مدير پايگاه ميراث فرهنگي شهر سوخته، گفت: آثار تاريخي شهر سوخته و روستاهاي اقماري آن، سه نگهبان بدون وسيله‌ي گشت‌زني دارند و آثار درواقع، رها هستند. البته اين محوطه‌هاي باستاني به‌دليل قرار گرفتن در منطقه‌اي نظامي از حفاري‌هاي غيرمجاز كمتر آسيب ديده‌اند. عليرضا خسروي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: منطقه‌ي اصلي شهر سوخته كه بايد از آن حفاظت فيزيكي شود، 152 هكتار وسعت دارد و حدود 500 روستاي تاريخي در آن حوزه، پراكنده است كه آن‌ها هم نزديك به 50 هكتار مساحت دارند. اين روستاهاي تاريخي تاكنون فقط شناسايي شده‌اند و مراقب ندارند؛ تنها سه نگهبان از شهر سوخته حفاظت مي‌كنند كه آنها هم پياده هستند. وي با بيان اين‌كه در استان سيستان و بلوچستان، حفاري غيرمجاز زياد انجام مي‌شود و منطقه‌ي شهر سوخته نيز از اين قاعده مستثني نيست، گفت: خاك شهر سوخته بسيار سخت و وسعت آن، زياد است و اين عوامل در كنار نزديكي پاسگاه نيروي انتظامي به منطقه سبب شده تا حفاري غيرمجاز در شهر سوخته و روستاهاي آن كمتر انجام شود. خسروي پايگاه شهر سوخته را فاقد ابزار كار مناسب دانست و افزود: كارشناسان در هر فصل كاوش حداقل به يك دستگاه GPS، 10 كامپيوتر و دوربين عكاسي نياز دارند؛ درحالي‌كه امسال اين امكانات به پايگاه داده نشد و ما هفت كامپيوتر و يك دستگاه دوربين كرايه كرديم. حتا وسيله‌ي نقليه هم براي جابه‌جا كردن كارشناسان به تعداد كافي در اختيار نيست و متاسفانه اين پايگاه كه تنها پايگاه فعال استان سيستان و بلوچستان است از نظر دراختيار داشتن ابزار كار صفر است. او همچنين وضعيت نگهداري از اشياي تاريخي را در پايگاه شهرسوخته نامناسب ارزيابي كرد و ادامه داد: ظروف سفالي به‌دست آمده از كاوش‌ها، شرايط مطلوبي ندارند؛ روش درست اين است كه اشيا پس از مطالعه و مستندنگاري در قفسه‌هاي مخصوصي نگهداري شوند؛ ولي دسته‌بندي اشيا به اين صورت، اعتبار زيادي مي‌خواهد كه پايگاه شهرسوخته اين اعتبار را در اختيار ندارد. انتهاي پيام