نشست خبري ”نفس عميق” نماينده‌ي سينماي ايران در اسكار، با حضور كارگردان، تهيه ‌كننده و بازيگران فيلم، در خبرگزاري دانشجويان ايران برگزار شد. به گزارش خبرنگار سينمايي ايسنا، پرويز شهبازي - كارگردان فيلم - دراين‌باره گفت: اميدوارم “نفس عميق” نماينده‌ي شايسته‌اي براي ايران باشد ولي فكر مي‌كنم احتمالا فيلم ،حائز مجموعه شرايطي بوده كه قوانين اسكار و آكادمي بر روي آن تاكيد دارند. وي تصريح كرد: الان، نفس عميق فيلم مستقلي است و زياد ارتباطي حتي با خود من ندارد و براي من هم جالب است بدانم چه اتفاقي مي‌افتد، اما موفقيت يك فيلم خارجي زبان در حيطه‌ي سينماي امريكا متكي به قدرت پخش كننده و بالاخره متكي به قدرت اقتصادي خيلي بالاست. بنابراين پخش كننده‌هاي قدرتمند مي‌توانند فيلمهاي خارجي زبان را در آمريكا لانسه بكنند. پرويز شهبازي همچنين گفت: من دوست دارم تماشاگر ايراني، فيلم را ببينند و دغدغه‌ من تماشاگران داخل ايران است تا يك آشتي بين تماشگران ايراني و سينماي هنري به وجود بيايد و تمام فكر من اين است كه مردم بروند ببيند و فيلم فروش كند. وي معتقد است: مشكل ”نفس عميق” اطلاع‌رساني است، چون فيلم، تماشاگر بالقوه را دارد ولي آگاهي ندارند كه فيلم نمايش داده مي‌شود. امير سمواتي تهيه‌كننده‌ي اين فيلم نيز گفت: علي‌رغم كم لطفي كه جشنواره‌هاي داخلي به فيلم داشتند، قضاوت عادلانه‌اي بود، چون “نفس عميق” فيلمي مدرن است، بحث فرهنگ جوانان ايران را مطرح مي‌كند، مي‌تواند سينماي ايران را در اسكار نمايندگي كند و شناسنامه‌ي جديدي از ايران به جهان ارايه كند. پرويز شهبازي، در اين نشست، با تاكيد بر اينكه فيلم ”‌نفس عميق” يك فيلم اميدواركننده است، افزود: جنبه‌هاي زندگي جوانان در فيلم ترسيم شده كه متاسفانه خيلي تعريفي نيست اما آن پايان‌بندي كه فيلم دارد يك پايان آرماني كاست. اين‌ها به بالا مي‌روند و از آن سد عبور مي‌كنند و آينده متعلق به ‌آن‌ها است. وي در ادامه تصريح كرد: البته اين آينده‌ي مبهمي است و به همين دليل در مه فرو مي‌روند ولي به نظر من اين پايان اميدواركننده مي‌تواند به حساب بيايد چون پرده سينما كاملا سفيد مي‌شود. پرويز شهبازي در پاسخ به اينكه با توجه به اينكه در يك وضعيت مبهمي هستند،چرا اميدواركننده؟ گفت: مي‌توانيم به اين صورت بگوييم كه حداقل من خوش بين به آينده اين جوانان هستم و اين ناشي از اين مي‌شود كه شايد من خوش‌بين هستم يا در پايان‌بندي فيلمم دچار احساسات شده‌ام و آرماني نگاه كردم. كارگردان‌ ” نفس عميق” گفت: شوك شكست مطلق ” نجوا” باعث شده به سمت ” نفس عميق” بروم. وي در ادامه افزود: شكست همه جانبه كه ”نجوا” از لحاظ هنري و تجاري داشت باعث شد فكر كنم مي‌توانم مسير فيلمسازي‌ام را تغيير دهم، يعني در خودم دست به يك ارجاع بزنم. البته نه به معناي واپس گرائي بلكه به گذشته‌ي خودم نگاه كنم. پايان‌نامه‌ي تحصيلي من، بازسازي فيلم هيچكاك بود و اساسا علاقه من از سينماي كلاسيك آمريكا شروع مي‌شد و به اين نوع فيلمسازي كه به درام خيلي اهميت مي‌دهد، علاقه دارم . بنابراين فكر كردم مي‌توانم از اين پتانسيل دروني استفاده كنم و صرف نظر از اينكه، رئاليسم، اصطلاح مبهمي است مي‌توانم با تلفيق سينماي داستانگو و رئاليسم با يكديگر به نتيجه‌اي برسم و دست به تجربه جديدي بزنم و در عين حال خلاء اين نوع فيلم در سينماي ايران وجود دارد. كارگردان ”مسافر جنوب” تصريح كرد: بعد از اينكه فهميدم هيچ حمايتي از سينماي كودك و نوجوان كه به آن علاقه مند بودم، از طرف طيف مسئولين وقت صورت نمي‌گيرد، سعي كردم به سمت كساني بروم كه آن‌ها را مي‌شناختم، يعني اين جوان همان پسر 14 ساله‌ي ” مسافر جنوب” است كه حالا 6 سال از آن سال‌ها گذشته و 20 ساله شده درست هم سن مسعود، منصور و مريم پاليزبان. وي در ادامه تصريح كرد: من اين نسل را مي‌شناختم و به اطراف خودم نگاه كردم و شروع كردم و يك داستان درباره آن‌ها نوشتم . پرويز شهبازي گفت: ساخت فيلم ” نفس عميق” خيلي حساب گرايانه نبود. شايد خود به خود شكل گرفته و شرايط زمان باعث شد من ‌” نفس عميق”‌را بسازم و بايد به اين موضوع اشاره كنم كه امكان ندارد ” نفس عميق” فيلم اول يك كارگردان باشد و حتما تجربه‌هائي مثل ” نجوا” و ” مسافر جنوب” براي من من مي‌بايست اتفاق مي‌افتاد تا به نفس عميق برسم. به گزارش ايسنا، امير سمواتي ” تهيه‌كننده” درباره‌ي تيزرهاي تبليغاتي فيلم در تلويزيون، گفت: تيزرهاي اين فيلم براساس يك سياست جديد محدود شده است. اعلام كردند 5 تيزر در يك ماه از هر شبكه مي‌توانيم داشته باشيم يعني با توجه به اينكه توليد تلويزيون در روز 150 ساعت است و در يك ماه يعني چهار هزار و 500 ساعت توليد برنامه، ولي به ما مي‌گويند 5 بار در حد 10 ثانيه تيزر برويم كه مي‌توانيم در مجموع يك دقيقه تيزر بدهيم كه در ميان اين حجم برنامه جواب نخواهد داد و عملا گفتند اجازه نداريد تيزر پخش كنيد و هنوز براي ما مشخص نيست كه اين مبنا و سياست از كجا امده است. اين تهيه‌كننده‌ي سينما گفت: ظلمي براي بخش خصوصي سينماي ايران اتفاق افتاده است، چون شرايطي ايجاد شده براي اينكه فيلم سياسي، اجتماعي ساخته شود كه در رابطه با جوانان است و حال به جاي اينكه حمايت‌هايي اتفاق بيفتد ، از حمايت‌هاي حداقلي نيز برخوردار نيست. امير سمواتي درباره‌ي اكران در تعداد محدودي از سينماها گفت: بايد ببينيم فرايند اين تعداد سينمايي كه در حال حاضر اكران است چه بازخوردي دارد. در ادامه‌ي اين نشست خبري، مريم پاليزبان بازيگر فيلم گفت: به عنوان كسي كه نقش ” آيدا” را بازي كرد، قصه‌اي را براي تحليل بهتر از نقش آيدا مي‌خواستم كه مرگ آيدا بود و با اين تصور اين نقش را بازي كردم و صحنه‌ي آخر با اين تصور براي من شكل گرفت كه قرار است آخرين لحظات از طريق حس ششم اين شخص بفهمد به سمت مرگ نزديك مي‌شود. براي من كه بازيگر اين نقش بودم بر خلاف بينندگان فيلم “مرگ” بوده و “نفس عميق” نبوده است. منصور شهبازي ديگر بازيگر فيلم نيز اظهار داشت: شخصيت منصور را كه شخصيت بسياري از جوانان جامعه ايران است از نزديك لمس كردم، براي همين من خودم را جز ” نفس عميق” مي‌دانم. سعيد اميني نيز گفت: كاملا براي من بر عكس بود و تا حالا اتفاق نيفتاده بود. براي همين يك مقدار كار من را مشكل مي‌كرد ولي چون در آن اين فيلم بودم، بايد انجام مي‌دادم. كارگردان فيلم درباره‌ي انتخاب بازيگران گفت: منصور، قبل از فيلمنامه انتخاب شده بود، چون فيلمنامه را براي منصور نوشتم (برادرزاده‌ام) و استفاده از برادر‌زاده‌ام براي فيلم خيلي ريسك بزرگي بود. حس مي‌كردم در رابطه با كسي فيلمنامه مي‌نويسم كه كاملا مي‌شناسمش و براي انتخاب دوست منصور از دوست واقعي او استفاده كردم. سعيد و منصور، در زندگي واقعي و با هم، دوست صميمي هستند و سعيد اميني را منصور معرفي كرد و مريم پاليزبان را همكارم در گروه كارگرداني به من معرفي كرد كه از اين انتخاب خوشحال هستم چون دانشجوي تئاتر است و بهتر توانست به ما كمك كند. وي در ادامه گفت: آنچه ما از تركيب اين سه جوان در فيلم مي‌بينيم فكر مي‌كنم تركيبي است كه در نهايت منجر به اين مي‌شود كه در لحظه‌هاي زندگي، خوش مي‌گذرد، اما آنچه كه مربوط به سرنوشت و تقدير مي‌شود خيلي شايد جالب و تعريف كردني نباشد. وي در ادامه اظهار داشت: من از واقعيت براي گسترش طرح و نقشم استفاده كردم و به نظر من ساده‌انديشي خواهد بود اگر فكر كنيم همين اتفاقات در زندگي واقعي اين افراد افتاده است چون اصلا كار ما به عنوان فيلمساز اين نيست كه رئاليسم واقعيت زندگي را بپذيريم و آن را اجراء كنيم. ‌واقعيت زندگي فيلم نمي‌شود چون بي‌رحم و از هم گسيخته است و اصلا عنصر درام در آن نقشي ندارد. پرويز شهبازي گفت: اولين كاري كه فيملساز انجام مي‌دهد اين است كه با اثر تخيلي در زبان خودش بايد آنرا باورپذير كند. اگر در اين زمينه، غفلت و اشتباهي هست، غفلت و اشتباه از من است، تمام سعي من اين است كه روابط باورپذير باشند. كارگردان ” نفس عميق” در خصوص احتمال خود سانسوري يا فكر به مميزي اثر هنگام نوشتن فيلمنامه گفت: اتفاقا وقتي مي‌ساختم به مميزي فكرمي‌كردم ولي درحالت برعكسش، هميشه نگران بودم به خاطر غفلتي كه صورت مي‌گيرد از سوي مامورين فيلم دچار مميزي بشود، اما من به عنوان فيلمساز به خودم اجازه نمي‌دهم قبل از اينكه مرا بررسي و مميزي بكنند خودم خود را سانسور و مميزي كنم. وي درباره‌ي استفاده از رنگ‌ها در فيلم گفت: احمد شاملو شعري دارد كه مي‌گويد: آي عشق،‌رنگ آبي‌ات پيدا نيست. من فكر مي‌كردم رنگ آبي در آن صحنه خاص معني را كه مي‌خواهم به وجود مي‌آورد. ضمن اينكه به يك همرنگي مي‌رسند. ضمن اينكه براي من كاركرد دراماتيك هم دارد چون اول فيلم جسد را با بلوز آبي بيرون مي‌آورند و در سكانس بيمارستان يك بلوز قرمز از جلوي تصور او مي‌گذرد. وي تاكيد كرد: ” نفس عميق” براي همه تماشاگران مناسب است. تهيه‌كننده همچنين در خصوص نسخه فعلي گفت: 2 دقيقه و نيم از فيلم سانسور شده البته صحنه‌هايي كه براي ما تعجب‌برانگيز بود. ادامه دارد...