این کتاب با نگاه نو به ژانر تراژدی، به بررسی نمایش رنج عاشورا می‌پردازد و وجوه مشترک آن با تراژدی کلاسیک مانند پالایش روح، درک حقیقت و رسیدن به شناخت والاتر را تحلیل می‌کند.

تفاوت اصلی این‌جاست که رنج عاشورایی، بر خلاف تراژدی معمول، تنها یک پایان غم انگیز نیست. بلکه نقطه‌ای است برای رسیدن به رضای الهی، شهادت و زندگی جاویدان. هم‌چنین، یادآوری این رنج جامعه را بیدار می‌کند و آن را در مبارزه با ستم متحد می‌سازد.

این کتاب نشان می‌دهد که چگونه هنر نمایش، به ویژه در قالب تراژدی می‌تواند عمق فاجعه عاشورا را به تصویر بکشد و مخاطب را با حقیقت آن همراه کند.

اثر پیش رو، تلاش پژوهشی برای بررسی امکان و چگونگی بازتاب واقعی عاشورا در قالب تراژدی، با تمرکز بر نقاط تقاطع و افتراق میان این دو حوزه دینی - مذهبی و نمایشی است.  نگارنده بر این باور است که با تحلیل مبانی کلامی رنج امام حسین(ع) در عاشورا به منزله رنج وجودی، می‌توان کارکردهای مثبت رنج را در واقعه عاشورا به دست آورد.

ساختار اثر

این اثر در چهار فصل و ۹ گفتار تألیف شده است؛ در فصل اول این اثر که با عنوان «کارکرد رنج در زندگی» به رشته تحریر درآمده، ضمن تبیین ماهیت و انواع رنج، به شرایط تحقق پرداخته شده و علت بروز رنج نیز ذکر شده است.

نویسنده در فصل دوم به «کارکردهای رنج در ژانر تراژدی» در قالب سه گفتار می‌پردازد که پس از بیان مؤلفه‌های رنج در این ژانر، ماهیت رنج تراژیک و کارکردهای آن را تشریح کرده است.

در فصل بعدی «کارکرد رنج در واقعه عاشورا» مورد بحث و بررسی قرار گرفته و پس از تشریح ماهیت رنج امام حسین(ع) و یاران ایشان، به کارکردهای رنج آن حضرت پرداخته شده است.

«امکان بازنمایی تراژیک رنج عاشورایی» عنوان چهارمین و آخرین فصل از اثر حاضر است که در چهار گفتار به بازنمایی رنج عاشورایی به مثابه امر تراژیک، به مثابه آزمون قهرمان، و مثابه مشیت الهی اشاره شده و در پایان نیز مبحثی به عنوان شبهات امکان بازنمایی تراژیک رنج عاشورایی تبیین شده است.

انتهای پیام