به گزارش ایسنا، روزنامه «گاردین» به شواهدی دست پیدا کرده مبنی بر این که به رغم سابقه صنعتی گسترده در ولز، به دلیل کمبود بودجه و نظارت، تنها ۸۲ سایت در سراسر این کشور تاکنون به طور کامل بررسی و به عنوان «منطقه آلوده» طبقه‌بندی شده‌اند، به این معنی که مقیاسِ واقعیِ تهدید، هنوز ناشناخته است.

مناطق صنعتی سابق، محل‌های دفن زباله و معادن می‌توانند حاوی آلاینده‌هایی مانند فلزات سنگین، نفت، قیر، حلال‌ها، گازها و مواد رادیواکتیو باشند.

فعالان محیط زیست درخواست‌های دسترسی آزاد به اطلاعات را به هر ۲۲ شورای ولز ارسال کردند و داده‌های موجود در دسترس عموم را بررسی کردند. تنها ۱۱ شورا پاسخ‌های کامل ارائه دادند، با این حال آنها ۴۵ هزار و ۱۵۷ سایت بالقوه آلوده را فاش کردند که نشان می‌دهد رقم واقعی می‌تواند بسیار بیشتر باشد.

اگرچه بیشتر میراث زباله‌های صنعتی ولز هرگز مورد بررسی قرار نگرفته است، اما در برخی نقاط تأثیر آن به وضوح قابل مشاهده است.

در «ینیسودو»، روستایی در دره «سیرهوی» در جنوب ولز، زباله‌های شرکت‌ها در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در معدن سابق «تی لوید» در کوه بالای روستا تخلیه می‌شد.

ساکنان سال‌هاست که هشدار می‌دهند پس از بارندگی شدید، مایع قهوه‌ای و کف‌آلود بدبو از معدن به پایین تپه و به جنگل‌های اطراف نشت می‌کند تا اینکه اخیراً حصارکشی شد.

در سال ۲۰۲۳، آزمایش‌های دکتر «دیوید مگسون»، شیمیدان محیط زیست از دانشگاه متروپولیتن منچستر، سطوح ناامنی از بی‌فنیل‌های پلی‌کلرینه (PCBs) را در ینیسودو نشان داد. PCBها مواد شیمیایی دائمی هستند که در زنجیره غذایی تجمع می‌یابند و می‌توانند باعث آسیب کبدی و افزایش خطر سرطان در انسان شوند.

انتهای پیام