نتایج تحقیق جدید نشان می‌دهد که افزایش سن ممکن است نحوه تفسیر افراد از عبارات عاطفی نامشخص را شکل دهد؛ افراد مسن‌تر تمایل دارند جنبه‌های مثبت سیگنال‌های عاطفی مبهم و افراد جوان‌تر بیشتر احتمال دارد که تهدید را مشاهده کنند.

فرض کنید با کسی صحبت می‌کنید که چهره‌اش سیگنال‌های واضحی به شما نمی‌دهد، ممکن است لبخند بزند اما چشمانش گرفته به نظر برسد؛ آیا وی دوستانه رفتار می‌کند در حالی که سعی دارد ناامیدی خود را پنهان کند؟ اگر جوان‌تر هستید، مغز شما ممکن است به سمت احتیاط یا حتی سوءظن متمایل شود اما اگر مسن‌تر هستید، مغز شما احتمالا تفسیر مثبت‌تری ایجاد خواهد کرد.

این تفاوت فقط مربوط به خردمند یا آرام بودن افراد با افزایش سن نیست بلکه به نحوه عملکرد بخش کوچکی از مغز مربوط می‌شود که استرس، هوشیاری و کنترل عاطفی را کنترل می‌کند.

در اعماق ساقه مغز شما چیزی به نام «لوکوس سرولئوس» قرار دارد و فقط حدود نیم اینچ ارتفاع و چند میلی‌متر عرض دارد اما نقش بزرگی در بدن ایفا می‌کند. «لوکوس سرولئوس»، زمانی که به تمرکز نیاز دارید یا به خطر واکنش نشان می‌دهید، وارد عمل می‌شود.  این قسمت مغز، ماده‌ شیمیایی  «نوراپی نفرین» ترشح می‌کند که به شما کمک می‌کند، هوشیار بمانید و در واقع زنگ خطر داخلی مغز شماست.

محققان موسسه علوم اعصاب «کاولی» در نروژ، تصمیم گرفتند تا این ساختار کوچک مغز هنگامی که افراد در سنین مختلف سعی می‌کنند احساسات دیگران را دریابند و به خصوص زمانی که خواندن آن احساسات دشوار است را بررسی کنند.

محققان ۱۴۴ بزرگسال را که به دو گروه سنی تقسیم شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. یک گروه ۲۱ تا ۳۰ ساله و گروه دیگر ۶۷ تا ۷۵ ساله بودند. هر گروه به‌طور مساوی به زن و مرد تقسیم شدند.  شرکت‌کنندگان به مجموعه‌ای از چهره‌ها نگاه کردند که از چهره‌های کاملا شاد تا چهره‌های کاملا عصبانی و یا چیزی بین این دو متغیر بودند.

مریم ضیایی، محقق این تحقیق گفت: مشخص شد، شرکت‌کنندگان برای تفسیر حالات چهره مبهم، زمان بیشتری صرف و شرکت‌کنندگان مسن‌تر این حالات چهره را تا حد بیشتری شاد تفسیر کردند.

این گروه تحقیقاتی، فعالیت مغز را در طول آزمایش‌ها اسکن کرد. آنان دریافتند که «لوکوس سرولئوس» گروه جوان‌تر در هنگام حالات چهره گیج‌کننده، آرام‌تر بود، اما گروه مسن‌تر فعالیت بیشتری در آن ناحیه، همراه با پیوندهای قوی‌تر با ناحیه‌ای از مغز به نام قشر پیش‌پیشانی خلفی جانبی نشان دادند. این بخش از مغز به کنترل توجه، حافظه و پاسخ‌های عاطفی کمک می‌کند.

ضیایی گفت: ممکن است هر چه جوان‌تر باشیم، بیشتر تمایل داشته باشیم، این سیگنال‌های مبهم را منفی تفسیر کنیم، گویی آنها تهدیدی محسوب می‌شوند. در افرادی که سلامت روان خوبی دارند، این مورد با افزایش سن تغییر می‌کند.

شرکت‌کنندگان قبل از آزمایش، به نظرسنجی دقیق سلامت روان پاسخ دادند که شامل اضطراب، افسردگی، تنظیم هیجان و همدلی بود. هدف ایجاد یک نمایه کامل از وضعیت عاطفی هر فرد بود و نتایج نشان داد که ارتباطی بین فعالیت مغز و احساس کلی افراد وجود دارد.

وی افزود: در این تحقیق دریافتیم، شرکت‌کنندگان مسن‌تری که فعالیت بیشتری در ارتباط بین «لوکوس سرولئوس» و قشر پشتی جانبی پیش‌پیشانی مغز نشان دادند، سلامت بهتری نیز داشتند. این ارتباط نشان می‌دهد، افراد مسن‌تری که از نظر ذهنی احساس بهتری دارند، ممکن است هنگام مواجهه با سیگنال‌های اجتماعی گیج‌کننده، از سیستم استرس مغز خود به طور موثرتری استفاده کنند.

«لوکوس سرولئوس» می‌تواند به افراد مسن کمک کند تا از نظر عاطفی متعادل بمانند. این موضوع به ویژه جالب است زیرا قشر جلوی مغز پشتی جانبی در بیماری‌هایی مانند آلزایمر و پارکینسون نقش دارد. اگر دانشمندان این مسیر مغزی را بهتر درک کنند، ممکن است روزی بتوانیم مشکلات عاطفی در پیری و حتی برخی بیماری‌های مغزی را درمان کنیم.

طبق گزارش سایت ارث، ضیایی اظهار کرد: اگر بتوانیم در این قسمت مغز تغییراتی ایجاد کنیم، چه با تحریک، چه با دارو یا با ورزش، ممکن است بتوانیم بر عملکرد آن تاثیر بگذاریم.  آنچه می‌خواهیم درک کنیم، ارتباط بین توانایی ما در پردازش اطلاعات اجتماعی و چگونگی ارتباط آن با احساس خوب ذهنی است.

نتایج این تحقیق در مجله «علوم اعصاب» (JNeurosci) منتشر شده است.

انتهای پیام