به گزارش ایسنا، همزمانی مسابقات باشگاهی و ملی اغلب باعث اختلاف می‌شود اما ۴۰ سال پیش، سورن لربی، راهی برای جلب رضایت هر دو طرف پیدا کرد. او در یک روز و در در عرض چند ساعت هم برای تیم ملی دانمارک و هم بایرن مونیخ بازی کرد؛ آن هم در دو کشور مختلف!

لربی بعد از ظهر ۱۳ نوامبر ۱۹۸۴ در دوبلین برای تیم ملی کشورش در مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ به زمین رفت. بایرن مونیخ همان شب در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی آلمان با بوخوم بازی داشت.

دانمارک برای صعود به جام جهانی فقط یک امتیاز می‌خواست. بنابراین اولی هوینس، مدیر وقت بایرن، به لربی پیشنهاد داد که در هر دو تیم بازی کند. او به لربی گفت: نمی‌توانی از مربی بخواهی که اجازه دهد ۴۵ دقیقه یا شاید کمتر بازی کنی؟ بعد من تو را سوار می‌کنم و با هواپیمای اختصاصی به آلمان می‌آورم تا عصر جلوی بوخوم بازی کنی.

آنها پس از یک دوش سریع با اسکورت پلیس به سمت فرودگاه حرکت کردند. پرواز طبق برنامه انجام شد. همه چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه از فرودگاه دوسلدورف به سمت ورزشگاه بوخوم حرکت کردند.

سورن لربی گفت: به دلیل اینکه ورزشگاه داخل شهر بود، ترافیک سه یا چهار کیلومتر طول داشت. بنابراین مجبور شدم از ماشین بیرون بپرم و چهار کیلومتر تا رختکن بدوم. این ایده خوبی برای گرم‌کردن هم بود.  

لربی با همه این تلاش‌ها روی نیمکت قرار گرفت چون اودو لاتک، سرمربی وقت بایرن، از قبل ترکیب اصلی‌اش را اعلام کرده بود.

این بازیکن دانمارکی گفت: بسیار ناامید بودم چون می‌خواستم از ابتدا بازی کنم ولی در ابتدای نیمه دوم به زمین آمدم، سپس وقت اضافه فرا رسید و نتیجه ۲-۲ شد.

یک ماه بعد رقبا دوباره به مصاف هم رفتند؛ این بار در مونیخ. باواریایی‌ها دو بر صفر پیروز شدند و به مرحله یک‌چهارم نهایی راه یافتند. گل دوم توسط لربی به ثمر رسید. در نهایت بایرن با برتری برابر اشتوتگارت در دیدار نهایی جام قهرمانی را به دست آورد. دانمارک هم برای نخستین بار توانست راهی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک شود. 

انتهای پیام