چاه نيمه‌هاي سيستان يا همان گودال‌هاي طبيعي آب يكي از عامل‌هاي مهم ماندگاري جمعيت سيستان به شمار مي‌رود كه طي سال‌هاي اخير اهميت آن دو چندان شده است. چاه نيمه‌ها كه سه گودال طبيعي آب را شامل مي‌شود در 35 كيلومتري زابل در شهرستان زهك قرار گرفته است. قطع جريان آب هيرمند به مرز ايران و در نهايت خشكسالي 10 ساله اخير سبب بروز مشكلات عديده‌اي براي ساكنان دشت سيستان و به تبع آن شهرستان‌هاي همجوار شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه سيستان و بلوچستان،‌ سيستان كه شمالي ترين نقطه استان سيستان و بلوچستان به شمار مي‌رود نگيني بر آمده از آبرفت‌هاي رود خانه هيرمند است كه بزرگترين درياچه آب شيرين جهان و تالاب بين المللي را در خود جاي داده است. هرچند كه مردم مناطق مختلف كشور تاكنون اخباري متفاوت از توفانهاي سهمناك شن و مشكلات پس از آن در سيستان گزارش مي‌شود اما اين منطقه به ويژه براي محققان و جغرافي دانان جهان به منزله يك آزمايشگاه بزرگ طبيعي است. سيستان با 16 هزار و 947 كيلومتر مربع وسعت با آب و هواي گرم و خشك بيش از 500 هزار نفر جمعيت را در خود جاي داده است. البته در سال‌هاي اخير قطع جريان آب هيرمند به مرز ايران،‌ كمبود نزولات آسماني، ‌خشك شدن درياچه هامون، خشكسالي و استمرار آن سبب كاهش مهاجرت پرندگان به اين درياچه شده است. اكنون با ورود مقطعي آب هيرمند به مرز ايران كشاورزي سيستان در حال بازيابي است ولي خشكسالي هم‌چنان بخش‌هايي از اين حوزه جغرافيايي را رنج مي‌دهد. قطع جريان آب هيرمند به مرز ايران و به تبع آن خشكيدن درياچه چهار هزار كيلومتر مربعي هامون در سال‌هاي گذشته باعث بروز توفان‌هاي سهمناك كه گاه شعاع ديد را به صفر مي رساند در سيستان شده است. درياچه وسيع هامون بخشي از آن در مناطقي از استان نيمروز افغانستان واقع شده است كه به علت خشكيدن به منشاء اصلي حركت شن‌هاي روان در سيستان تبديل شده است. وجود تالاب هامون و اماكن توليد علوفه ني در سطح 150 هزار هكتار از اين درياچه با توليد متوسط حداقل شش تن در هكتار علوفه خشك در زمان‌هاي ترسالي از جمله سرمايه‌هاي مهم منطقه محسوب مي شود. سالانه 300 هزار نوع پرنده شامل مرغابي، ‌پليكان، ‌فلامينگو از مناطق شمالي سيبري،‌ سيستان و درياچه هامون را با توجه به شرايط اقليمي مناسب براي زاد و ولد انتخاب و به اين سامان مهاجرت مي‌كنند كه به جرات مي‌توان گفت اكنون در اين رابطه وضعيت خيلي اسفناك از آن چه كه به نظر مي رسد است. بيش از 100 گونه جانوري از جمله گراز، ‌گربه وحشي، و روباه نيز حواشي اين درياچه زيست مي‌كنند مردم سيستان از بادهاي موسمي 120 روزه در زمان ترسالي به عنوان يك نعمت ياد مي‌كنند كه هيچ گاه از يادها بيرون نمي‌رود اما با وجود خشكسالي و وجود ذرات گرد و غبار درهوا سبب شيوع بيماري‌هاي سل،‌ آسم، ‌ناراحتي‌هاي پوستي،‌ چشمي و عصبي در اين منطقه شده است. در پايان بايد گفت هر چند يادهاي 120 روزه سيستان از لحاظ زيست محيطي و بهداشتي مشكلاتي را براي ساكنان اين منطقه به همراه دارد اما به لحاظ شدت گرماي ناشي از تابش مستقيم نورخورشيد بر اين سرزمين نعمتي بزرگ براي ادامه حياط مردم و ساير جانداران منطقه محسوب مي‌شود. انتهاي پيام