنوان بخشی از طرح اخراج دسته جمعی در نظر گرفته است. ان‌بی‌سی گزارش داد که دولت ترامپ در حال بررسی استفاده از لیبی، که با اتهامات سوءاستفاده سیستماتیک علیه مهاجران روبرو بوده است، به عنوان مکانی برای اسکان مجدد برای کمک به رژیم صهیونیستی در بیرون راندن فلسطینی‌ها از غزه است.
طبق گزارش ان‌بی‌سی در ماه مه، به نقل از پنج نفر که از این طرح مطلع هستند، دولت ترامپ در حال کار بر روی طرحی برای اسکان دائمی یک میلیون فلسطینی ساکن نوار غزه در لیبی است. دو منبع آگاه مستقیم از این طرح‌ها و یک مقام سابق آمریکایی به این شبکه گفتند که این طرح به طور جدی در دست بررسی است، تا جایی که دولت آمریکا آن را با رهبری لیبی در میان گذاشته است. مبنی بر اینکه در ازای اسکان مجدد فلسطینی‌ها، دولت لیبی می‌تواند میلیاردها دلار از دارایی‌های مسدود شده توسط ایالات متحده را که بیش از یک دهه پیش مسدود شده بود، آزاد کند. اما به گفته این منابع، هنوز هیچ توافق نهایی حاصل نشده است و رژیم صهیونیستی از مذاکرات دولت مطلع نگه داشته شده است.
پس از انتشار این اطلاعات توسط NBC، سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده این گزارش‌ها را تکذیب کرد. دولت لیبی نیز وجود چنین طرحی را تکذیب کرد و نمایندگان رژیم صهیونیستی هم از اظهار نظر خودداری کردند.
این در حالی است که در ماه ژوئیه، «مسعد بولس»، مشاور ترامپ در امور آفریقا و خاورمیانه (با اصالت لبنانی)، به طرابلس، پایتخت لیبی، رفت و سلسله جلسات سطح بالایی را با مقامات لیبی برگزار کرد.
در این سفر فرستاده ایالات متحده با «عبدالحمید الدبیبه»، نخست وزیر دولت وحدت ملی لیبی دیدار کرد و پیشنهاد مفصلی در مورد پروژه‌های استراتژیک به ارزش ۷۰ میلیارد دلار، با تمرکز بر جذب شرکت‌های بزرگ آمریکایی برای سرمایه‌گذاری در بازار لیبی ارائه داد.
در ماه میلادی جاری نیز، گزارش‌های رسانه‌ها، از جمله گزارش فایننشال تایمز، حاکی از آن بود که گروه مشاوره بوستون، طرح‌هایی را برای انتقال فلسطینی‌ها از غزه به سومالی، عضو اتحادیه عرب و جمهوری سومالی‌لند که از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده است، به نمایندگی از بازرگانان صهیونیستی که به دنبال توسعه مجدد این سرزمین هستند، تهیه کرده است. افراد آشنا با این کار به فایننشال تایمز گفتند که این دو کشور آفریقایی در فهرست کشورهایی قرار دارند که فلسطینی‌ها می‌توانند به آنها منتقل شوند. این فهرست همچنین شامل مصر، امارات متحده عربی و اردن بود.
اما در ماه مارس، وزرای امور خارجه سومالی و سومالی‌لندِ جدا شده اعلام کردند که هیچ پیشنهادی از ایالات متحده یا اسرائیل برای اسکان مجدد فلسطینی‌ها از غزه دریافت نکرده‌اند و موگادیشو بار دیگر مخالفت قاطع خود را با چنین اقدامی تکرار کرد.
اشغال شهر غزه
رده سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی هم اکنون با صراحت بیشتری هدفش از جنگ در غزه را که همان آوارگی فلسطینی‌ها است، اعلام می کند. حالا رژیم صهیونیستی در موضع مذاکره خود در مورد آتش‌بس در غزه صریح‌تر شده و این موضوع را به میانجی‌ها اطلاع داده است که اولویتش اشغال نوار غزه و ابتدا اشغال شهر غزه است.
حتی نتانیاهو اهداف جنگ خود را تعریف کرده و کنترل نوار غزه را در اولویت قرار داده است. همزمان، گزارش‌هایی مبنی بر «طرحی برای کنترل شهر غزه» با تخلیه غیرنظامیان به «مناطق امن» و نیز اطلاعات درز کرده‌ای در مورد احتمال جابجایی موقت تعداد زیادی از فلسطینیان از مناطق جنگی منتشر شده است.
ارتش اشغالگر هم در طول حمله خود، عمداً کل مناطق مسکونی را ویران و تخریب می‌کند و در کنار آن، طولانی کردن جنگ و شکست دورهای مذاکره، علیرغم انعطاف‌پذیری حماس، بخشی از سیاست کابینه نتانیاهو با هدف نابودی مردم فلسطین و عقیم گذاشتن هرگونه تلاش برای ایجاد یک موجودیت فلسطینی، چه تحت حاکمیت حماس و چه تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان فلسطین، در غزه، کرانه باختری و قدس اشغالی است.
انتهای پیام
نظرات