شاید امیرکبیر فکر نمی‌کرد مدرسه‌ای که چند ساله توسط معمارانش ساخته شد تا تبدیل به فضایی برای آموزش علوم و فنون جدید باشد، در دوره مرمت خود عمری ۲۲ ساله را تجربه کند، هر چند مهمترین دلیل این تعلل را باید نبود اعتبار و به خصوص نبود توجه درسطح ملی به این بنای نفیس و تاریخی دانست؛ اما در طول بیش از یک دهه گذشته و با حضور متمرکز بخش پژوهش وزارت آموزش و پرورش در این بنای تاریخی توقع بیشتری نسبت به مرمت این بنای تاریخی هست، هر چند کارگران در این بنا در حال کارند، اما تجربه ثابت کرده تا زمانی‌که توجه و اعتبار ملی به این بنای تاریخی نباشد، روند مرمت، احیا و کاربری این بنای تاریخی به مرور به جلو می‌رود.