علی آریاپور در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه مراتع نقش دوگانه و حیاتی در تغییرات اقلیمی ایفا می‌کنند، اظهار کرد: مراتع سالم، به‌ویژه خاک آن‌ها، مقادیر عظیمی کربن را ذخیره می‌کنند و با جذب دی‌اکسیدکربن از جو، به کاهش گرمایش زمین کمک می‌کنند(ترسیب کربن).
وی خاطرنشان کرد: افزایش دما، تغییر الگوی بارش‌ها و خشکسالی‌های مکرر ناشی از تغییرات اقلیمی، مراتع را تحت فشار قرار داده، باعث کاهش پوشش گیاهی، فرسایش خاک و بیابان‌زایی می‌شود.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: تخریب مراتع (مثلاً به دلیل چرای بی‌رویه یا خشکسالی) نه‌تنها ظرفیت ذخیره‌سازی کربن آن‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه کربن ذخیره‌شده قبلی را به‌صورت دی‌اکسیدکربن در جو آزاد می‌کند و تغییرات اقلیمی را تشدید می‌کند.
آریاپور بیان کرد: مدیریت پایدار مراتع (احیا، کنترل چرا و...) برای حفظ توانایی آن‌ها در ذخیره کربن و سازگاری با تغییرات اقلیمی، یک راهبرد کلیدی مقابله با بحران آب‌وهوا است.
وی با بیان اینکه مراتع زیستگاه طبیعی بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری هستند و نقش کلیدی در حفظ تعادل اکوسیستم‌ها دارند، افزود: پوشش گیاهی مراتع با نگهداری خاک، از فرسایش آبی و بادی جلوگیری کرده و کیفیت زمین را بهبود می‌بخشد.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد با اشاره به تأمین معیشت و تعدیل آب‌وهوا، تصریح کرد: مراتع منابع علوفه‌ای برای دام‌داری سنتی فراهم می‌کنند و با جذب دی‌اکسید کربن در ذخیره‌سازی کربن و تنظیم چرخه آب نقش دارند.
آریاپور یادآور شد: برداشت بی‌رویه از مراتع (چرای مفرط دام، قطع بوته‌ها) سبب نابودی پوشش گیاهی، فرسایش شدید خاک، کاهش حاصلخیزی زمین و بیابان‌زایی می‌شود و این اقدامات تعادل زیست‌بوم را بر هم زده، موجب کاهش تنوع زیستی، تشدید سیلاب‌ها و خشکسالی‌های محلی می‌شود.
وی ادامه داد: اجرای طرح‌های مرتعداری پایدار(تعیین ظرفیت مجاز چرا، قرق‌سازی موقت)، ترویج کشت علوفه‌های جایگزین و آموزش دامداران برای بهره‌وری متعادل از راهکارهای مدیریتی و تقویت قوانین حفاظتی (جریمه‌ی تخلفات)، نظارت مستمر توسط نهادهای مسئول و مشارکت‌دهی جوامع محلی در احیای مراتع راهکار نظارتی است.
این عضو هیات علمی دانشگاه اظهار کرد: با همکاری دولت و بهره‌برداران می‌توان از نابودی این منابع ارزشمند جلوگیری کرد.
انتهای پیام
نظرات