در ادامه‌ي اين نشست خبري كه در خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) برگزار شد، امير سمواتي - تهيه كننده‌ي “ نفس عميق” گفت: در شرايط فعلي، ما مجبور هستيم كه دست به عصا راه برويم چون تبليغات وسيع، بودجه‌ي زيادي را مي‌خواهد. كارگردان نيز درباره‌ي تهيه فيلم نفس عميق گفت: قطعا يادم هستم كه اين افراد دوست داشتند جدا فيلم را تهيه كنند، ولي من به آنها گفتم به خاطر حساب بانكي آنها، بهتر است فيلم را با هم توليد كنيم!. مريم پاليزبان نيز اظهار داشت: كارگردان، چارچوبي از نقش آيدا به من داد و همه‌ي ديالوگها، قبل از صحنه نوشته شده بود. بعضي‌ها تصور كردند، ديالوگها بداهه بوده كه اصلا چنين اتفاقي نمي‌افتد و فكر مي‌كنم “تغيير رنگ“ در اين شخصيت وجود دارد و اين دختر بايد يك انرژي زيادي داشته باشد كه بتواند آن آدم را جذب بكند. پرويز شهبازي، بعد معنوي شخصيت “آيدا” را تاييد كرد و گفت: در سكانس ابتدايي رودررويي آيدا و كامران، سعيد پشت صندلي خوابيده و هيچ عكس‌العملي در مقابل صحبتهاي سريع آيدا، نشان نمي‌دهد و به نظر تماشاگر اينجا شايد فكر كند اين شخصيت معنوي و خيالي است. تهيه كننده‌ي “نفس عميق” معتقد است رسانه هاي همه‌گير در جامعه كه با چندين كانال امواج مي‌فرستند ذائقه تماشاچي را تغيير داده‌اند و به سطح پايين كشيدند و نتيجه‌ي اين فرايند اين است كه تماشاچي، فيلم‌هاي سينمايي را نيز از همان نوع مي‌خواهد و در نتيجه، فيلمي مثل “نفس عميق” كه به موضوعات اجتماعي سياسي مي‌پردازد و انديشه را براي مخاطب اصل قرار داده پس زده مي‌شود. مريم پاليزبان نيز گفت: در كل دنيا نيز چنين روندي وجود دارد و كاركرد اصلي هنر فراموش مي‌شود. وي در ادامه افزود: فيلم نفس عميق باعث شد من نسبت به محيط سينما شناخت بهتري پيدا كنم و تصميم بگيرم مي‌خواهم در حيطه سينما باقي بمانم يا نه؟ و اين بزرگترين كاري است كه هنر مي‌تواند انجام دهد و به همين دليل صحبت‌هايي كه در رابطه با فروش فيلم مي‌شود را كمتر مي‌فهمم. چون تلويزيون در همه‌ي دنيا سطح هنري مردم پايين آورده است. به گزارش ايسنا، پرويز شهبازي اظهار داشت: فقدان اطلاع رساني و نمايش كافي را يكي از عواملي مي‌دانم كه به هنر و صنعت سينما لطمه مي‌زند. من فكر مي‌كنم نفس عميق تماشاگر خودش را دارد ولي ما مي‌دانيم، مي‌توانستيم تماشاگر بيشتري داشته باشيم. پرويز شهبازي همچنين درباره‌ي دلايل خودكشي “كامران” گفت: در سطح خيلي پايين‌تر، براي شخصيت كامران در فيلم با يك روشنفكر با تيپ صادق هدايت روبرو هستيم واز اين كامران‌ها زياد در جامعه وجود دارد كه من نيز آنها را دوست ندارم. من كساني را دوست دارم كه زندگي كنند. من كامران فيلم “نفس عميق” را درك مي‌كنم كمااينكه دوست ندارم پسرم، مثل صادق هدايت باشد و بعد خود را بكشد. ما مي‌خواهيم جوانان را به زندگي تشويق كنيم بنابراين اگر نفس عميق را به دقت ببينيم متوجه مي‌شويم كه فيلم نيز از انديشه‌ها و طرز نگاه “كامران“ جانبداري نمي‌كند. براي همين هم دوربين او را در هتل تنها مي‌گذارد و با منصور و آيدا مي‌رود. وي درباره‌ي ندادن اطلاعات درباره‌ي شخصيت‌هاي فيلم گفت: به نظر من اگر انگيزه‌هاي شخصيت‌ها گفته شود، فيلم را محدود مي‌كنيم و ذهن تماشاچي را به سمت مي‌بريم كه ناخودآگاه محل بحث را مي‌بنديم. پرويز شهبازي درخصوص استفاده از تلفن همراه توسط كامران گفت: اين تلفن همراه مي‌تواند نمادي از ارتباط باشد اما الان به شرايطي رسيده كه ديگر نمي‌تواند ارتباط كامل را داشته باشد. آنچه كامران به دنبالش هست ارتباط است و در طول فيلم به شرايطي مي‌رسد و مي‌بيند دوستش منصور را از دست داده است. وي تصريح كرد: كامران در فيلم “نفس عميق” استعدادش را نداشت كه با يك نفر دوستي عميق برقرار كند و متاسفم كه اين را بگويم اگر كامران از فيلم بيرون بيايد به او خواهم گفت كه چرا از پشت صندلي عقب ماشين سرش را بالانياورد تا دختر را ببيند. بنابراين او استعداد اين كار را ندارد و فكر مي‌كنم با مادرش با موبايل حرف مي‌زند. پرويز شهبازي درباره‌ي طرح بعدي خود گفت: وقتي تكليف نمايش فيلم در تهران مشخص شد به طرح بعدي فكر مي‌كنم چون الان به شكل جدي به تماشاگر داخلي فكر مي‌كنم. آنچه در فيلم اول و دوم به فكر آن نبودم و حالا مي‌خواهم ارتباطم را با تماشاچي بهبود ببخشم. انتهاي پيام