دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران در ادامه‌ي كنفرانس روز شنبه اين تشكل درباره‌ي نحوه‌ي برگزاري مراسم سالگرد 18 تير، ابراز عقيده كرد: بد نيست بدانيد انگار هرگونه برگزاري مراسم چه به صورت تجمع و چه به صورت سمينار و سخنراني در كوي دانشگاه توسط دانشجويان منع قانوني دارد و در داخل دانشگاه هم اجازه‌ي تجمع و برنامه در محيط باز داده نمي‌شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) «حسام‌الدين علامه» افزود: با توجه به اينكه در فصل امتحانات هستيم و كوي دانشگاه در چند روز قبل از 18 تير به حالت تعطيل درمي‌آيد برگزاي يك مراسم در محيط بسته و در يك سالن آن هم در بين دو روز تعطيل جمعه و يكشنبه محذوريت‌هايي داشت كه نتوانستيم برنامه را به صورت تجمع برگزار كنيم.

وي گفت: قصد ما از زنده نگه داشتن ياد اين حادثه دو علت دارد. اولا عاملان و آمران اين فاجعه هنوز به ملت معرفي نشده‌اند و جانياني هم كه اين فاجعه را در بعد اجرايي به وجود آورند هم به درستي مورد محاكمه قرار نگرفتند. بنابراين اگر اين جا جمع شده‌ايم براي اين است كه تأكيد كنيم اين خواسته‌ي جنبش دانشجويي است كه تمام عوامل پشت پرده و بيروني حادثه مورد شناسايي قرار گيرند.

علامه در اين كنفرانس گفت: دومين مطلب، درس‌هايي است كه از اين حادثه مي‌گيريم. اينك فراگير شدن ادبيات سيد محمد خاتمي و گفتمان اصلاحات جامعه را در شرايطي قرار داده كه به صورت ناخواسته بسياري از مطالبات جنبش دانشجويي در فضاي سياسي كشور به اجرا درمي‌آيد و آن ادبيات به تدريج و گام به گام در ادبيات سياسي كشور حاكم مي‌شود و اين جاي بسي خوشبختي دارد.

وي افزود: امروز چه نيروهاي انتظامي و امنيتي و چه لباس شخصي‌ها متوجه شده‌اند كه دانشگاه با محيط بيرون فرق‌هاي بسياري دارد و احترام و شأن دانشگاه و دانشگاهيان بايد لحاظ شود و اين از درس‌هاي مثبتي است كه از حادثه كوي دانشگاه گرفته شد.

علامه گفت: درس ديگري كه جنبش دانشجويي بايد بگيرد، لزوم نهادينه كردن نهادهاي مدني، اضافه شدن تشكل‌هاي دانشجويي در فضاي دانشگاه، دوري از هرگونه افراط در مراسم‌ و برنامه‌هاي جنبش دانشجويي است. چراكه اصلاحات يك شبه ممكن نيست، اصلاحات مورد نظر خاتمي يك فرهنگ است و براي نهادينه شدن يك فرهنگ زمان زيادي لازم است. بنابراين دانشجو بايد با صبر و حوصله و متانت و اخلاق تمام جوانب را براي به نتيجه رساندن جريان اصلاحات لحاظ كند تا به دام افراطي‌گري نيفتد.

اين فعال دانشجويي گفت: دو گروه خواهان افراطي شدن قضاياي كوي دانشگاه بودند. يك گروه كساني كه معاند جمهوري اسلامي بودند و خواهان براندازي نظام مردمي جمهوري اسلامي، و دوم كساني كه از به ثمر نشستن يك حركت اصلاحي آرام، معتدل و قانونمند متضرر مي‌شدند و سعي داشتند تا با افراطي كردن برنامه‌هاي جنبش دانشجويي در اعتراض به فاجعه‌ي 18 تير همان بلايي كه مي‌خواستند، بر سر جنبش دانشجويي بياورند، لذا آن دخالت نيروهاي بسيج و نيروهاي مردمي در روز 21 تير به بعد بايد به انصاف گفت كه براي امنيت ملي و جلوگيري از آشوب و بلوا به يك ضرورت تبديل شده بود. به هر حال اين دو لبه‌ي قيچي همواره مانع از حركت آرام و معقول دانشجويان بوده‌اند.

علامه تاكيد كرد: امروز به علت بعضي از افراط‌ها نه در آرمان‌ها بلكه در روش‌هاي اصلاحي شاهد دلزدگي بسياري از دانشجويان و به ويژه توده‌ي مردم از گفتمان اصلاحات و روي آوردن آنها به گفتمان عدالت هستيم. درس گرفتن مجدد از حادثه‌ي 18 تير براي پيدا كردن بهترين روش دنبال كردن جنبش اصلاحات ضروري است.

«سيدجليل موسوي» عضو شوراي مركزي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران نيز در اين كنفرانس گفت: كساني كه خود را متولي فضاي فرهنگي دانشگاه مي‌دانند در قبال وقايع مهم دو نوع فضا را اتخاذ مي‌كنند. اول اينكه استراتژي كتمان و حذف تاريخي را پي مي‌گيرند. چيزي كه ما در مورد واقعه‌ي 16 آذر تا سال‌ها پيش مي‌ديديم. برگزاري اين مراسم امروز عادي شده اما تا چندي پيش به صورت بدي به آن نگاه مي‌شد و در مجوزهايي كه داده مي‌شد خيلي بد برخورد مي‌شد، امروز 18 تير در اين بخش قرار دارد.

به گزارش ايسنا، وي افزود: نوع استراتژي ديگري كه ديده مي‌شود استراتژي قلب و استحاله است. كه وقايعي كه در بخش اول قرار مي‌گيرند بعد از مدتي با اين نگاه ديده مي‌شوند. كاري كه به وضوح ما در سال‌هاي اخير ديديم. توجه به اين نكته جالب است كه مثلا به انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان براي برگزاري مراسم مجوز برنامه در تالار شهيد چمران را نمي‌دهند اما به دوستان بسيجي مي‌دهند. آيا تا چند سال پيش عنوان 16 آذر را مي‌شد جلو اين دوستان به زبان آورد؟ در دوراني كه همه سعي مي‌كنند وقايع را در حافظه تاريخي خاموش كنند تنها كاري كه از ما برمي‌آيد اين است كه با كورسوهايي از يادمان بتوانيم آنها را فقط حفظ كنيم تا بتوانيم وارد فضاي بعدي شويم، هرچند كه در فضاي بعدي جاي كار سخت‌تر است.

موسوي گفت: در سال‌هاي 78 و 79 اولين سالگرد 18 تير، موجي از محكوميت‌ها از سوي گروه‌هاي مختلف ديده شد. گروه‌هايي كه ما از اينكه اينها اين فاجعه را محكوم مي‌كنند، خنده‌مان مي‌گرفت. آنچه كه وجود داشت اين بود كه لمپنيسم و فضاي لمپن‌مآبانه را همه محكوم مي‌كردند. البته يكي از چيزهايي كه در 18 تير وجود داشت و ما هميشه سعي كرديم ريشه‌يابي كنيم لمپنيسم بود. ما 18 تير را نماد مبارزه با لمپنيسم مي‌دانيم، اما از سوي نهادهايي لمپنيسم محكوم شد كه با مرور سابقه‌شان نمي‌دانستيم چگونه بايد قضاوت كنيم.

اين فعال دانشجويي افزود: دوستان نبايد به فكر پاك كردن دامان خود از اين فضا باشند، بروند سابقه‌شان را مرور كنند، انديشه‌هايي كه معتقدم فضاي بد 18 تير نتيجه‌ي طبيعي و قابل پيش‌بيني تفكراتشان بود، تفكراتي كه شاهد بوديم گاهي برخي از تريبون‌هاي رسمي به صورت آزادترين حالت بيان مي‌شد. تفكراتي بيان مي‌شد كه با ابتدايي‌ترين استدلال‌هاي منطقي به راحتي مي‌شود با يك روال طبيعي از آنها 18 تير و اتفاقات ناگوار آن را استنتاج كرد. ما بايد نيم نگاهي هم به تفكراتي كه 18 تير را به وجود آورد داشته باشيم.

سپس علامه درباره‌ي پرونده‌ي حادثه گفت: مسببين اين حادثه دو گروه هستند؛ يك گروه سياستگذاران اين حادثه و حوادث مشابه و گروه دوم اجراكنندگان و به وجود آورنده‌ي اين فاجعه. در باره‌ي سياستگذاران اين حادثه، انجمن اسلامي و جنبش دانشجويي در طي سال‌هاي گذشته اين كار را انجام داده و هيچ ابايي هم نداريم كه اين افراد را شناسايي كنيم و اعتقاد داريم مردم اينها را مي‌شناسند. كساني كه هيچ‌گاه با حضرت امام(ره) در شكل‌گيري انقلاب همراهي نداشتند و امروز دايه‌ي مهربان‌تر از مادر براي انقلاب شده‌اند. كساني كه خشونت را نيز مقدس مي‌شمرند، كساني كه مخالفان فكري خود را محارب تلقي مي‌كنند و كساني كه قائل به وجود جرم سياسي نيستند. همه‌ي كساني كه قشري‌گرايي را ترويج مي‌كنند و از احساسات مذهبي ملت ما سوءاستفاده مي‌كنند، همه و همه سياستگذاران فكري حادثه‌ي 18 تير و حوادث مشابه آن از جمله ترور دكتر سعيد حجاريان هستند.

وي ابراز عقيده كرد: شايد بعضي از كساني كه درون نهادهاي امنيتي هستند و با نگاه امنيتي خاص و بسيار تنگ‌نظرانه و متحجرانه و قشري‌گرايانه و بدون شناخت عميق از جنبش دانشجويي به دانشگاه و دانشگاهيان نگاه مي‌كنند، گروه دومي هستند كه جزء سياستگذاران بوجودآورنده اين چنين فضايي در كشور هستند كه هم مردم خوب آنها را مي‌شناسند و هم مسؤولان. اعتقاد داريم كه راه اصلي مقابله با اينها و حذف اين تفكر، روشنگري در ميان مردم، ارتقاي سطح سواد و سطح آگاهي‌هاي مردم است و اين يك راه طولاني است.

علامه درباره‌ي كساني كه آنها را اجراكنندگان حادثه مي‌خواند گفت: كار شناسايي اين گروه از عهده‌ي جريان دانشجويي خارج است. جريان دانشجويي جريان سيالي است كه بعد از 3، 4 سال جاي خود را به دوستان جوانتر مي‌دهد. مطمئنا شناسايي و پيگيري عاملان اين حادثه بر عهده‌ي نيروهاي امنيتي، انتظامي و قضايي است و چون اين حادثه توسط برخي از نيرو‌هاي بعضي دستگاه‌ها به وجود آمد، عزم جدي همه‌ي مسؤولان عالي‌رتبه نظام را مي‌طلبد تا اين افراد شناسايي شوند.

وي گفت: ضمن اينكه اعتقاد داريم شناسايي اين افراد و مجازات آنها جواب به حقي به خواسته‌هاي منطقي دانشجويان است، اما هدف اصلي جنبش دانشجويي نيست. جنبش دانشجويي خواهان تغيير تفكرات اين دوستان است. ما مي‌خواهيم كه اين دوستان تمام حق را منحصر به خود ندانند. فقط خود را دلسوز جمهوري اسلامي نپندارند و آينده را بيشتر از جلوي پاي خويش ببينند و به دغدغه‌هاي ديگر دوستداران جمهوري اسلامي هم توجه كنند. مطمئنا اگر روزي فضاي حاكم بر نيروهاي اطلاعاتي، امنيتي، نظامي و مبلغان ديني ما فضاي مدارا، تساهل و تسامح باشد، آن روز جنبش دانشجويي به خواسته‌ي خويش دست پيدا خواهند كرد.

«محسن نقاشي» ديگر عضو شوراي مركزي دانشگاه نيز گفت: دموكراسي سياسي و اجتماعي نياز به انسان‌هاي دموكراتيك دارد؛ انسان‌هايي كه اخلاق دموكراتيك داشته باشد. با شخصيت‌هاي افراطي و راديكال نمي‌توان از دموكراسي دم زد و اصلاح‌طلب بود.

وي افزود: متأسفانه دانشجويان مسلمان و به ويژه فعالان انجمن‌هاي اسلامي در عرصه‌هايي از جمله عرصه‌ي دينداري و دين‌پژوهي كوتاهي كردند. فضا را آن قدر باز گذاشتند و آن چنان به فعاليت‌هاي سياسي تكيه كردند كه دينداري و دين‌باوري را دو دستي تقديم ديگران كردند. استمرار در رخ دادن چنين فجايعي نشان مي‌دهد كه انگاره‌ها و روحيات مشتركي به صورت سازماندهي‌شده در اين افراد دميده شده است و وجود روحيات فاشيستي با انگاره‌هاي ديني باعث شده كه اين افراد دور هم جمع شوند. بايد انجمن‌هاي اسلامي و دانشجويان مسلمان و فعالان سياسي دوباره اين عرصه را مورد توجه قرار دهند و مبلغ دين رحماني باشند.

موسوي نيز گفت: جدا خواهان اصلاح فكر هستيم. معتقديم هر فكري در هر سطحي اگر بوي تقدس به خود بگيرد خاصيت نقد را از دست مي‌دهد و هر تفكري كه توان نقد شدن نداشته باشد منجر به استبداد و نتايجي مانند 18 تير مي‌شود.

وي افزود: خواهش مي‌كنيم كه تريبون‌هايي كه در كشور وجود دارد به طور يكسان در اختيار كليه‌ي افكار قرار بگيرد. اگر معتقديم تفكراتي كه بيان مي‌كنيم حق است و سهم‌مان از حقيقت ميزان بالايي است، بايد مطمئن باشيم كه مي‌تواند در مقابل تفكرات ديگر خود را حفظ كند، بايد از سياستي كه در اين چند ساله‌ي اخير بر فضاي فرهنگي و فكري كشور حاكم بوده و تريبون‌ها در اختيار يك تفكر بود، بپرهيزيم.

اين فعال دانشجويي گفت: چند شاخه بودن و وجود نهادهاي موازي چه در بخش امنيتي و چه در بخش نظامي اولا حركت مناسب را از نظام هاي امنيتي و انتظامي كشور مي‌گيرد و ثانيا پاسخگو بودن را از آنها سلب مي‌كند. لذا يكسان‌سازي نظام‌هاي انتظامي و امنيتي كشور لازم است.

انتهاي پيام