مهدی قیاسی در حاشیه نخستین نمایشگاه فناوری‌های سبز و انرژی پاک در گفت‌وگو با ایسنا با تشریح فرایند تولید قیر در این مجموعه اظهار کرد: مواد اولیه تولید قیر از جمله وکیوم باتوم به‌صورت مستقیم از پالایشگاه اصفهان دریافت می‌شود و پس از آن، در فرایندهای تخصصی به قیرهای خاص و کاربردی تبدیل می‌شود. در این مسیر، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ما، مسائل زیست‌محیطی به‌ویژه در حوزه حمل‌ونقل بوده است.

وی افزود: در گذشته، تانکرهای حمل قیر پس از بارگیری از پالایشگاه، تا زمان رسیدن به مقصد دچار افت دما می‌شدند و برای تخلیه، ناچار بودند مجدداً با استفاده از شعله‌های مستقیم حرارت ببینند که این موضوع آلایندگی بسیار بالایی ایجاد می‌کرد. همین مسئله ما را به سمت اجرای طرح دوجداره‌سازی مخازن تانکرهای حمل قیر سوق داد.

کارشناس صنعت نفت بیان کرد: با دوجداره‌سازی مخازن، افت دمای قیر در مسیر حمل به حداقل رسید و دیگر نیازی به گرم‌کردن مجدد با شعله مستقیم نبود. این اقدام علاوه بر کاهش چشمگیر آلایندگی، از نظر اقتصادی نیز برای شرکت‌ها مقرون‌به‌صرفه بود و در نهایت باعث شد دوجداره‌سازی به یک الزام در ناوگان حمل قیر تبدیل شود.

قیاسی در ادامه به موضوع بسته‌بندی قیر اشاره کرد و گفت: به‌طور سنتی، قیر در بشکه‌های فلزی ۱۹۰ کیلویی بسته‌بندی می‌شد که هم فرایند بازیافت آن‌ها دشوار بود و هم برای تخلیه، نیاز به حرارت‌های بالا داشت که خود منجر به آلودگی محیط زیست می‌شد. علاوه بر این، رنگ و پوشش بشکه‌ها نیز مشکلات زیست‌محیطی خاص خود را داشت.

وی افزود: در همین راستا، بسته‌بندی قیر به‌صورت کیسه‌ای در دستور کار قرار گرفت. امروز قیر در کیسه‌های یک‌تنی و ۳۰۰ کیلویی بسته‌بندی می‌شود که این نوع بسته‌بندی مورد تأیید اتحادیه اروپا بوده و بخش عمده آن مستقیماً به بازارهای صادراتی ارسال می‌شود. این روش، بخش قابل توجهی از آلایندگی‌های زیست‌محیطی مرتبط با بسته‌بندی را برطرف کرده است، هرچند بسته به سفارش مشتری، همچنان امکان تحویل در بشکه فلزی نیز وجود دارد.

این کارشناس صنعت نفت با اشاره به یکی دیگر از اقدامات محیط‌زیستی در حوزه راه‌سازی اظهار کرد: در قیرهای محلول که پیش از اجرای آسفالت به‌عنوان لایه پایه در بستر جاده استفاده می‌شوند، در گذشته از نفت به‌عنوان حلال استفاده می‌شد. تبخیر این نفت در فضای آزاد، آلودگی قابل توجهی برای هوا ایجاد می‌کرد.

قیاسی ادامه داد: برای حل این مشکل، تولید «قیر سبز» یا قیر امولسیونی در دستور کار قرار گرفت. در این نوع قیر، آب به‌جای نفت به‌عنوان فاز حامل استفاده می‌شود. آب در یک فرمولاسیون مشخص با قیر ترکیب شده و پس از اجرا، بدون ایجاد آلایندگی ناشی از تبخیر نفت، عملکرد مورد انتظار را ارائه می‌دهد. در این فرایند معمولاً از آب صنعتی استفاده می‌شود، هرچند امکان استفاده از آب شرب نیز وجود دارد.

وی خاطرنشان کرد: امروز استفاده از قیر امولسیونی در بسیاری از پروژه‌های راه‌سازی، از جمله پروژه‌های شهرداری‌ها و اداره‌های راه، رواج پیدا کرده است، اگرچه هنوز به آن جایگاهی که شایسته آن است نرسیده‌ایم. قیر امولسیون کاربردهای متنوعی دارد؛ از روکش‌های آسفالتی گرفته تا پرکردن چاله‌های سطح جاده و سایر کاربردهای تخصصی که متأسفانه در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

این کارشناس در پایان با اشاره به مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی این اصلاحات گفت: امروز تقریباً تمام تانکرهای حمل قیر به مخازن دوجداره مجهز شده‌اند، چراکه این اقدام هم هزینه‌های عملیاتی را کاهش داده و هم فرآیند تخلیه را ساده‌تر کرده است. مجموعه این اقدامات نشان می‌دهد که توجه به محیط زیست، در کنار منافع اقتصادی، می‌تواند مسیر توسعه پایدار صنعت قیر و راه‌سازی کشور را هموار کند.

انتهای پیام