به گزارش ایسنا، پیش‌بینی‌های رسمی در پایان چرخه پیشین خورشیدی در سال ۲۰۱۹ شامل این بود که چرخه بعدی نیز به اندازه چرخه پیشین ملایم خواهد بود، اما این پیش‌بینی‌ها اشتباه از آب درآمد و مشخص شد که چرخه خورشیدی فعلی بسیار قوی‌تر از آنچه ناسا و «اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا»(NOAA) انتظار داشتند، است. اکنون دانشمندان ادعا می‌کنند که فعالیت خورشید در مسیری رو به افزایش قرار گرفته است که فراتر از مرزهای چرخه ۱۱ ساله خورشیدی است. تحلیل جدید داده‌ها نشان می‌دهد که فعالیت خورشید از سال ۲۰۰۸ به تدریج در حال افزایش بوده است.

به نقل از ساینس‌آلرت، «جیمی جاسینسکی»(Jamie Jasinski) فیزیکدان پلاسما از «آزمایشگاه پیشرانش جت»(JPL) ناسا می‌گوید: همه نشانه‌ها حاکی از ورود خورشید به فاز بلند مدت با فعالیت پایین بود. بنابراین، دیدن معکوس شدن این روند، شگفت‌انگیز بود. اکنون خورشید به آرامی در حال بیدار شدن است.

خورشید در ظاهر، هر روز یک موجود ثابت و اطمینان‌بخش است، اما در واقعیت بسیار ناآرام و متغیر است. یکی از تغییرات خاصی که از سر می‌گذراند، موسوم به «چرخه خورشیدی»(solar cycle) است. این ستاره تقریباً هر ۱۱ سال یک‌بار، افزایش فعالیتی را تا حداکثر چرخه خود تجربه می‌کند و سپس دوباره به حداقل فعالیت خود باز می‌گردد. این فعالیت به صورت افزایش قابل توجهی در لکه‌های خورشیدی، شراره‌های خورشیدی و «خروج جرم از تاج خورشیدی»(CME) در حداکثر این چرخه نمود پیدا می‌کند. در این شرایط، قطب‌های خورشید جابجا می‌شوند. این رویدادها همگی طبیعی هستند.

«چرخه خورشیدی» به مجموعه تغییرات تناوبی در فعالیت‌های خورشید مانند تغییرات در تابش خورشید، مواد خورشید و همچنین در ظاهر آن گفته می‌شود.

ما در حال حاضر در بیست و پنجمین چرخه خورشیدی ثبت شده هستیم و این امر یعنی دانشمندان قرن‌هاست که این پدیده را با استفاده از لکه‌های خورشیدی به عنوان یک شاخص برای ثبت فعالیت خورشیدی، مشاهده کرده‌اند. با این حال، حتی با وجود این حجم وسیع از داده‌های «چرخه خورشیدی»، پیش‌بینی رفتار خورشید یک علم دقیق نیست. اتفاقات بسیار بیشتری در خورشید در جریان است که ما از آن بی‌خبریم و تغییراتی را هدایت می‌کنند که دانشمندان هنوز در تلاش هستند تا آنها را توضیح دهند.

«جاسینسکی» می‌گوید: ما واقعاً نمی‌دانیم چرا خورشید یک دوره حداقل ۴۰ ساله را از سال ۱۷۹۰ تجربه کرده است. روندهای بلندمدت بسیار کمتر قابل پیش‌بینی هستند و چیزی است که هنوز به طور کامل درک نکرده‌ایم. چرخه‌های خورشیدی ۲۲ و ۲۳ که به ترتیب در سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۹۶ آغاز شدند، از نظر فعالیت لکه‌های خورشیدی نسبتاً متوسط بودند. با وجود این، فشار باد خورشیدی در طول هر دو چرخه به طور پیوسته کاهش یافت.

چرخه خورشیدی ۲۴ در سال ۲۰۰۸ آغاز شد و به یکی از ضعیف‌ترین چرخه‌های خورشیدی ثبت شده از نظر فعالیت لکه‌های خورشیدی و شراره‌ها تبدیل شد. دانشمندان فکر می‌کردند که چرخه خورشیدی ۲۵ که ما اکنون در آن هستیم نیز همینطور خواهد بود، اما سطح فعالیت آن بالاتر بود و بیشتر با یک چرخه خورشیدی متوسط مطابقت داشت.

تیم تحقیقاتی «جاسینسکی» اکنون، داده‌های بلندمدت خورشید را بررسی کرده‌ و حقیقت شگفت‌انگیزی را یافته‌اند؛ در آغاز چرخه خورشیدی ۲۴ و در سال ۲۰۰۸، باد خورشیدی شروع به قوی‌تر شدن کرده و از آن زمان به طور پیوسته افزایش یافته است.

این قدرت بر اساس سرعت، چگالی، دما، فشار حرارتی، جرم، تکانه، انرژی و بزرگی میدان مغناطیسی اندازه‌گیری می‌شود که همگی افزایش این قدرت را نشان می‌دهند. خورشید یک موتور بسیار پیچیده است و پیش‌بینی آنچه قرار است در آینده انجام دهد، واقعاً دشوار است. این تیم معتقد است که یافته‌های آنها نشان می‌دهد که ممکن است شاهد تشدید آب و هوای فضایی ناآرام با بادهای قدرتمند، طوفان‌ها و شراره‌های خورشیدی باشیم. نتایج آنها همچنین با جنبه دیگری از رفتار خورشید با نام «چرخه هیل»(Hale cycle) سازگار است.

«چرخه هیل»، روندتغییر میدان مغناطیسی خورشید در طول هر «چرخه خورشیدی» است. این تغییر زمانی رخ می‌دهد که «چرخه خورشیدی» نزدیک به حداکثر خود است و میدان مغناطیسی آن پس از دو چرخه به حالت اولیه خود بازمی‌گردد و «چرخه هیل» را تکمیل می‌کند.

یک «چرخه هیل» ۲۲ سال طول می‌کشد و زمانی به پایان می‌رسد که قطب‌های مغناطیسی به قطبیت‌های اصلی خود باز می‌گردند. شواهد فزاینده‌ای نشان می‌دهد که «چرخه هیل»، چرخه اصلی است و هر چرخه خورشیدی تنها نیمی از یک چرخه کامل است. در حال حاضر، فشار باد خورشیدی همچنان کمتر از ابتدای قرن بیستم است. تنها راهی که می‌توانیم بفهمیم از این نقطه به بعد چه اتفاقی رخ خواهد داد، ادامه رصد خورشید است تا بتوانیم متوجه شویم که آیا به افزایش خود ادامه می‌دهد یا پایدار می‌ماند.

این یافته‌ها پیامدهای بسیار گسترده‌تری نیز دارند و موضوعی را به شواهد جمع‌شده اضافه می‌کنند و آن هم این است که تعداد لکه‌های خورشیدی، یک تصویر ناقص را ارائه می‌دهند. اگر می‌خواهیم پویایی ستاره وحشی و زیبای سیاره خود را درک کنیم، باید اطلاعات بسیار گسترده‌تری از رفتار خورشیدی را مطالعه کنیم.

این مطالعه در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

انتهای پیام