به گزارش ایسنا حسن عباس نژاد با بیان اینکه خاک به‌ عنوان یکی از اصلی‌ترین بسترهای زیستی و تولیدی کشور امروز با چالش‌های جدی مواجه است، گفت: بررسی‌های میدانی، داده‌های پایشی و نتایج طرح‌های ارزیابی آلودگی در استان تهران نشان می‌دهد که دو تهدید اصلی یعنی آلودگی خاک و فرسایش خاک در حال افزایش است و آثار آن در بخش‌های مختلف کشاورزی، منابع طبیعی، امنیت غذایی و سلامت عمومی مشاهده می‌شود.

وی با اشاره به وضعیت آلودگی خاک در برخی مناطق استان افزود: بخش‌هایی از جنوب، جنوب‌ غرب و شرق استان تهران تحت تأثیر آلودگی‌های ناشی از رسوب آلاینده‌های هوا، نفوذ فاضلاب‌های شهری و صنعتی، دفن غیراصولی پسماند و فعالیت واحدهای فاقد تجهیزات کنترلی قرار گرفته‌اند و داده‌های پایشی نشان می‌دهد که در برخی از این مناطق، میزان فلزات سنگین و ترکیبات آلی پایدار از حدود مجاز فراتر رفته است.

عباس‌نژاد ادامه داد: ورود فاضلاب خام و روان‌آب‌های آلوده به بستر خاک، موجب آسیب همزمان به خاک و منابع آب زیرزمینی شده است و عملاً با اتصال دو بحران رو به‌ رو هستیم و تداوم این روند، همراه با افت سطح آب‌های زیرزمینی و پدیده فرونشست زمین، تهدیدی جدی برای کیفیت خاک استان محسوب می‌شود.

مدیرکل حفاظت محیط‌ زیست استان تهران فرسایش خاک را زخمی قدیمی و رو به تعمیق توصیف کرد و گفت: استان تهران به‌ دلیل ویژگی‌های توپوگرافی، شیب‌های تند، توسعه نامتوازن شهری، تجاوز به حریم روددره‌ها، تخریب پوشش گیاهی و تأثیرات تغییرات اقلیمی به‌شدت مستعد فرسایش است، به‌گونه‌ ای که میزان فرسایش در برخی نقاط استان به چند برابر حد بحرانی رسیده است، در حالی که تشکیل تنها یک سانتی‌متر خاک، صدها سال زمان می‌ برد.

وی با اشاره به اقدامات انجام‌ شده در سال‌های اخیر اظهارکرد: پایش مستمر آلودگی خاک، الزام واحدهای آلاینده به اصلاح فرآیندها، کنترل شیرابه مراکز پسماند و همکاری در اجرای پروژه‌های مقابله با بیابان‌زایی از جمله برنامه‌هایی است که توسط این اداره‌ کل در دستور کار قرار گرفته است.

به گزارش روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان تهران، عباس‌نژاد در پایان تأکید کرد: خاک منبعی استراتژیک، حیاتی و غیرقابل جایگزین است و حفاظت از آن نیازمند مشارکت همه بخش‌ها، از دستگاه‌های اجرایی و مدیریت شهری گرفته تا صنعت، کشاورزی و آحاد مردم است و اگر امروز برای توقف آلودگی، احیای پوشش گیاهی و اصلاح مدیریت پسماند اقدام نکنیم، در آینده‌ای نه‌ چندان دور با بحران‌های بزرگ‌تری در حوزه سلامت، امنیت غذایی و توسعه پایدار مواجه خواهیم شد.

انتهای پیام